Mister Unknown

💌•15

Vandaag ga ik mijn excuses aanbieden aan Wouter. Eigenlijk wilde ik het gisteren doen, maar toen bedacht ik mij dat ik hem even tijd alleen moest gunnen. Ik loop direct naar mijn kluis, prop mijn jas erin en haal de brief uit de kluis. Het is vreemd dat ik gewend ben geraakt aan dat er elke dag een brief in mijn kluis ligt. Alsof het een gewoonte is. Alsof iedereen dat heeft. Maar alleen ik krijg dit, voor zoverre ik dat weet dan.

Ik snelloop maar de aula waar iedereen  zit. Ik was een beetje laat vertrokken vandaag. Ik heb de hele nacht liggen piekeren wat ik nou precies moest zeggen tegen Wouter. In de ochtend probeerde ik dat op een briefje te schrijven. Het was een en al onzin dus had ik het weggegooid. Toen ik op de klok keek hoe laat het was, was ik al te laat. Gelukkig fiets ik best wel snel anders had ik het nooit gered.

Ik ga zitten naast Leon en zie dat Wouter tegenover mij zit, alweer, te praten tegen de meiden over een of anders merk.

"He-", begint Leon maar ik kapte hem per ongelijk af.

"Wouter." Hij kijkt om en ik pak zijn pols en trek hem uit de aula.

"Sorry, sorry, sorry", begin ik. "I-ik weet niet zo goed waarom ik zo d-deed eigenlijk. Umm ik denk um gewoon dat ik uh voelde me gewoon geïrriteerd", zeg ik speel ket mijn handen. Shit, dit gaat alles behalve gesmeerd.

"Oke", zegt Wouter emotieloos.

"Oke?"

"Oke", zegt hij en begint weg te lopen.

Shit, wat nu? Zonder na te denken pak ik zijn pols weer vast.

"Hey, wat als je vanmiddag mee komt naar mijn huis? Eh, dan kunnen we elkaar beter leren kennen en zo?", stel ik voor. Ik zie een kleine glimlach op Wouters gezicht tevoorschijn komen.

"Is goed", zegt hij ietwat blij. Samen lopen we terug naar de tafel. Ik ga naast een geïrriteerd uitziende Leon zitten.

"Wat is er met jou?", vraag ik en Leon vouwt pissig zijn armen over elkaar.

"Niks", bromt hij en kijkt de andere kant op van mij. Ik rol mijn ogen. "Ik steel vanmiddag wel je snoep", moppert Leon en kijkt mij snel even aan.

"Sorry Le, maar ik spreek af met Wouter", zeg ik en wijs met mijn duim naar Wouter die enthousiast knikt.

"Dan gaan we met zijn drieëen snoepjes stelen, I don't care", zegt Leon.

"Leon...", zeg ik. Ik zeg vrijwel nooit nee tegen Leon als hij naar mijn huis wilt. Hij vraagt het sowieso toch nooit. Hij zegt altijd dingen zoals ik kom snoepjes stelen, ik heb zin om je moeder te ontmoeten of jou bed slaapt lekker dan de mijne. En dit zijn er maar drie. Het zijn de meest vage zelf uitnodigingen, maar oke. De andere optie doe hij vaak gebruikt is dat hij gewoon komt zonder ook maar iets te zeggen.

"Ook al zeg ik nee, je komt waarschijnlijk toch", zeg ik en Leon knikt met een grijns op zijn gezicht. Stomme Leon.

ж

"Alsjeblieft", zeg ik als ik voor ons drieën drinken op de koffietafel. Wouter zit links op de bank en Leon helemaal rechts. Ik ga in het midden zitten en keer mij om richting Wouter. Ik hoor Leon opstaan, maar besteed er geen aandacht aan.

"Zullen we gewoon vragen stellen om elkaar beter te leren kennen?", stel ik voor. Het is niet iets waar ik nou zoveel zin in heb. Maar Wouter blijkt het aan de glimlach op zijn gezicht wel leuk te vinden. Ik moet Wouter een kans geven. Misschien is hij wel een coole vent of zo. Ik weet het niet.

"Is goed!", zegt hij lichtelijk enthousiast. "Ik begin met de basis dingen. Het is altijd handig om de basis dingen over mensen te weten. Wat is je lievelingskleur?".

"Uh. Mijn Lievelingskleur veranderd vaak. De ene maand is het deze kleur, de andere maand een andere", zeg ik en Wouter knikt.

"Deez mnd sh het goen", hoor ik en ik draai me om naar Leon die met met een plof op de bankt gaat zitten. Hij heeft een zak chips in zijn hand en zijn hele mond zit volgepropt met chips.

"Niet met je mond vol praten!", zeg ik en sla hem zachtjes op zijn arm. Ik draai me om naar Wouter. "Deze maand is het inderdaad groen", zeg ik. "De jouwe?"

"Mijn Lievelingskleur is eigenlijk altijd scarlett red geweest. Ik vind het een mooie donkere kleur rood. Wat is jouw favoriete film?".

"Me-"

"Mean girls", zegt Leon.

"What the frick bro, ik kan zelf antwoorden", zeg ik geïrriteerd. Hij kan dat show-off gedoe stoppen. Wow wat cool dat je bijna alles weet over mij Leon. Gaaf.

"Ik vind die film ook zo leuk! Die gay guy en dat meisje zijn echt mijn voorbeelden. Het maakt hen niet uit wat mensen over ze denken. Ze doen het gewoon en ze zijn beste vrienden. Ik hoop op een dag ook zo'n goede beste vriend te krijgen", zegt Wouter glimlachend. Zijn ogen sparkelen helemaal.

"Succes met dat", zegt Leon.

"Jij hebt genoeg gehad", zeg ik en pak de zak met chips van hem af. Ik kijk in de zak en zie dat hij het al bijna helemaal heeft opgegeten. "Vreetzak", zeg ik zachtjes, maar hard genoeg voor Leon om het te horen. Vanaf nu probeer ik Leon te negeren. Meestal werkt die tactiek voor eventjes.

"Mijn lievelingsfilm is, nou ja ik heb er veel. Um. Toch denk ik dan Murder on the oriënt express."

"Waarom?", vraag ik daadwerkelijk nieuwsgierig. Ik heb die film altijd al willen zien.

"Oh um", zegt Wouter en hij krijgt een rode kleur op zijn wangen. "JohnnyDeppissexy."

"Ooh", zeg ik. "Dat is wel waar". Ik heb vaker een film gezien met hem. Volgens mij was dat Alice in Wonderland.

"Gay", hoor ik Leon zeggen met zijn gewoonlijke grijns op zijn gezicht.

"Oh my goodness Leon, jij zei ooit een keer dat Donald Trump er lekker uit zag."

"Eyy maar hij leek op mais, ik hou van mais", zegt Leon en wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik hoor Wouter lachen.

Ik heb Wouter echt verkeerd ingeschat.
Hij is eigenlijk best een aardige snuiter.

ЖЖЖ