I Will Protect You▪TaeJin

•Seni Seviyorum Hyung.•

Bölüm 5

Part 1

"Seni Seviyorum Hyung."

Seok Jin 1 yaşında

"Taehyung gitmek istediğinden emin misin?"

Genç azrail kararlı bir şekilde kafasını sallayıp yapmaya çalıştığı bilekliği düzeltti.

"İlk doğum gününde yanında olmak istiyorum Hyung."

Yoongi endişeli bir yüz ifadesiyle Taehyung'un oturduğu koltuğun yanına gelip onun yanına oturdu. Onun için endişeleniyordu.

Yoongi'ye 'Onu koruyacağım' dedikten sonra o asla eski Taehyung olmamıştı. Bir azrail gibi değil de tıpkı bir insan gibi duygusal düşünüp, ona göre haraket ediyordu. Şimdi ise Seok Jin'in ilk doğum günü diye elleriyle ona bileklik yapıyordu.

Yoongi daha fazla dayanamadı ve elini Taehyung'un omzuna koyarak ona bakmasını sağladı.

"Taehyung, sen iyi misin?"

"Evet.. Neden sordun ki?"

Taehyung tekrar bilekliğe döneceği sırada Yoongi'nin konuşmasıyla öylece kalakaldı.

"O gün.. bana o insanı koruyacağını söylediğinden beri tuhaf davranıyorsun. O gün onun geleceğini gördüğüne eminim. Ne gördün?"

Taehyung aklına gelen görüntülerle yutkundu. Aklına geldikçe vücuduna suçluluk duygusu yayılıyordu ve tuhaf bir şekilde nefes alması zorlaşıyordu.

Elindeki neredeyse bitmiş bilekliği kenara koydu ve tamamen yanında ona endişeyle bakan azraile döndü.

"Ben bilmiyorum Hyung. O gün benim için kendisini feda ettiğini gördüm ve bunun beni rahatsız etmemesi gerekirken tuhaf bir duygu hissediyordum. Başından beri kendisini benim için feda etmesinde bir yanlışlık göremiyordum çünkü sonuçta ben o büyüyünceye kadar onu koruyacaktım. Fakat şimdi... bilemiyorum. Bana neler oluyor Hyung?"

Yoongi derince bir nefes aldı ve aklına dolan geçmiş anılarıyla yüzünde yan bir gülümseme oluşturdu. O kıza nasıl aşık olduğu geldi aklına. Şimdi ise yalnızca kendisini aldattığı için içinde intikam ateşi yanıyordu.

"Ona bağlanıyorsun Taehyung-ah. Bir kaç yıl geçecek, o büyüyecek ve ona aşık olacaksın. Onun hiç gitmemesini isteyeceksin ama o elinden kayıp gidecek. Sen ise hiç bir şey yapamadan öylece izleyeceksin."

Konuşurken bile sesi titremiş ve istemsizce sağ gözünden bir göz yaşı yol izlemişti o tombul yanağında büyük olanın.

Kendine gelmek için kafasını iki yana salladı ve elinin tersiyle akan göz yaşını silip gülümseyerek yanındaki ne zaman ağlamaya başladığını bilmediği azraile döndü.

"Hey, neden ağlıyosun? Biz azrailiz, azrail! Ağlama! Ne kadar acı versede hayat devam ediyor ve senin bu evrendeki tek görevin, ölümlülerin ruhunu toplayıp tanrıya teslim etmek. Bizim tek varolma sebebimiz bu."

Gerçekler her zaman can acıtırdı ve Taehyung artık bundan bıktığını hissediyordu. O azraildi. Doğru fakat azrail olması onu çok sıkıyordu. Bunu fark etmişti.