mathematician :: chanbaek

7

İyi okumalar♡

*

"Gidemem Chanyeol," dedi Baekhyun eğik kafasını hafifçe kaldırıp Chanyeol'un dolu gözlerine bakıp.

Titreyen sesiyle, "Seni bu kadar zaman sonra yanımda hissetmişken gidemem." diye devam ettirmişti cümlesini. Chanyeol, çocuğun gözlerine bakamıyordu hala. Çok özlemişti.

Baekhyun'a çaktırmadan sürekli onu süzüp duruyordu. Çok özlediği tarzı, bacakları, kolları; her yerini inceliyordu aklına kazımak ister gibi.

"Ben senin yanında değ-" Chanyeol cümlesine başlamıştı Baekhyun, onun gözlerine bakarken ama Chanyeol'un gözleri, Baekhyun'ın sol eline kilitlenmişti ve cümlesi gördüğü şeyle kesilmek zorunda kalmıştı.

Sol elinde yüzük parmağına taktığı yüzüğe bakıyordu.

Onun bakışlarını yüzükte hisseden Baekhyun, çekinerek elini arkaya saklamıştı. Bunu yapmasıyla Chanyeol, ne düşüneceğini şaşırmıştı. Sertçe yutkunup "Bir de evlendin mi?" diye sormuştu.

Normal bir yüzük değildi ama uzaktan da tam seçememişti. Söylediği şeyle gözleri büyüyen Baekhyun'a cevap zamanı tanımadan Chanyeol sesini yükselterek, "Benim senin yüzünden onca şey yaşarken, dinmeyen acıları tadarken sen bir de gidip evlendin mi Baekhyun?"

Baekhyun, adını ondan duymanın verdiği heyecanla kafasını sallamaya başladı. "H-Hayır." diye kekeledi. "Evlenmedim." Elini tekrar arkasından çıkarıp Chanyeol'e yaklaşmıştı yüzüğünü göstermek için.

Chanyeol, bu sefer geriye gitmemiş, öfkesinin verdiği sertlikle hareket etmemişti. Baekhyun iyice yanına geldiğina gözlerindeki yaşları silmek istedi Chanyeol, Baekhyun da sanki hissetmiş gibi kendi eliyle sildi.

Chanyeol bu sefer tüm dikkatini yüzüğe vermişti. Yüzüğün üstünde çiçekler vardı. Baekhyun, kendini zorlayarak, "Seni hiç unutmamak, hep yanımda hissetmek için var." Chanyeol'un gözü seğirmeye başlamıştı, öfkesi çekilmiş, kendini çok güçsüz hissetmişti.

Baekhyun elini cebine atıp cüzdanını çıkardı. Cüzdanında bir şeyler ararken Chanyeol, hala gözlerini yüzükten alamıyordu. Canı acıyordu.

Baekhyun, cüzdanından bir yüzük daha çıkarmıştı. Kendi çiçekli yüzüğüne benzeyen yine çiçekli bir yüzüktü.

Madem böyle, neden gittin? demek istedi Chanyeol. Neden gidip ikimizi de bu hale getirdin? diye bağırmak istiyordu ona.

"Bunları gördüğümde aklıma direkt biz gelmiştik," dedi Baekhyun cüzdandan çıkardığı yüzüğü ona uzatırken. "Dayanamadım, aldım ikimize de."

(yüzükler için bölüm sonuna bakın)

Chanyeol, yaşlı gözlerini Baekhyun'ın gözlerine dikti. "Baekhyun, bizim yüzüğümüz vardı. Sen istemedin onları." Gözlerini onun gözlerinden ayırmadan ona yüzüğü uzatan eline vurdu yüzüğü düşürmesini sağlayacak şekilde.

Özür dilerim. İçinden sayıklıyordu Chanyeol. Özür dilerim vurduğum için.

Baekhyun, ona bakarken gözleri büyümüş, yana fırlayan yüzükle ağlaması şiddetlenmişti. Hıçkırıklarını durduramıyordu.

Onun bu halini gören Chanyeol, Baekhyun'dan daha kötü hale geliyordu ama dışarı vurmamak için her şeyi yapıyordu.