Mister Unknown

💌•2

Ik sla mijn kluisje dicht en terwijl ik loop prop ik mijn boeken die ik de volgende uren nodig heb in mijn tas, die half hangen op mijn rechterschouder hangt. Als ik mijn boeken rommelig in mijn tas heb gepropt loop ik op mijn gemak naar het biologielokaal waar ik zo les heb.

"Hey, Remon!", hoor ik Millia zeggen als ze naast mij komt lopen.

"Hey Mil", zeg ik.

"Hoe gaat het met het geschiedenis project? Zullen we daarvoor nog een keertje afspreken?", vraagt ze als we de trappen oplopen en gelijk wat rennende bruggers ontwijken.

"Ja is goed. Wanneer kan je?", zeg ik. Het project moet binnenkort af zijn en het is dus wel handig als we daarvoor even afspreken. Dan is het ook wat sneller klaar dan dat we alleen wat dingen doen tijdens de les.

"Morgenmiddag? We hebben toch geschiedenis het laatste uur. Dan zitten we nog in de geschiedenis vibe", zegt ze met een lach en ik glimlach.

"Is prima", antwoord ik.

"Ik moet hier naar links, tot morgen!", roept ze en verdwijnt naar links achter de bocht.

"Doei!", roep ik haar nog naar en loop naar rechts richting biologie.

"Zozo fixertje", hoor ik en Leon slaat een arm om mijn schouder.

"Het is een afspraak voor een project niet voor een date", zeg ik streng en schudt zijn arm van mijn schouders.

"Blijf daar maar in geloven", zegt Leon. "Als je haar ooit op een date neemt of een ander meisje in het algemeen ga dan naar het park, koop haar een ijsje met twee bolletjes. Neem zelf ook een ijsje anders voelt ze zich ongemakkelijk en ga dan naar de heuvel achter het park dat uitzicht heeft op de mooie natuur, de haven en de lucht", zegt Leon met een glimlach als we het biologielokaal hebben bereikt.

"Mm", zeg ik en neem plaats achterin het lokaal naast Leon.

"Hallo allemaal. Morgen is de toets zoals jullie allemaal al wisten. Jullie mogen de 'laatste check' maken in jullie werkboeken en vragen stellen voor de toets van morgen", zegt meneer Hartigs, de biologie docent, en gaat zitten in zijn stoel om vervolgens koffie te drinken en iets te kijken op zijn computer.

"We hebben een toets?!", vraagt Leon verbaasd waardoor de kinderen voor ons omkijken en ik Leon aankijk met een strakke blik. Typisch Leon dit. Hij vergeet zowat elke toets als ik hem er niet aan herinneren zo wat elke dag een paar keer. Ik zucht diep.

"Leon vorige week zei meneer Hartigs het al en ik heb je dit weekend geappt met de informatie over deze toets en als herinnering heb ik het zondag nog een keer gestuurd", zeg ik en blader in mijn werkboek om de 'laatste check' te maken.

"Ja maar dat ben ik al na een paar minuten alweer vergeten", zegt Leon en slaat zijn lesboek open naar het goede hoofdstuk.

"Leon, jij vergeet altijd alles na een paar minuten", zeg ik met een zucht.

"Ja maar ik vergat het nu nog sneller, want ik was super druk met iets", zegt Leon op een fluisterniveau.

"Met wat?", vraag ik.

"Niks."

"Leon."

"Ik was aan het tellen hoeveel haren mijn tandenborstel had", zegt Leon en kijkt weg van mij naar buiten om zijn rodigheid op zijn wangen te verbergen.

"Mijn god, Leon", zeg ik met een nog diepere zucht dan de vorige.

"Remie wil je mij alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft vanmiddag helpen met leren voor morgen? Pretty please?", vraagt Leon en zet zijn pruillip op en kijkt mij aan met zijn grote ogen.

"Waarom zou ik?"

"Omdat ik anders spelletjes ga spelen in plaats van leren?", zegt Leon schuldig.

"Precies", zeg ik. "Ik help je vanmiddag met leren als je luistert, kay?".

"Deal", zegt Leon met een glimlach. "Oja en je komt sowieso wel naar het feest van Cato. Het is alleen onze vriendengroep", zegt hij. Ik kijk hem weer aan met een strenge blik wat ik elke keer doe als hij iets doms doet of als hij liegt.

"En Cato's vriendje", zegt Leon. "Maar dat is het en ik meen het", zegt Leon en kijkt mij aan.

"Oke", zeg ik.

"Yess."

"Maar ik kom nog steeds niet."

"Wat? Maar Remie", zegt Leon en leg zijn hoofd op tafel met zijn ogen op mij gericht. Ik negeer hem verder en schrijf de antwoorden op in mijn boek.

"Dan maar hardhandig", zegt Leon met een grijns. "Ik bel aan, jij doet de deur open en ik sleur je mee".

"Ik open de deur dan niet."

"Maar wat nou als het de buurvrouw is? Dan laat je haar arme ziel buiten staan."

"Ik open ook de deur niet meer voor haar."

"Hoezo niet? Je buurvrouw is geweldig!"

"En zo zijn haar koekjes. Ik word dik van haar koekjes", zeg ik.

"Ook al word je dik ik blijf altijd je beste vriend", zegt Leon met een glimlach.

"Wat geruststellend", zeg ik op een sarcastische toon. "Leon maak de opdrachten dan steek je er tenminste nog wát van op", zeg ik. Leon zucht maar uiteindelijk doet hij toch wat ik zeg. Aan het einde van de schooldag fietsen we naast elkaar naar huis.

"Naar wiens huis gaan we?", vraagt Leon als we bijna bij de afslag komen van zijn huis.

"De mijne", zeg ik. "Je broer is thuis en hij is f*cking irritant".

"Dat is een ding wat zeker is", zegt Leon met een grinnik. "Dan gaan we naar jouw huis. Ik heb je moeder al een tijdje niet gezien".

"Dat komt omdat je te druk was met de haren tellen van je tandenborstel".

"Dat blijft mij nu de hele tijd achtervolgen huh?", zegt Leon. We stappen van onze fietsen af. We gaan naar binnen en worden gegroet door mijn moeder die net uit de keuken komt lopen.

"Hoi mam", zeg ik.

"Hallo Justine", zegt Leon vrolijk.

"Hallo schatjes", zegt mijn moeder met een glimlach. "Ik heb net brownies gebakken, willen jullie proeven?"

"Nee"

"Ja lekker!", zegt Leon en loopt direct naar de keuken.

"Leon we moeten leren! Vooral jij", roep ik hem na.

"Komt later wel", zegt Leon en heeft zijn mond al volgepropt met de half aangebrande brownies van mijn moeder.

ЖЖЖ