Bölüm 9
"Ben Taehyung Hyung'u çok özledim."
Dışarıya harika bir ilkbahar havası hakimdi. Etrafa yayılan çim kokusu ve hafif ılık hava sayesinde rahatlamamak elde değildi.
Yurttaki bütün çocuklar yurdun bahçesinde birbirlerini yakalamaya çalışırken, küçük olmasına rağmen bir çok şey yaşamış olan Seok Jin kahverengi çardakta oturmuş resim çiziyordu.
Kafasındaki yara için haftada iki kez Namjoon Hyung'u ile pansumana gidiyorlardı ve neredeyse yarası iyileşmiş vaziyetteydi. Artık kafası acımıyordu ve bu yüzden mutluydu. İlk başlarda gerçekten bu yara yüzünden çok zorluk çekmişti.
Şimdi bu güzel havanın tadını çıkararak resim yapıyordu. Güzel bir meyve bahçesi çizerken sıra elma ağacındaki elmalara geldiğinde eli kırmızı kaleme gideceği sırada durmuştu. Aklına gelen anıyla gülümseyerek kırmızı kalemden vazgeçmiş ve hemen yanındaki siyah kalemi almıştı eline.
Ağaçtaki bütün elmaları siyaha boyarken yanına ne zaman geldiğini bilmediği çocuğun sesiyle irkilmişti.
"Elmalar kırmızı olmaz mı?"
Seok Jin bakışlarını, çizdiği resme bakmak için iki eliyle masadan destek alıp parmak uçlarına çıkmış olan sarı saçlı çocuğa kaydırdı. Sarı saçları, küçük gözleri ve kısa boyuyla çok sevimli gözüküyordu.
"Ben siyah elma seviyorum."
Demişti Seok Jin gülümseyerek kısa boylu çocuğun yanındaki boş sandalyeye oturmasına yardım ederken. Çocuk sonunda sandalyeye oturabilmiş ve yüzünü ekşiterek Seok Jin'in yüzüne bakmıştı.
"Çürümüş elma mı seviyorsun Hyung?"
Seok Jin, çocuğun şirinliğine dayanamamış ve güzel kahkahasını ona bahşetmişti. Seok Jin'in gülmesiyle küçük çocuk da gülmeye başlamıştı.
"Ben Seok Jin. Senin adın ne? Yeni mi geldin buraya? Seni gördüğümü hatırlamıyorum."
"Adım Jimin, Hyung. Geçen hafta geldim. Annem öldükten sonra babam tekrar evlendi. Fakat yeni evlendiği Nonna beni istemedi."
Jimin yüzü düşmüş bir şekilde masadaki ellerine bakarken Seok Jin elini sarı saçlara koymuş ve okşamıştı.
"Onlar çok büyük bir şey kaybetmişler Jiminie. Şu tipine bak. Ben senin kadar sevimli bir çocuk hayatımda hiç görmedim."
"Gerçekten mi?"
Seok Jin gülümseyerek kafasını hızlıca aşağı yukarı salladı ve Jimin'e sarıldı. İkiside kahkahalar atarken onların dışında da yanlarında kahkaha atan çocuklar olduğunu fark ettiler.
"Şu çocuğun boyuna bakın! Ne kadar da kısa!"
"Asıl yanaklarına bakın. Tıpkı domuz gibi."
Seok Jin, duyduğu sözlerle kaşlarını çatmış ve sesin geldiği yöne baktığında tanıdık yüz görünce kaşları daha da çatılmıştı. Dayanamadı ve Jimin ile alay eden çocukların yanına gitti. Jimin pek umursamıyor gibi gözüksede üzüldüğü belliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I Will Protect You▪TaeJin
Fanfic"Umarım benim azrail olduğumu öğrendiğinde de bugünkü gibi sarılırsın bana."
