Mister Unknown

💌•10

"Heb je het nieuws al gehoord?", vraagt Ciska als ik net een voet in de school ben gestapt.

"Welk nieuws?", vraag ik als ik richting mijn kluis loop en Ciska mij volgt.

"We gaan morgen met de hele school naar de Efteling!", roept ze blij en pakt mij bij beide schouders vast en schudt me heftig heen en weer.

"Wat is er mis met jou?", vraag ik en open mijn kluisje. Ik ben nog amper wakker op de vroege ochtend en zij staat al helemaal te springen en al.

"Sorry, ik heb mijn pillen niet geslikt", zegt ze en haalt haar schouders op.

"Ik ben nog amper wakker en dit wordt te veel van het goede", meldt ik en pak het briefje uit mijn kluisje. "Kan je niet naar Cato?", vraag ik aan Ciska.

"Nou nee.", zegt ze. "Zij is dus weer bezig met missie Zoek Remons Soulmate en ik schrok iedereen af. En Leon ligt te slapen op één van de tafels in de kantine en de rest is er nog niet", zegt ze. "Je hebt een nieuwe brief!", zegt ze blij en gaat achter mij staan om het te lezen.

Ooh, each morning I get up I die a little
Can barely stand on my feet
Take a look in the mirror and cry
Lord, what you're doing to me

Everyday I try and I try and I try
But everybody wants to put me down
They say I'm going crazy
They say I got a lot of water in my brain
Ah, got no common sense
I got nobody left to believe in

Find me somebody to love

Unknown

"Wow, dat persoon moet wel echt heel veel van je houden", ze Ciska en ik knik. Het lijkt of het persoon een beetje lijdt onder de gevoelens voor mij. Ik voel me een beetje schuldig. Ik hoop dat ik het meisje snel vind- Nou ja, dat de meiden het meisje snel vinden zodat ik haar kan verlossen uit jaar pijn en struggles.

Ik vouw het briefje weer voorzichtig op zoals altijd en stop het in mijn rugzak. Samen met een te hypere Ciska loop ik naar de kantine. Al van verre kan ik Leons blonde bol op de tafel zien liggen. Nog steeds weet ik niet de reden wat hem van zijn slaap weerhoudt. Ik maak me toch lichtelijk zorgen om hem. Normaal is hij altijd zo vrolijk en uitbundig en al dat. Nu, nu is hij moe, minder uitbundig en soms wat afwezig. Ook al zeg ik er niks van tegen hem ik kan het wel zien.

Ik ga naast hem zitten en Ciska gaat tegenover ons zitten. Ik laat Leon even slapen totdat er nog 5 minuten zijn tot de bel.

"Leon", zeg ik zachtjes en wrijf over zijn haar.

"Le, wakker worden", ik tik even tegen zijn wang, maar niks maakt hem wakker. Sorry Leon, maar er zit niks anders op.

"LEON", roep ik en sla hem nu zachtjes op zijn wang. Leons open schieten open en van schrik tuimelt hij van zijn stoel af op de grond.

"WHAT TE FACK", roept hij.

"De bel gaat zo", zeg ik en steek mijn hand uit naar Leon. Hij oogt mijn hand even en pakt hem dan vast zodat ik hem omhoog kan trekken. Hij gaat zitten op zijn stoel en wrijft door zijn ogen heen.

"Leon, je moet echt je slaap proberen te vatten. Morgen gaan we naar de Efteling dus moet je wel fit zijn", zeg ik met een kleine glimlach uit medelijden.

"Mja", zegt Leon.

"Hoe komt het toch dat je niet kan slapen?", vraag ik aan Leon die me half wakker aanstaart.

"Uh ja", stamelt hij. "Ik uh hoor geluiden, vreemde geluiden", zegt Leon dan en woelt wat door zijn haar wat het eigenlijk nog veel erger maakt. Ik sla zijn handen weg uit zijn haar en maak het iets beter. "Klungel", zeg ik zachtjes.