Unicode
ညအချိန် ဆိုးလ်မြို့၏ လမ်းချိုလမ်းကြားများ
ကြား၌ အော်ဟစ်သံ ဆူညံသံများဖြင့်ပြည့်နှက်
နေသည်။
ကောင်မလေးတစ်ယောက် မမောမပန်းနိုင်
ပြေးလွှားနေပြီး ထိုကောင်မလေးနောက်သို့
၄,၅ယောက်လောက်ရှိမည့်ယောကျာ်းတစ်စု
ကသည်းကြီးမဲကြီးအလွတ်မပေးဘဲလိုက်လာ
နေသည်။
" ဟေ့ရောင်တွေမလွတ်စေနဲ့....လိုက်ကြ
ဟေ့.....မပြေးနဲ့။ လိုက်ကြ... "
ထိုမိန်းကလေးကပြေးနေရင်းလမ်းမထက်သို့
တက်ကာလူအုပ်ကြားထဲသို့ဝင်တိုးလိုက်သည်။
ထို့နောက်ခေါင်းကဦးထုပ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်း
လိုက်ပြီး အပေါ်မှာထပ်ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီ
ကိုချွတ်လိုက်တော့ တီရှပ်အဖြူလေးတစ်ထည်သာ
ရှိတော့သည်။
အနောက်မှလိုက်လာသောလူတစ်စုက
လူအုပ်တွေကြားရောနှောကာပျောက်သွားသော
ကောင်မလေးကြောင့် စိတ်ဆိုးဒေါသဖြစ်ကာ
" တောက်! ဘယ်ပျောက်သွားပြန်ပြီလဲမသိဘူး
နေနှင့်အုံးပေါ့။ မင်းပြေးနိုင်တုန်း ပြေးထား....
မိလို့ကတော့အသေဘဲ..... "
ထိုသို့ကြိမ်းဝါးရင်း အနောက်သို့ပြန်လှည့်ကာ
ထွက်သွားကြသည်။
...
" ကျွီ..... "
တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူအခန်းထဲသို့တိုးတိုး
တိတ်တိတ်ဝင်လာသောလူရိပ်တစ်ခု။
ထိုသူက ခုတင်ပေါ်တွေဆေးပိုက်အစုံအလင်ဖြင့်
အောက်ဆီဂျင်တပ်ဆင်ထားကာ လှဲလျောင်းနေ
သော လူကြီးဘေးနားသို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
" ဟူး..... "
ပြီးနောက်သူရဲ့နဖူးမှချွေးစချွေနကလေးများကို
အဝတ်ဖြင့်သုတ်လိုက်ပြီး ဦးထုတ်ကိုချွတ်လိုက်
သောအခါ ပျော့ခွေကျဆင်းလာသောအညိုရောင်
ဆံနွယ်တွေနှင့်အတူ အလွန်လှပသောမျက်နှာလေး
တစ်ခုကရှင်းရှင်းလင်းလင်းပေါ်လာသည်။
မှောင်မဲနေသောအခန်းထဲ ဝါဖန်ဖန်မီးအိမ်၏
အလင်းရောင်တွေထင်ဟပ်နေသော မျက်နှာ
လေးကမြင်ရသူအဖို့အေးချမ်းမှုကိုပေးစွမ်းနိုင်သည်။
" Appa, မြန်မြန်သတိရလာမှဖြစ်မယ်နော်
JiJi က Appa နေမြန်မြန်ကောင်းလာအောင်
အစွမ်းကုန်ကြိုးစားပေးမယ် "
YOU ARE READING
𝐏𝐨𝐬𝐬𝐞𝐬𝐬𝐢𝐯𝐞🥀
Fanfictionအမုန်းတွေရဲ့အလွန်မှာ ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာရှိတယ် နင့်ကိုသိပ်မုန်းလွန်းလို့ ငါချစ်မိသွားတယ်🥀 ~~~ Both Zawgyi/Unicode
