Your Love (transgenderXstraight)

79 💚 The One Who Holds My Happiness

AN- Yieeehhh. Salamat sa lahat ng nakaalala at bumati sa akin ng heypie birthdey! Tumanda nanaman po ako ng isang taon. Hahaha

I have so many thoughts in my mind while writing this chapter. Binuhos ko na lahat ng makakaya ko dito. At wala ring tigil ang luha ko habang sinusulat at binabasa ko ito.

Salamat sa walang sawang suporta ninyo sa akin. Nararamdaman niyo naman siguro, malapit na. But I promise na meron pang susunod. Agad agad. Hahaha

Please follow me on my wattpad account. Pati na rin sa IG at twitter.

Twitter: @crlndelacruz
IG: @carlenedelacruz

Salamat ulit sa inyong lahat!

🖤

I closed my eyes...

If this is really my ending, then so be it.

Wala na akong regrets sa buhay ko. Masaya na ako sa kung naging sino ako, nagawa ko na lahat ng gusto ko.

Nakasama ko na ang magulang ko at tinupad ko ang pangarap nila para sa akin. I will be forever thankful to God for giving me the best parents anyone could ever had. They accepted me for who I am, bonus nalang na that they gave me a wonderful and comfortable life.

I forgive everyone in my life, I will leave this world ng walang hinanakit at galit.

Habang mariing nakapikit ang mga mata ko, si Nathan nalang ang nasa isip ko.

Siya ang una at huling lalaki sa buhay ko. Hindi man naging perpekto ang relasyon namin, pero pinaramdam niya sa akin kung paano mahalin. He loved me sa paraang alam niya. He gave me the best memories in my life, na babaunin ko saan man ako mapunta.

He may not be my future, but I am thankful that he is my past and my present. I am thankful that sa buhay kong ito, dumating si Nathan. At kung hanggang dito nalang talaga ang kwento ng pag mamahalan namin, tatanggapin ko nalang. Nagpapasalamat na rin ako na kahit sandali, nakasama ko siyang muli.

I just wish that he continue his life, kahit wala na ako.

A tear fell from my eye.

Dumilat ako at pagod na tiningnan si Samantha habang nakatutok pa rin sa akin ang baril.

"What are you waiting for? Do it." I said to her. Nakita ko sa mukha niya ang pagkalito at gulat.

"Aren't you going to beg for your life?!" She shouted. "Go, mag makaawa ka sakin Jem."

I smiled at her.

"Samantha, naging masaya ako sa buhay ko. I did everything I wanted to do. I achieved everything I wanted in my life. I have forgiven those who have wronged me, at kasama ka dun. I have no regrets right now. Kaya kung oras ko na ngayon, I will leave this world happily. At kung itutuloy mo man ito, mapapatawad pa rin kita, dahil alam ko ring hindi mo gusto ang ginagawa mo ngayon."

She started to cry. At unti unti niyang binaba ang baril na nakatutok sa akin.

Biglang nagbukas ang pinto ng warehouse at iniluwa nun ang apat na lalaki.

Kahit malayo ay kilala ko ang pigura ng naglalakad palapit sa amin.

"Nathan..." mahina kong sabi habang tuloy tuloy ang pagtulo ng luha ko.

Kasama niya si Bruno at Dan na agad nakipag suntukan sa dalawa ring lalaki na nagbabantay sa akin kanina.

Nathan and Wesley hurriedly run towards me.