Mister Unknown

💌•12

De volgende dag loop ik met een glimlach de school binnen. Gisteren was echt een geweldige dag. Zelfs Rens en Marnick begonnen weer mee te praten en te lachen. We hebben een paar selfie's genomen en ik kan je vertellen dat ze allemaal mislukt zijn en daar is één iemand verantwoordelijk voor en ik denk dat je al kan raden wie dat is.

Nieuwsgierig of er weer een briefje in mijn kluis ligt open ik het. En er ligt weer een briefje in. Mijn glimlach vergroot en het warme gevoel komt weer terug.

When I first saw you, I saw love
And the first time you touched me, I felt love
And after all this time
You're still the one I love

You're still the one I run to
The one that I belong to
You're still the one I want for life
You're still the one that I love
The only one I dream of

You're still the one

Unknown

Het zijn maar songteksten, maar het voelt alsof het meisje het echt meent. Alsof ze het rechtstreeks tegen mij zegt. Ik vouw het briefje weer op met een glimlach en stop het weer in mijn tas.

Ik loop naar de aula waar iedereen al zit. Ik had mij een beetje verslapen dus ik ben een beetje laat. Ik ga aan de tafel zitten en iedereen is in een gesprek, behalve Marnick die wat op zijn telefoon aan het frutselen. Rens zit ook op zijn telefoon, maar doet er niks mee,  want hij gluurt vanuit zijn ooghoeken naar Marnick. Aan het uitvogelen wat er nou mis is met Marnick waarschijnlijk.

"Remon!", roept Cato luidt en duidelijk. Iedereen van onze groep staakt zijn gesprekken en luistert naar Cato. "Nog één klas moet ik uitvogelen en dan weet je eindelijk wie het meisje is!", roept ze uitbundig en kriebels vullen mijn buik weer. Het is zo dichtbij! Nog even en ik weet wie het is.

"Vandaag krijg ik het nog te weten", zegt ze met een knipoog en dan gaat de bel.

"Spannend, man", zegt Leon met een grijns en slaat op mijn schouders en loopt de hoek om. De volgende lesuren kan ik mijn aandacht er simpelweg niet bijhouden. Ik hoor een zachte pling, wat verdacht veel op mijn telefoon lijkt.
Als de docent niet kijkt pak ik haastig mijn telefoon uit mijn rugzak en houd het onder de tafel.

Catootje:
Ik heb nog maar 3 meisje te ondervragen. Ik dacht misschien is het leuk als je er bij bent ;)

Ik:
Sgoed wnr?

Catootje:
In de pauze bij lokaal 118.

Ik:
Oke ben dr

Catootje:
Top👍🏻

Ik prop mijn telefoon terug in mijn rugzak voordat de docent iets opmerkt en ik na moet komen. Als ik ergens geen zin in heb is het wel daarin. Nu wordt het nog moeilijker om mijn concentratie erbij te houden. Jeez dit gaat lang duren voordat het pauze is.

Wat als ik nou weet wie het meisje is? Wat gaat er dan gebeuren? Ik heb wel degelijk gevoelens gekregen na al die brieven. Ik krijg het warm vanbinnen, mijn wangen kleuren rood en ik voel allemaal kriebels in mijn buik. Gaan we dan daten? Ik ben zo in mijn gedachtes bezonken dat ik de bel amper hoor.

Snel pak ik mijn spullen en snelloop door de school als een brugger die zo snel mogelijk een tafel wil claimen en stoelen wil afpakken van andere tafels naar lokaal 118. Als ik daar ben staan Cato en Ciska er al.

"Wacht daar om de hoek. Als het goed is kan je daar ons nog horen. Als je bij ons staat is er een mogelijkheid dat ze ontkent", zegt Ciska en ik knik.

"Schiet op", sist Cato en ik snelloop naar de hoek en wacht daar af.

"Hey Janice", hoor ik en verder hoor ik niks behalve het geschreeuw van een kind.

"Houd je bakkes!", sis ik naar die jongen en hij kijkt mij geschrokken aan en loopt verder met zijn vriendjes.

"Nee sorry ik ben dat niet. Ik ben wel benieuwd wie het is, laat het me weten als jullie het weten. Succes!", hoor ik Janice zeggen en ik zie haar langs me lopen de trap af. Ik wil de hoek om lopen, maar Ciska merkt het op en wappert met haar hand dat ik terug moet. Ik ga de hoek weer in en zucht zacht. 2 Mensen nog. 2 En dan weet ik het.

"Hey Saskia, Lillian", hoor ik Cato zeggen en ik focus mijn gehoor op het gesprek.

"Hey, wij hebben gehoord van je onderzoek!".

"Ja, echt cool dat je dat voor je vriend. Dat kost waarschijnlijk heel veel tijd".

"Duss?"

"Dus wat?"

"Dus wie van jullie is het?"

"Ik niet."

"Ik ook niet."

"Dat moet, het is één van jullie!"

"Caat wacht. Oke dankje Saskia en Lillian."

"Ik hoop dat jullie het meisje vinden!"

Ik zie ze weglopen en kom verbaasd uit de hoek gelopen. Een beetje verward loop ik naar de meiden toe. Dus toch heeft iemand gelogen. Het meisje wilt het gewoon niet toegeven. Is ze bang! Durft ze niet? Is het toch een grap?

Hoe kom ik er nu achter wie het is? Ik zie Cato en Ciska even smoezen voordat ze naar mij omkeren.

"Je weet wat dit betekend toch?", vraagt Ciska en ik kijk haar geïrriteerd aan.

"Ja, het is grote fucking grap", mopper ik en vouw mijn armen over elkaar.

"50 cent", zegt Cato.

"Wat?", vraag ik verrast.

"Leon praat", zegt ze alleen. "Maar dit is geen grap", zegt ze vervolgens.

"Nee?", zeg ik dan boos. "Wat is het dan? Een eend elke ochtend de school binnen vliegt en toevallig allemaal brieven in mijn kluis stopt met zijn snavel?!"

"Hij moet echt minder omgaan met Leon", fluistert Ciska in Cato's oor, maar ze negeert dat.

"Een meisje vindt jou niet leuk", zegt ze.

"No shit", zeg ik boos. "Het is een grote fucking gr-"

"Een jongen stuurt je brieven. Een jongen heeft een crush op jou".

ЖЖЖ

♛