Apartmandaki Yabancı {mafya}

8. Bölüm

Ahh!!!!

Ne yapmalıyım?

Gitmeli miyim?

Yoksa kalmalı mıyım?

"Abla..."

"Hemen karar verme, kendine zaman tanı. Cevabını bekliyor olacağım." dedi ve balkondan çıktı.

Bense düşünmek için biraz daha kaldım.

Gitsem annemgil tek kalacak. Aslında tek kalmıyorlar.

İlayda, Dilara ve Melis vardı ama.....

Bilmiyordum işte. Annemi özlerdim. Kardeşlerimi özlerdim. Babamı özlerdim. Hepsini özlerdim.

Ama ablam ağlarken yanında olamazsam ne zaman olacaktım?

Allahım sen bana yardım et yarabbim.

———————

"Abla ben kararımı verdim." dedim ablama.

Beraber bir kafeye gelmiştik. Bana kararımı sormak için getirmişti beni.

"İlk önce bir şey sormak istiyorum." dedim ablama.

"Sor bebeğim." dedi.

"Babam biliyor mu?" dedim.

"Evet, ama o senin kabul etmeyeceğini düşündüğü için rahattı." dedi ablam.

İşte şimdi kararımı daha çok düşünmeye başlamıştım. Gerçekten gitmeli miyim?

Yoksa annemgilin yanında kalıp ablamın tek başına ağlamasını mı düşüneyim tüm hayatım boyunca?

Ahh beynim ahh. Bir sinyal ver bari.

Hagisini seçmeliyim?

Gitmek mi?

Kalmak mı?

Bu soruyu bu aralar çok soruyordum.

"Abla." dedim tüm ciddiyetimi toplayıp.

"Bir şartım var." dedim hızlıca

"Neymiş söyle hemen." dedi ablam heyecanla.

"Ehliyetimi alacağım önce." dedim kararlılıkla.

"Ehliyetine sokayım senin." dedi ablam sinirle. "Senin birde her şeyi ezberlemeni mi bekliyeceğim yani?" diyede ekledi.

"İşine geliyorsa ağlak." dedim ona sinirle.

"Ne saçmalıyorsun sen be ne ağlaması?" dedi sinirle.

"Bana bak, benden söylemesi oraya gideceğine pişman olacaksın. Şimdiki sadece bir heves anladın mı? Sen bana ağlayarak geleceksin hata ettim dönelim diye. Ama o zaman her şey çok geç olacak."

"Tamam anladık kes." dedi ablam bana. Gerçeklerin farkındaydı, peki niye pes etmiyordu bu salak?

"Düzgün konuş lan göt." dedim sinirle.

"Lan sen ne diyon!" dedi ablam sandalyeyi gürültülü bir şekilde iterek kalkınca.

Gürültüden bir kaç insan bize dönünce sinirle onu tekrar oturttum.

"Mal senin yüzünden rezil olduk, ben gidiyorum hesabı hall edersin." dedim ve masadan kalktım.

2 ay sonra 22:37

"Anne tamam ağlama artık, bak biz bize bir şey olmadan vardık eve merak etme. Tamam annecim merak etme, yok senin para yollamana gerek yok var bizim paramız. Tamam ana kraliçem benim hadi kapatıyorum ben öptüm aşkım." dedi ablam ve telefonu kapattı.