TEFECİ (Zoraki Evlilik)

Bölüm 11

İyi okumalar...

*

"Acıkmışsındır ben sana masayı ayarlayayım." Dedi Sude daha fazla dayanamayıp arkasını dönüp mutfağa doğru ilerlemeye başladı. Yoksa utancından ölecekti! Aslan ise hâlâ olduğu yerde duruyor, Sude'nin gidişini izliyordu hayranlıkla. Konuşacağı bütün sözleri unutmuştu Aslan. Kendi kendine sırıtıp o da mutfağa doğru ilerledi.

Masayı ayarlayan Sude'ye bakarak sandalye çekti ve oturdu Aslan. En ufak hareketlerini dahi izliyor, beynine kazıyordu. Sude ise Aslan'ın ona baktığının farkındaydı ama Aslan'a bakmaya çekiniyordu. Sude herşeyi masaya koyduğun da, çorbaları da doldurup kendi yerine, Aslan'ın çaprazına oturdu. İlk defa Aslan'la beraber yemek yiyeceklerdi ve bu, Sude'nin heyecanına heyecan katıyordu.

Aslan, yemeğini yemek yerine Sude'yi izliyordu. Elini uzatıp, Sude'nin kıvırcık saçlarına dokundu. Genç kız elinde kaşıkla öylece kala kalırken, Aslan konuştu.

"Neden bu kadar güzelsin?" Dedi ve devam etti.

"Neden sana dokunmak bu kadar zor?" Diye sorup Sude'nin gözlerine baktı Aslan. Sude şaşkınca Aslan'a bakıp yutkundu ve elindeki kaşığı masaya bırakıp, başını hafif çekerek Aslan'ın elindeki saçlarını kurtardı, sonra da masada bulunan böreği gösterip, yüzünde ki gerginliği belli etmemek adına tebessüm etti.

"Yer misin? Çok güzel olmuş." Aslan Sude'nin bu haline kaşlarını çattı.

"Neden benden kaçıyorsun?" Sude, bakışlarını masaya çevirip yutkundu ve yaptığı biber dolmasını gösterip, konuyu değiştirmeye çalıştı.

"Biber dolması sever misin?"

"SANA BENDEN NEDEN KAÇIYORSUN DİYE SORDUM?!" Aslan'ın bağırmasıyla Sude yerinden sıçramış ve gözlerini sımsıkı kapatmıştı. Sude'nin korktuğunu gördüğün de eliyle alnını ovup sakinleşmeye çalıştı Aslan ama sinirleri yatışmayınca ayağa kalkıp kendini evden dışarı attı. Aslan dışarı çıkar çıkmaz, Aslan'ın en güvendiği adamlarından biri olan Asım, yanına geldi.

"Abi bir sorun mu vardı? Hemen halledelim."

"Asım." Dedi Aslan. Asım ellerini önünde birleştirdi.

"Buyur abi?"

"Siktir git." Asım şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı, sonra da başını salladı.

"Peki abi."

Asım tam gideceği sırada telefon gelmiş ve Asım konuşmayı bitirip tekrar patronu Aslan'a bakmıştı. Aslında konuşmaya korkuyordu ama önemli bir mevzuydu ve bunu da söylemesi gerekiyordu Asım'ın.

"Ne var?" Dedi Aslan.

"Efendim, sanırım barınız da sorun çıkaran biri varmış."

"İyi, bende sinirimi atacak yer arıyordum zaten."

Aslan ve adamları yola çıkıp, barda sıkıntı çıkaran adamı götürdükleri depoya doğru ilerlediler.

Deponun olduğu yere vardıklarında, Aslan aracından inip depoya girdi ve sandalyede bağlı olan adama doğru yürüdü.

"Abi valla bir daha olm-" adam konuşmasını bitirmeden Aslan yumruğunu adamın suratına yapıştırmış, dudağının patlamasına neden olmuştu.

Üst üste yumruk darbelerini indirip, en sonunda da karnına tekme attı ve adamı sandalyeyle birlikte yere düşürdü.

"Merak etme, bir daha olmasına izin vermicem."

*

Aslan gece yarısı eve döndüğün de, gömleğinin bir kaç düğmesi açılmış, saçı başı dağınık, ellerinin üzerinde ise kan lekeleri vardı. Sude'nin ortalıklarda görünmediğine bir çalım sevinmişti Aslan. Çünkü, Sude'nin karşısına böyle çıkmak istemiyordu. Aslan üst kata çıkıp, odasına girdiğin de Sude'yi uyurken görmüş ve gardırobundan baksır ve pijama altı alıp banyoya girmişti.