Unicode
တစ်ခုသောနေ့လည်ခင်း၌ JiJi အခန်းထဲ
မှတစ်ဆင့်ခြံထံသို့ငေးနေသည်။
" ပျင်းလိုက်တာဟယ်! "
Jiji ဆိုတာတစ်စက်မှအငြိမ်နေလို့မရ။
တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုလုပ်နေရမှကျေနပ်တဲ့သူမျိုး။
အခုကျ ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘဲ ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာခြေချုပ်
မိနေတာကြောင့် ပျင်းရိနေရသည်။
" Jiji "
" အောင်မလေး! "
နားရွက်နားလေးကပ်ကာသူ့နာမည်ကိုခေါ်လိုက်
သံကြောင့် Jiji ကြက်သီးဖြန်းခနဲထသွားကာ
ရင်တွေတောင်တုန်သွားသည်။
" ဟာ! ရှင်ကလဲ အသံမပေးဘာမပေးနဲ့
ဘာလို့နားနားကပ်ခေါ်ရတာလဲ။ ဒီမှာလန့်သွား
တာဘဲ "
သူမရင်ဘတ်လေးကိုဖိကာ စူပုတ်ပုတ်လေးဖြင့်
ရန်ပြန်တွေ့နေသည့်ကောင်မလေးကိုအသည်းယား
လို့ Jen သူမပါးလေးကိုဆွဲ့ဖဲ့လိုက်သည်။
" အ! နာလိုက်တာ။ ဘာလုပ်တာလဲ"
သူက Jiji လက်ကိုပုတ်ချပြီး နာသွားသည့်
ပါးလေးကိုပွတ်နေသည်။
" Jiji ကကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အတွေးလွန်နေတာလေ
ဖယ်ပါအုံး.... အပြင်မှာဘာရှိလို့ဒီလောက်စိတ်ဝင်တစ်
စားတွေကြည့်နေရတာလဲ "
သူက Jiji ကိုယ်လုံးလေးကိုအတင်းတိုးဝှေ့ကာ
အပြင်ဘက်ကို ပြူးပြဲကြည့်နေသည်။
" အော်ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဒီလောက်တိုးနေရတာလဲ!"
Jiji စိတ်မရှည်စွာအော်လိုက်ပြီး
" ဘာမှမရှိဘူး။ ဒီတိုင်းပျင်းလို့ငေးနေတာ"
" ဟင် Jiji ကပျင်းနေတာလား "
အော်မေးတတ်လိုက်တာ။ သူ့အိမ်ရောက်တာ
တစ်လပြည့်တော့မယ် အခုချိန်ထိ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်
ခြေတစ်လှမ်းတောင်မလှမ်းရတဲ့ Jiji ဘဝဟာဘယ်
လောက်တောင် ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းလိမ့်မယ်
ဆိုတာသူမစဉ်းစားမိဘူးလား။
Jiji ဘာမှမပြောနိုင်ခင်သူက Jiji လက်ကလေး
ကိုဆွဲပြီး
" လာ Jen နဲ့လိုက်ခဲ့ "
သူက Jiji ကိုအိမ်အောက်ထိခေါ်လာပြီး
Jun ကို
" Jun ကားပြင်လိုက်။ အပြင်သွားဖို့"
YOU ARE READING
𝐏𝐨𝐬𝐬𝐞𝐬𝐬𝐢𝐯𝐞🥀
Fanfictionအမုန်းတွေရဲ့အလွန်မှာ ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာရှိတယ် နင့်ကိုသိပ်မုန်းလွန်းလို့ ငါချစ်မိသွားတယ်🥀 ~~~ Both Zawgyi/Unicode
