mathematician :: chanbaek

14

İyi okumalar, sondaki notu okumanızı rica ediyorum

*

"Yarınki derslerim iptal oldu." Baekhyun, az önce öğrencisinin annesiyle yaptığı konuşmanın ardından sıkıntıyla Chanyeol'un yanına dönerken.

Chanyeol, elindeki buketin saplarını makasla kısaltırken kaşlarını çatıp yüzünü Baekhyun'a dönmüştü. "Bir sorun mu var?"

Baekhyun, başını olumlu anlamda sallayıp "Öğrenciler okulda zehirlenmişler yemekten." Derince nefes aldı, "Yarın dersim yok ama en azından hastaneye gidip bakmalıyım. Küçükler zaten nasıl perişan olmuşlardır." diye düşüncelere daldı.

Chanyeol, elindeki çiçekleri vazoya bıraktı, ayakta dikilen sevgilisini az önce oturduğu sandalyeye oturtup kendisi de karşısına geçti.

"Şimdi gidip bakalım istersen, hem aklın da kalmamış olur." Baekhyun, dalgın bakışlarını elini tutan Chanyeol'e çevirip "Yok, sen hiç kapatma şimdi burayı ben bakar gelirim." diye ayaklanıp iler doğru bir adım attığında Chanyeol, onu sertçe geriye itip sandalyeye düşürmüştü.

Canı acıyan Baekhyun, şaşkınca Chanyeol'e bakarken Chanyeol, eliyle yerde duran makası işaret etmiş, "Seni böyle asla bırakmam." demişti.

"Görmedim makası." diyebildi Baekhyun usulca önündeki önlüğünün bağını çözen sevgilisine.

*

Baekhyun ve Chanyeol, hastaneye vardıklarında el ele hızla acile girmişlerdi. Baekhyun, Chanyeol'un elini bırakıp iki üç adım önden yatakların olduğu tarafa yöneldi. Chanyeol, Baekhyun'un bu telaşlı haline üzülüp yürürken bir elini stresle ensesine atmıştı.

Baekhyun'un kalbine öğrencilerinin sırayla yattığı yatakları görünce bir sancı saplanmıştı. Daha küçüklerdi ve böyle bir manzarayla karşılaşmak onu etkilemişti. Sırayla hepsine geçmiş olsun dileklerini iletirken Chanyeol de birkaç adım gerisinde öğrencilerin velilerini selamlayıp 'Geçmiş olsun' diyordu.

Baekhyun, hızlı hızlı bir yere yetişmeye çalışıyormuş gibi davranıyordu, Chanyeol'un gözünden kaçmamıştı.

Bir çocuğun velisine birisini sorup adamın gösterdiği yatağa yöneldiğinde gözü hiçbir şeyi görmüyordu telaştan.

Chanyeol, Baekhyun'un arkasından kaşları çatık bir şekilde nereye gittiğini izlerken Baekhyun; yalnız, öylece yatan bir çocuğun yanına gitmişti.

"Seulki!" diyerek sevgiyle çocuğun yatağına oturup elleriyle çocuğun yüzünü okşamaya başlamıştı Baekhyun.

Chanyeol, biraz geride onları izlerken Baekhyun, "Nasılsın?" diye sormuştu çocuğa. Çocuk, Baekhyun'u görünce yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirmişti.

"İyiyim öğretmenim." diyebilmişti kendini zorlayarak. Ağrısı olduğu belliydi.

Baekhyun, titreyen sesiyle çocuğun saçlarını geriye doğru tarayıp ateşini ölçtükten sonra yataktan kalkıp çocuğu rahatça yatırmış, tekrar oturmuştu yatağa.

Chanyeol, merakla ikiliye yaklaştığında Baekhyun'un ona bakmasını beklemişti ama Baekhyun, o kadar telaşlıydı ki küçük çocuk için, gözü başka hiçbir şey görmüyordu.

"Geçmiş olsun Seulki." diye söze girip ikisinin de dikkatini çekmişti Chanyeol. Baekhyun, ufak bir gülümsemeyle bakmıştı sevgilisine.

Seulki, yabancı yüze baktıktan sonra çok sevdiği öğretmenine dönüp "Öğretmenim bu abi kim?" diye sormuştu.