X Haber programı: Evet sayın seyirciler, saat 3:45 civarlarında Busan'a doğru yol alan bir araba tır ile çarpıştı. Arabadan sadece bir bebek sağ çıkabildi. Bebek sağlık taramasından geçti ve her hangi bir sağlık sorunu olmadığı ortaya çıktı. Bebeğin akrabaları araştırıldı fakat bebeğin kimsesi olmadığı için bebek yetimhaneye yerleştirildi.
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Bölüm 1
"Onu koruyacağıma yemin ediyorum!"
Genç kadın bedeninin ve küçük bebeğinin yanından bir türlü ayrılamıyordu. O ölmemişti değil mi? Kesinlikle ölmemişti. Bunların hepsi bir rüyadan ibaretti.
O çocuğuna bir söz vermişti. Asla yanından ayrılmayacağını, onun büyüdüğünü göreceğine dair ona söz vermişti ve sözünü tutmalıydı.
Hala minik bebeğine ve bir yandan da etrafta ambulansı aramaya çalışan insanlara bakarken yanına kapkara kanatlarıyla insana benzeyen birisinin geldiğini fark etti.
Kanatlarının aksine teni beyazdı. Saçları sapsarıydı ve gözleri tıpkı bir yıldız gibi parlıyordu.
Genç kadın, yanındaki bedeni incelemeye devam ederken birden bire gözgöze geldiler. Gözgeze gelmemin korkusuyla birkaç adım gerilemişti.
"Artık gitmeliyiz So Hee."
Korksu artmaya başlıyordu. Bu olanlar çok tuhaf ve çok korkunç olmaya başlamıştı. Adını nerden biliyordu? Neden kendi bedenini görüyordu fakat dokunamıyordu? Yoksa gerçekten ölmüş müydü?
"Adımı nerden biliyorsun? Ve sen kimsin?"
Azrail, kadına bakan gözlerini çekti ve söylediklerine karşı göz devirdi. İnsanlar cidden çok tuhaftı. Onun kim olduğunu öğrenip ne yapacaktı sanki. Ruh toplama işi zaten zordu, bir de böyle direnen ve onunla gelmek yerine bin tane soru sorup bedenlerinin yanından ayrılmak istemeyen ruhlar da olunca daha bir zor oluyordu.
"Ben Taehyung, senin azrailinim. Bu yüzden seni tanıyorum. Seni, aileni... Sen öldün So Hee. Artık sadece ruhsun ve seni bir an önce götürmek zorundayım."
Azrailin söyledikleri şeyler kadına tıpkı bir ok gibi saplanmıştı. Sanırım o gerçekten ölmüştü. Peki ya verdiği söz ne olacaktı. Oğlunu yanlız bırakamazdı. Onun babası ve kendisinden başka kimsesi yoktu. Bir dakika... peki ya kocası o da mı ölmüştü?
"Kocam... peki ya Joon da öldü mü?"
Taehyung, tekrar gözlerini kadına çevirdi. Neden sadece onunla gelmiyordu ki?
"Evet Soo He. Joon da öldü fakat ona ne olduğunu, hangi azrailin götürdüğünü bilmiyorum. Soruların bittiyse artık gitmeliyiz yoksa seni kaçak sanacaklar."
Son sözünü de söyledikten sonra biraz öne doğru ilerledi ve sağ elini kaldırıp elinden beyaz pırıltılar çıkarmaya başladı. Pırıltılar çoğalmaya başladığında kapı şeklini almaya başlamıştı. Azrail kadına gelmesi için işaret ederken kadın birden bire Taehyung'a doğru koşturup onun ayaklarına kapandı.
Bu da neydi böyle, Taehyung'dan değil tanrıdan af dilemeliydi. Gözleri sonuna kadar açılırken kadın başını kaldırıp yaşlı gözlerle Taehyung'a yalvarmaya başlamıştı.
"Lütfen... lütfen Taehyung. Oğlum yanlız kalamaz. Onun benden başka kimsesi yok. Lütfen ona yardım et! Sana yalvarıyorum."
Azrail, bu durumdan rahatsız olmuştu. Şu an bir azrail bu durumu görse yanlış anlayabilirdi. Kadının kollarından tuttu ve kalkması için onu çekiştirdi. En sonunda kadın ayağa kalkınca, azrail sinirle konuştu.
"Ne yapmamı bekliyorsun? Ben azrailim. Eğer onun ruhunu alarak onu kurtarmamı istiyorsan bunu yapamam. Daha yaşayacak uzun bir zamanı var."
Dedi bir yandan bebeğe bakarken. Kadın olumsuz anlamda kafasını salladı ve tekrar ayaklarına kapanacağı sırada Taehyung onu tuttu.
"Ben sadece... ona göz kulak olmanı istiyorum Taehyung. Hep onun yanında ol. Ona zarar gelmesini engelle. Lütfen senden tek isteğim bu."
Kadının dedikleriyle Taehyung bir anlığına onun haline üzülsede yapamazdı. Belli kadın oğlunu çok seviyordu. Onu korumak isterdi de fakat bu imkansızdı.
"Bunu yapamam.. senden başka toplayacak bir sürü ruh var ve ben bir yandan oğlunu koruyup bir yandan ruhları toplayamam. Hadi ben tamam desem ve ona göz kulak olsam, ne olur biliyor musun? Eğer bir azrail bunu öğrenirse hiç çekinmeden bunu herkese söyler ve ben çok büyük bir ceza alırım. Üzgünüm ama bir ruh için böyle bir şey yapamam!"
Tek nefeste ve kızgınlıkla konuştuğu için kadın biraz şaşırsada kararında vazgeçmeyecekti.
"Lütfen Taehyung, sana yalvarıyorum. Sadece ona göz kulak olacaksın. Eminim senin gibi başarılı bir azrail bunun üstesinden gelecektir. Hem merak etme bu sadece aramızda kalacak kimseye söylemeyeceğim."
Azrail karşındaki kadına baktıkça kendini ve ona bu görevi vereni sorguluyordu. Hayır yani niye o? Bu olay niye başka azrailin başına gelmedi de Taehyung'un başına geldi. Belli ki eğer bunu kabul etmezse olay büyüyecekti ve iş iyice karmaşık bir hale gelecekti. Çünkü normalde şu an kadının sorgulaması yapılması gerekirken, o şu an burda ona yalvarıyordu. Son kez kadına baktı ve derin bir nefes eşliğinde konuşmaya başladı.
"Pekala... tamam. Fakat ona sadece 19 yaşına kadar bakarım ondan sonra ne yaparsa yapsın umrumda olmaz. Ister kendini öldürsün, ister hayatına devam etsin."
Kadın sevinçle karşısındaki azraile sarılacağı sırada bir an düşündü. Ona nasıl güvenecekti. Ya tamam diyip ona bakmazsa. İşini sağlama alması gerekiyordu.
"Yemin etmelisin Taehyung. Sana güvenmeliyim."
Dedi serçe parmağını havaya kaldırırken. Azrail sabır dilercesine tanrıdan yardım isterken. Artık bir an önce gitmek istiyordu bu yüzden serçe parmağını kaldırdı ve kadının serçe parmağıyla buluşturup konuşmaya başladı.
"Ben 656. azrail Kim Taehyung, Kim Seok Jin'i 19 yaşına gelene kadar göz kulak olup bütün tehlikelerden koruyacağıma..."
Bu sözü söylemesi gerekiyordu fakat bu söz ileride başına bir şey getirmesinden çok korkuyordu. Derin bir nefes aldı ve o kelimenin dudaklarından çıkmasına izin verdi.
"Yemin ediyorum."
Yemini mühürlemek adına baş parmaklarını da birbirine bastırırken etrafa yayılan beyaz parlak pırıltılarla ikisinin de gözleri kamaşmıştı. Belli ki bu yemin bozulamaz bir yemin haline gelmişti. Eğer Taehyung bu yemini bozarsa sonucu belliydi.. Tanrının verdiği fakat kimsenin bilmediği o kötü ceza!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
