Regio || Chanbaek

14- Regio'dan Ayrılıyoruz

Media| Coming Home - Diddy-Dirty Money ft. Skylar Grey

Pekala bu kesinlikle hızlı olmuştu. Gerçeklik tam manasıyla yüzüme ikinci bir tokat atmıştı ve şu an neyi düşünmem gerektiğini bilemiyordum. Artık gerçekten temsilci olma vaktimiz gelmişti.
                                     İyi okumalar...★

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bay Yang ile olan konuşmamızdan sonra eve dönmüş ve sessizce odalarımıza dağılmıştık. Herkesin yapacağı şey belliydi: Hepimiz dünyaya dönecek ve bir gün boyunca ailelerimizle vakit geçirecektik. Yixing, Jongin ve Irene zaten burada doğup büyüdükleri için dünyaya gelmeyeceklerdi. Chanyeolla eşyalarımızı gitmeden önce hazırlamaya karar vermiştik, bu yüzden şimdi ben bir tarafta o bir tarafta gereksiz eşyaları bir kenara ayırıyorduk.

Zaten buraya gelirken de yanıma çok eşya almamıştım. Sırt çantama sadece arkadaşlarımla olan fotoğrafımızı, günlüğümü ve Chanyeol ile kazandığımız oyuncakları koydum. Çantam her şeyi alacak kadar büyüktü, hiç olmadı minik bir büyüyle halledebilirdim. Giysi olarak buranınkilerle at üzerinde saatlerce rahat edemeyeceğimden kıyafetlerimi evden alacaktım. Şimdilik hazırlanmam bitmiş, yatakta oturur vaziyette Chanyeol'u izliyordum.

"Chanyeol..." diye seslendim.
"Efendim?"
"Dünyaya gittikten sonra ne yapacaksın?"
"Sanırım bütün vaktimi aileme ayıracak gibiyim. Zaten ben istesem de onlar beni salmaz." Tekrar bir sessizlik çökmüştü. Dudaklarımı kemirdiğimi ağzıma kan tadı gelene kadar fark etmemiştim bile.
"Baekhyun, bebeğim rahatla biraz eminim her şey olması gerektiği gibi sorunsuz olacak." Dudaklarıma minik bir öpücük kondurduğunda hafifçe tebessüm ettim.
"Dudağım kanıyordu şapşal."
"Olsun bir şey olmaz." Gülerek sırt çantasının fermuarını çektiğinde artık gitmek için hazırdık.

Dünyaya gitmemize daha yirmi dakika olduğu için bu fırsatı iyi değerlendirmeye karar verdik. Bu yüzden şu sıralar uğrayamadığımız müzik odasına gidip bir şeyler çalacaktık. Notalarımın olduğu dosya zaten hep orada olduğundan yanıma herhangi bir şey alma gereksinimi de duymamıştım. İçeri girdiğimizde her şey yine bıraktığımız gibi duruyordu, Chanyeol buradaki en sevdiği gitarı eline aldı ve piyanonun yanındaki tabureye yerleşti. Ben de oturup piyanoda parmaklarımı ısıtmaya başladım. Bir süre sadece kafamıza göre rastgele şeyler çalışmıştık alışmak amacıyla.

"Ne söylemek istersin?" diye sorduğunda aklıma hiç bir şey gelmediği için omuzlarımı silktim.
"O zaman benim bulduğumu çalalım; bildiğine eminim, Skylar Grey'den 'I'm coming home' hem şu anki durumumuza da uygun olur." Bir şey demeden hemen nota dosyamdan şarkıyı buldum ve aynı anda çalarak şarkıyı söylemeye başladım. Chanyeol da gitarla eşlik ederken kısa bir süre sonra şarkının rap kısmı gelmişti ki Chanyeol - tekrar - hayran kalınacak bir şekilde bütün rap kısımlarını kusursuz yapmıştı. Şarkıyı bitirdiğimizde şaşkınlıkla Chanyeol'a döndüm:
"Bilmediğim daha kaç tane yeteneğin var acaba? Nasıl bu kadar mükemmel olmayı başarıyorsun anlamıyorum." Sadece gülmekle yetindiğinde ikimiz de yerlerimizden kalkıp son bir kez odaya göz atarak oradan ayrıldık.

Salona geldiğimizde herkes hazırdı, burada kalanlara uzun sürmeyecek bir ayrılığın vedasını edip atlara bindik ve geçiş tüneline doğru yol aldık. Yolda giderken karnıma sürekli ağrılar girmişti ve her defasında da Chanyeol tarafından sakinleştirilmiştim. Sonunda geçiş noktasına geldiğimizde geçen sefer yaptıklarımızın aynısını yaparak tünele ilk adımımızı attık. Garip bir histen sonra duyduğum seslerle gözlerimi açtığımda karşımda yine o tanıdık orman vardı.

Karşımda ailelerimizi beklerken kimseyi göremeyince şaşırmıştım. Ormanın girişine doğru yürümeye başladık, biraz ilerledikten sonra sanki tanıdık bir sesi duyar gibi oldum.
"Anlamıyorum neden çocuklarımızın geleceğini önceden haber vermezler ki!?" konuşmaları duyar duymaz gelenlerin ailemiz olduğunu anlamıştık. Koşarak sesin geldiği yöne gittiğimizde vakit kaybetmeden hepimiz ailelerimize sarıldık. Gözlerimden yaşlar benden bağımsız akarken annemin arkasında gördüğüm iki kişi ağlamamın daha da şiddetlenmesini sağlamıştı. Veda bile edemeden bıraktığım arkadaşlarım da buradaydı. Hemen onlara da sarılarak özlem giderdim.