Mister Unknown

💌•17

"Waar slaat dat nou op! Iemand moet het doen?"

"We hebben het iedereen gevraagd, Remon. Sorry. We hebben hem niet kunnen vinden."

"Straks is het toch een of andere grote fuc- Funking grap!"

"Je back- up scheldwoorden zijn hilarisch", zegt Leon met een grijns. Ik kijk hem boos aan.

"Oke, sorry daar gaat het nu niet om", zegt Leon, maar zijn grijns blijft op zijn gezicht gepleisterd staan.

"Ik begrijp het niet", zeg ik en bijt zachtjes op mijn lip. Zo gaan mijn gevoelens niet weg. Ik moet het weten zodat ik het daarna achter mij kan laten. Zodat ik dit hoofdstuk in mijn leven kan sluiten. Verbranden desnoods. Ik wil verder gaan en het vergeten. Ik zucht en Leon stoot mij aan.

"Gamen bij jou vanmiddag. Je kan wel afleiding gebruiken", zegt Leon en ik knik zacht. Hij heeft gelijk. Het is even te veel en ik weet nu niet wat ik moet doen. Misschien is het beter het voor vandaag te laten rusten.

ж

"En toen zei meneer Censels dat hij het een irritant nummer vond en dat k-"

"LEON", roep ik en pak hem bij zijn jas vast zodat hij niet door rood rijdt en wordt overreden.

"Oeps", zegt hij met een glimlach en ik schud lachend mijn hoofd. Wat moet hij in het verkeer zonder mij. Het verbaasd mij dat hij nog nooit is aanreden op de momenten dat ik niet hij hem was. Misschien ben ik wel de schuldige, dat ik hem afleid?

Nehh vast niet.

We komen aan bij mij thuis. Ik pak voor ons twee glazen en wat chips. Ik roep even om te bevestigen dat er niemand thuis is. Ik krijg geen antwoord en loop samen met Leon naar mijn kamer. Ik zet het drinken en de chips op mijn nachtkastje en ga samen op bed zitten met Leon.

"Ik wil Minecraft spelen", zegt hij als ik hem de controller gooi.

"Dat meen je niet? Minecraft?"

"Ja wat is er mis met Minecraft?"

"Nou... Ik weet het niet eigenlijk", zeg ik en start Minecraft op. Vroeger speelde we altijd samen Minecraft. Altijd. We bouwden samen hele steden met van alles erop en eraan. Huizen, gebouwen en boerderijen. En elke keer als ik per ongeluk een kip vermoorde, zette hij de game op survival en vermoorde hij mij. Gek kind dat hij is. Hij houdt op een of andere manier heel veel van Minecraft kippen. Hij heeft zelfs een Minecraft kip kussen. Vraag me niet waar hij dat vandaan heeft gehaald. Waarschijnlijk een van die gekke Chinese of Japanse sites.

"Ik ga even naar de wc", zeg ik en loop uit mijn kamer. Ik doe mijn ding en kijk in de spiegel. Ik die eruit als een of andere zombie. Wallen onder mijn ogen is het meest opvallende. Ik verlaat de badkamer en loop terug in mijn slaapkamer. Leon ligt op bed met zijn hoofd tegen de muur wat te bouwen in Minecraft.

"Die houding is slecht voor je nek, Leon", zeg ik en Leon haalt zijn schouders op. Hij speelt meer met de knopjes van consoler in plaats van dat hij het gebruikt om te gebruiken.

"Wat is er?", vraag ik.

"Huh? Oh niks. Beetje moe", zegt Leon en glimlach klein. Ik ga met een zucht zitten op mijn bureaustoel. De gedachtes beginnen zich weer een weg te vormen in mijn hoofd. Ik sta op en begin te ijsberen door mijn kamer. Ik begrijp het niet. Ik begrijp het echt, echt niet.

"Ik begrijp het niet", mompel ik zachtjes.

"Wat niet?", hoor ik Leon vragen. Hij klinkt lichtelijk nerveus om een of andere reden.

"De brief."

"Je begrijpt niet wie de brieven stuurt?"

"Nee. Ze zeiden dat ze iedereen hadden gevraagd."

"Iedereen?"

"Ja iedereen."

"Ook aan onze groep?"

"Waar duidt je nou precies op? Ik had het vanaf het begin al aan al onze vrienden gevraagd."

Leon staat op van het bed. "Aan ál je vrienden?"

"Ja, Leon aan al m-", Leon. Leon?

"Leon? What the fuck, bro. Waarom de fuck doe je dit? Dit is een grote fucking grappige grap voor jou! Denk je dat ik dit grappig zou vinden, wat-"

"Remon"

"Denk je wel! Oh laat ik een leuke grap uithalen met mijn beste vriend? Oh wat zou ik doen. Hem laten denken-"

"Remon"

"Dat er iemand verliefd op hem is terwijl dat helemaal niet fucking waar is? denk je dat dat-"

"REMON!"

Ik stop met praten en herinner mezelf dat ik lucht nodig heb. Ik neem een grote hap lucht en probeer mezelf te kalmeren.

"Remon, dit is geen grap. Ik ben serieus.", zegt Leon en ik heb hem nog nooit zo serieus gezien. Zijn gewoonlijke gijns of glimlach nergens te bekennen.

"I-ik geloof je niet." Ik wil je niet geloven. Leon zet een paar stappen naar voren toe, dichter bij mij.

"Het is waar."

"N-nee"

Hij zet nog een stapje dichterbij totdat hij bijna tegen mij aan staat.

"Al heel lang", fluistert hij. Ik sta verstijfd. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Zijn acties wijzen maar op één ding. Ik kan het stoppen, maar het lukt niet. Mijn beste vriend vindt min oprecht leuk. Als ik leuk verliefd zijn leuk. Hij leunt iets naar voren, zachtjes zodat il hem kan stoppen als ik dat wil. Ik wil hem stoppen. Het probleem is dat ik hem niet kan stoppen.

Totdat het te laat is en hij zachtjes zijn lippen op de mijne duwen. Hij beweegt ze niet, streelt alleen maar zachtjes de mijne. Dit kan geen grap meer zijn. Als dit daadwerkelijk een grap was, ging hij niet zo ver als dit? Toch? Nog steeds voel ik zijn lippen op de mijne. Het voelt niet verkeerd, ik weet niet wat het is. Wat ik moet voelen. Het warme gevoel verlaat mij als Leon een stap terug neemt. Voorzichtig, alsof hij niet te ver wilde gaan. Ik neem een nieuwe hap lucht.

"Ga", hoor ik mezelf zeggen. Leon knikt. Hij trekt zijn shirt iets omhoog en trekt een envelop uit zijn broek.

"De brief van vandaag", zegt hij met een hele kleine glimlach. Ik beweeg niet. Ik voel even niks meer. Ik ben in de war. Ik begrijp er nu nog niets van. Leon? Leon legt de brief voorzichtig op mijn bureau en loopt weg.

Weg uit mijn kamer.

Weg van mij.

Ik blijf hier.

Weg van hem.

Weg van de vriendschap wat er nog van over is.

ЖЖЖ