Alex's Pov :
«Πλήγωσα». Έτσι ξεκινάει την ιστορία, με μια ανάλυση άνευ προηγουμένου, στην οποία εσύ είσαι θεατής και απλά αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν να έχει κάνει κάποιον άλλον να πονέσει. Κι όμως. Συνήθως δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Οι φίλοι προσπαθούν να τους καθησυχάσουν και να τους δικαιολογήσουν με φράσεις όπως εντάξει, πέρασες κι εσύ τη φάση σου. Μα σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όντας καλόψυχοι χαρακτήρες όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη, αυτό που οι υπόλοιποι βλέπουν σαν ένα βράχο που στέκεται ακούνητος στα εύκολα και στα δύσκολα, αυτοί το βλέπουν σαν κάτι ξένο που δεν αναγνωρίζουν.
§Μια ζωή θα βασανίζομαι προσπαθώντας να καταλαγιάσω όλες αυτές τις τύψεις που με κυνηγάνε μέρα νύχτα. Κι όταν θα σας λέω ότι μετάνιωσα εσείς θα ξέρετε ότι είμαι ειλικρινείς γιατί θα βλέπετε την αλήθεια να στάζει από τα μάτια μου . Ίσως αυτός ο άνθρωπος που πλήγωσα να τον αγάπαω όσο κανένας άλλος δε θα μπορέσει να τον αγαπήσει. Το ξέρω. Γι' αυτό και έχω μάθει πια από τις Ερινύες του παρελθόντος να μην κάνω πια τα ίδια λάθη. Γιατί μπορεί φαινομενικά να είναι οι θύτες. Όμως έχω και εγω καρδιά και αυτό καμία φορά με γονατίζει. Είμαι άνθρωπος και μου αξίζει η αγάπη.
§Έχουν περάσει ακριβώς 25 μέρες και ακόμη δεν έχει ξυπνήσει. Γαμημενο μυαλό, σταμάτα να σκέφτεσαι απαισιόδοξα, η Bella είναι δυνατή, θα τα καταφέρει ο κόσμος να χαλάσει. Θα παλέψει για τον εαυτό της, για τους γονείς της, για τα αδέρφια της και για μένα. Τις τελευταίες μέρες είμαι σχεδόν όλη μέρα στο νοσοκομείο. Ο Αχιλλέας δεν έχει τολμήσει να μου μιλήσει μέχρι τώρα, και ευχαριστώ τον Θεό για αυτό. Είμαι εξαντλημένος και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Το μόνο που θέλω είναι να ξυπνήσει η Bella, να ξαναδώ τα πανέμορφα ματιά της και ας με διώξει για πάντα. Χρειάζομαι λίγο χρόνο να της μιλήσω, να την σφυξω στην αγκαλιά μου και να της πω πόσο λυπάμαι που καταλήξαμε έτσι. Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς κάποιον δικό σου, όσο δύσκολο είναι να γνωρίζεις πως εσύ τον έδιωξε από κοντά σου.
"Αλεξ; Να σου φέρω κάτι; Θα πάω μέχρι το κυλικείο" με ρώτησε η ξαδέρφη μου και της εγνεψα αρνητικά.
"Όχι ευχαριστώ. Θα πάω να την δω" της είπα
"Ρώτα τον Αχιλλέα πρώτα, μπορεί Ν θέλει να την δει" μου είπε και έφυγε από το μέρος μας.
ESTÁS LEYENDO
Sweet Disaster✔️
Novela JuvenilΠόσο πονο να αντέξει μια 17χρονη ψυχουλα; Πώς να σταθεί στα πόδια της ύστερα από έναν τέτοιο χαμο; Και όμως, το έκανε. H Μπελα Collins άντεξε. Άντεξε τον χαμό των γονιών της μόνο και μόνο για να τους κάνει περήφανους. Πρέπει να τους κάνει. Ύστερα απ...
