mathematician :: chanbaek

19 - final ♡

hakkım var mı bilmiyorum ama selam !!

gidip hatırlayıp gelin sizi daha fazla bekletmemek için bitiriyoruz♡

lütfen sondaki yazıyı okuyun,

iyi okumalar♡

*

*1 yıl sonra*

O gün gelmişti. Chanyeol, dükkanında en kıymet verdiği çiçeklerden toplu bir buket yapıp heyecanla çıkmıştı. Dükkanı kilitleyip arabasına bindi, rehabilitasyona gitmeye başladı.

Bir yıl önce Baekhyun'un geçirdiği kriz yüzünden psikiyatrı onun rehabilitasyona yatması, kontrol altında tutulması gerektiğine karar vermişti. İki yıl boyunca Baekhyun ve Chanyeol, çokça birlikte olmuştu; rehabilitasyon gibi değildi.

Bazen çıkıp gezebiliyorlar, Chanyeol çokça, Baekhyun'u görebiliyordu. Sadece ilaçlar ve doktor denetimleri fazlaydı, Baekhyun evine gidemiyordu.

Doktoru, bu uzun sürecin ardından Baekhyun'un iyileştiğine, bu sıkı denetime artık gerek olmadığını bildirdiğinde Chanyeol dünyanın en mutlu insanı olmuştu.

Beraber uyuyabilecek, beraber aynı güne uyanıp durmadan birlikte vakit geçirebileceklerdi.

Baekhyun, o gün hastane odasında Chanyeol'e evlenme teklif ettiğinde bu evliliğin bu kadar gecikeceğinden haberleri yoktu. İkisinin de asıl heyecanla beklediği şey hayatlarını onca şeyin sonunda birleştirmekti.

Chanyeol sonunda soluk beyaz binanın kapısına geldiğinde heyecanla çiçekleri de alıp arabadan indiğinde, Baekhyun onu kapıda bekliyordu.

Chanyeol, Baekhyun'un güler yüzünü gördüğünde kısaca duraksayıp kendisi de yüzündeki gülüşü büyüttüğünde Baekhyun'un dudaklarından kısık sesli "Sevgilim." çıkmıştı.

Chanyeol, Baekhyun'un bu çağırışına kayıtsız kalamadan elindeki buketi istemeden de olsa yere düşürüp hızla sevgilisine koşmuş, sıkıca sarılmıştı küçük bedene. Chanyeol, Baekhyun'dan sonra böyle olmuştu. Hayatında en öne koyduğu çiçeklerinin ışığı, Baekhyun'un ona sunduğu aydınlık sayesinde hiçbir şey kalıyordu.

Baekhyun, Chanyeol'un güneşiydi.

*

"Kahvaltımız bitsin, eşyalarını eve bırakıp başka yere gideceğiz."

"Eve gitseydik keşke, ben yorgunum biraz. Hem benim evden alacağım birkaç şey var." Baekhyun, tabağına bakarak konuştuğunda Chanyeol'un kaşları havalanmıştı. İlaçların unutkanlık yaptığını biliyordu ama Baekhyun daha önce büyük şeyleri unutmamıştı.

"Evini sen istediğin için boşaltmıştık ya, atılmayacak eşyaların da bende zaten." demişti.

Baekhyun'un bakışları heyecanla tabağından kalkıp sevgilisinin yüzünü bulduğunda ağzından "Oh!" sesi çıkmıştı.

"Doğru, istemiştim." demişti sonra da. "Chanyeol, seninle yaşamam sorun olmayacak değil mi? Yani biliyorsun-"

"Baekhyun, biz evleniyoruz. Ne sorunu?"

"Biliyorum, yani... Bir yıl uzun bir süre ve ben... Bilirsin, rehabilitasyon beni etkiledi, değiştirdi."

Chanyeol, elindeki çatalı korkuyla bıraktı.

Tekrar terk edilecekti.

"Beni hala kabul edebiliyor musun? Ellerim titriyor, ufak şeyleri bile hatırlamakta zorlanıyorum. Durmadan kusuyorum, alakasız ama erekte bile olamıyorum Chanyeol."