gorgeous ⎯ kagehina

❀27❀

hinata her şeyi sessizce dinledi. kageyama'nın bu kadar şey yaşamasına cidden çok üzülmüştü. hatta dinlerken ağlayacaktı neredeyse. kageyama da ağlayacak gibi duruyordu. yaşadığı her şeyi  tekrar düşünmesi çok yıpratıcıydı.

hinata bir süre ne diyeceğini bilemedi. ama sonra kageyama'nın masanın üstündeki elini tuttu. büyük, kemikli ve soğuk ellerini okşadı. "her zaman yanındayım. biliyorsun değil mi?"

kageyama gülümsedi. bu sefer kendini tutamadı ve ağladı. gözyaşları yanaklarından süzülürken gülümsüyordu. "biliyorum, ben de." hinata da gülümsedi. onun da gözleri dolmuştu. "biliyorum."

×××

"benimle evime kadar yürüdüğün için teşekkür ederim." dedi kapının önünde durunca.

"rica ederim." dedi tobio. yumuşak, turuncu saçlarını gülümseyerek okşadı. "kendine iyi bak." hinata onun elini tuttu. yavaş hareketlerle indirdi ama bu sefer hızlıca kendine çekti. parmak ucuna çıkıp tobio'yu öptü. kageyama ufak çaplı bir şoktan çıktıktan sonra gözlerini kapatıp karşılık verdi. ayrıldıklarında shoyo, "sen de kendine iyi bak." dedi ve el sallayıp gitti.

çok ama çok huzurluydu. merdivenleri çıkarken gülümsemesine engel olamıyordu. kapıyı çaldı fakat açan olmadı. daha sonra anahtarıyla açtı. seslendi fakat dönen olmadı. daha sonra ne zamandır bakmadığı telefonunu kontrol etti. babasından bir mesaj vardı. hastanede oldukları ve annesinin kötü durumda olduğu yazıyordu.