mathematician :: chanbaek

18

"İyiye gittiğini düşünüyordum." Chanyeol ve Baekhyun'un psikiyatrı Baekhyun'un yattığı hastane odasının kapısında camdan içeri uyuyan hastaya bakarak konuşuyorlardı. Chanyeol'un acıdan ve uykusuzluktan kızarmış gözleri zorla Baekhyun'dan ayrılıp doktoru bulduğunda "Çok iyiydi," diye konuştu. "Son zamanlarda gerçekten çok iyiydi."

"Bay Park, ben Bay Byun'un krizi geçirdiğinde bilincinin açık olduğunu sanmıyorum. Mutlaka tetikleyecek bir şey olmuş, kontrol edememiş kendini."

Chanyeol, gözlerini tekrar camdan içeri yönelttiğinde doktor, "Bay Byun'u hastaneye yatırmamız gerekecek gibi görünüyor. Bir kriz geçirdiyse müdahale edilmezse devamı da gelebilir."

Hastaneye yatırılmak.

Baekhyun, çok şey yaşıyordu. Onların bu ayrılıklarını kaldırabilecek gücü bulamamıştı.

Keşke. diye düşünüyordu Chanyeol. Keşke onun gitmesine asla izin vermeseydim.

*

Baekhyun'un gözleri aralandığında etrafına bakınmıştı. Beyaz ağırlıklı odada gözleri koltukta düşünceli düşünceli oturan sevgilisini bulduğunda doğrulmak istemişti ama vücudunda hissettiği keskin acılar buna izin vermemiş, dudaklarından bir inleme kaçmasına sebep olmuştu.

Chanyeol'un gözleri gelen sesle Baekhyun'u bulduğunda hızla ayağa kalkmış, büyük adımlarla yatağın yanına gitmişti.

"Baekhyun." diye fısıldayıp iki günün sonunda gözlerini açmış sevgilisine hasretle bakmaya başlamıştı.

"N'aptım ben?" diye soran Baekhyun'un karşılaştığı tek cevap acı dolu gözlerdi.

"Hatırlamıyor musun?" diye sormuştu Chanyeol bir süre sonra. Baekhyun'un gözleri sulanırken başını zorla olumsuz anlamda sallamıştı. Chanyeol, bilerek bir şey yapmadığını öğrendiğinde rahatça bir nefes verirken daha da meraklandı.

"En son hatırladığın şey ne Baekhyun?" Farklı bir soru yöneltmişti bu sefer Chanyeol beklentiyle. Baekhyun'u tetikleyen şeyi bulmak istiyordu.

Baekhyun'un kaşları çatıldığında anılar hafızasına dolmaya başlamıştı. "Kitap..." diyebilmişti sadece.

Chanyeol'le tanıştıkları ilk andan beri onun verdiği tüm çiçekleri bir kitabının arasında biriktiriyordu. Dışarı çıkmak için hazırlanırken bulduğu kitap, onun bu krizi geçirmesine sebep olmuştu.

Gördüğü çiçekler, omzuna bir yük gibi binmişti ve Baekhyun bunu kaldıramamıştı.

Chanyeol, anlamadan "Kitap?" diye tekrarladığında Baekhyun'un gözleri kapanmıştı. "Sormasan..." diye fısıldadı. "Olur mu?"

Chanyeol anlayışla başını salladığında Baekhyun'un gözleri bir şey hatırlamış gibi açılmıştı. Chanyeol, merakla ona döndüğünde Baekhyun, "Cüzdanım evde mi kaldı?" diye sorduğunda Chanyeol bir süre düşünüp başını salladı. "Cebindeymiş, çekmeceye koydum eşyalarını." diye ayağa kalkıp çekmeceden cüzdanı çıkardı.

Baekhyun'a uzattığında Baekhyun, küçük bir gülümseme gönerip "Doğrulmama yardım eder misin?" diye sordu. Chanyeol hızla ona yardım edip yatağı dikleştirdi. Baekhyun, kesik kollarının acısını hissetmemeye çalışsa da oldukça keskin histen zar zor hareket ederek cüzdanını karıştırmaya başladı.

"Biliyorum." dedi cüzdanından bir şey çıkarırken. "Sırası değil." Chanyeol ne diyeceğini merakla beklerken Baekhyun cüzdanından iki tane yüzük çıkarmıştı. "Daha fazla erteleyemiyorum Chanyeol. Yeni bir başlangıç yapalım, lütfen." Sesi güçsüzce çatlarken durmadan konuşmaya çalışıyordu.

"Yeni yüzükler, yeni hayatımızın sembolü olsun." dediğinde Chanyeol, şaşkınca sandalyeye bırakıverdi kendini. "Lütfen seninle evlenmeme izin ver Chanyeol."

Chanyeol, gözlerinin dolmasını engelleyememişti. Yüzünde şefkat dolu bir gülüş belirirken usulca yüzüğe uzanmıştı. Yüzükte güneş işlemesi vardı.

"Eski yüzüklerimizde yıldızlar vardı, sen bana onları kaydırdığımı söylemiştin." diyip derin bir nefes aldı. "Haklıydın, o yıldızlar kaydı. Ama benim sana bu sefer vadettiğim şey gökyüzünün en ihtişamlı cismi. Tüm gökyüzü seninle var olur Chanyeol."

Kendi yüzüğünü de ona uzattığında Chanyeol bir şey diyemeden ona da bakmıştı. Ondaki işleme aydı. "Ben sadece sen varsan parlayabilirim sevgilim." Eli bu sefer zorla Chanyeol'un elini tuttuğunda "Seninle evlenebilir miyim?" diye sorusunu yinelemişti.

Chanyeol'un iki gündür yaşadıkları çok fazlaydı. Önce kaybetme korkusuyla sarsılmıştı, şimdi dünya üzerindeki en sevdiği insan ona söz veriyordu hayatı boyunca berber olmak için.

Kafasını beklemeden sallamıştı yaşlı gözleri eşliğinde. Bir şey söyleyemiyordu, yüzükleri yandaki komodine bırakıp sert davranmamaya özen göstererek dudaklarını birleştirmişti Baekhyun'la.

Baekhyun'un acıları mutlulukla örtülürken Chanyeol'un aklında doktorun söylediği psikiyatrik rehabilitasyon vardı.

*

kıssacık bir bölümle geldim ve arayı açmadım softlaşın biraz diye, mutlu edicem bakın gerçekten ben de mutlu değilim bunların bu halinden