Love is . . . . .

03 (သူ)

ဘာလိုလိုနဲ႔ အေတြးယဥ္ေႀကာမွာ
ေမ်ာေနတုန္း ေနာက္ကေနပုခံုး ကိုပုတ္လိုက္တာေႀကာင့္ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အူတူတူမ်က္နာေပးနဲ႕ ေကာင္ေလးက အကိုကြ်န္ေတာ္တို႔က အခုမွ ေျပာင္းလာတဲ့ေက်ာင္းသားသစ္ေတြမို႔လမ္းသိပ္မကြ်မ္းလို႔ ဒီအေဆာင္ေလးကို
လမ္းညႊန္ေပးပါလား။ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႕အတူ သူ႔လက္ထဲကအေဆာင္နာမည္နဲ႕ စာရြက္ေလးကိုလွမ္းယူျပီးႀကည့္လိုက္ေတာ့
တစ္ေဆာင္ထဲ အတူေနရမဲ့လူျဖစ္ေနေရာ။
သူ႔ေနာက္မွာလဲ ရည္ရည္မြန္မြန္ အျပံဳးေလးနဲ႕
ေကာင္ေလးေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အစကေတာ့ စေနာက္ျပီး ေနရာအမွားကိုလမ္းညႊန္အုန္းမလို႔ပဲ ဒါေပမဲ့အခုမွေရာက္ခါစ အူလည္လည္နဲ႕ေက်ာင္းသားသစ္ကို စဖို႔အားနာတာနဲ႕ ''အင္း မင္းတို႔ေနမဲ့ အခန္းနံပတ္က ငါအခုေနေနတဲ့ အခန္းနဲ႕အတူတူပဲ လာလူသစ္ေတြဆိုေတာ့ ငါတခါထဲလိုက္ပို႔ေပးလိုက္မယ္'' ေျပာလဲေျပာ သြားလဲသြားနဲ႕ အေဆာင္ထဲကိုေနာက္တခါျပန္ဝင္လိုက္ျပီး ဒီလူသစ္ နွစ္ေယာက္ကိုေနရာခ်ေပးလိုက္တယ္။ '' ဒီကုတင္ေတြ ကေတာ့ငါနဲ႕ ငါ့ညီဟာ ပိုေနတဲ့နွစ္ခုကိုမင္းတို႔ အဆင္ေျပသလိုေနလိုက္ ငါအခုေတာ့သြားေတာ့မယ္
အိုေကတယ္မလား။''

ရည္ရည္မြန္မြန္ ရွိပံုရတဲ့ေကာင္ေလးက
''ေက်းဇူးပါအကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုကူညီေပးလို႔
ကြ်န္ေတာ္နာမည္က '' စစ္ေကြ်း'' ဒီကအကိုနာမည္က '' ဝမ့္နင္ '' ကြ်န္ေတာ္တို႔က ညီအကိုတစ္ဝမ္းကြဲေတာ္တယ္။ ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ ငါ့နာမည္က ေရွာင္းက်န္႔ ငါ့ညီနာမည္ကေတာ့ က်န္းခ်န္။ ခဏေန ေတြ႔မွပဲသူနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မယ္။ အခုေတာ့ အတန္းေနာက္က်ေနလို႔ ငါလစ္ေတာ့မယ္ ညေနက်မွေတြ႔မယ္ေနာ္။''

ေျပာရင္းအေဆာင္အျပင္ကိုေျပးထြက္လာျပီး မနက္စာစားဖို႔ကန္တင္းကို အသက္ထြက္မတတ္ေျပးလာခဲ့ရတယ္။ ေျပးဆိုအပ်ိဳေတာ္ က်န္းမမ ကေစာင့္ေနတာကိုး ေနာက္က်လို႔ သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္က်ိန္ဆဲ ေနျပီလဲမသိဘူး။

ေဟာ္ ေျပာရင္းနဲ႕ ခရမ္းသီးမီးဖုတ္ထားတဲ့ မ်က္နွာနဲ႕ လူက သူ႔အားစီးျပီးေအာ္လိုက္တယ္။ '' မင္းဘာလို႔အဲဒီေလာက္ ေနာက္က်ေနရတာလဲ။ အခ်ိန္ကိုဘယ္ေတာ့မွ မေလးစားဘူး။ ငါေစာင့္ေနတာႀကာလွရွိျပီ မစားနဲ႕ေတာ့မနက္စာ လာသြားမယ္ အတန္းထဲသြားမယ္။ မင္းကိုဒီေန႔ ငါဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး လို႔စိတ္ကိုေလ့်ာထားလဲ အလကားပဲ ဘယ္လို မွမရဘူး အျမဲတခုမဟုတ္ တခုေလာက္ေျပာေနရတယ္။ တခါတေလငါဆုေတာင္းတယ္သိလား ငါ့အစားမင္းကိုေျပာမဲ့သူ ဒီကမ႓ာမွာ မင္းေႀကာက္ရတဲ့သူ ေပါ္လာပါေစလို႔ငါဆုေတာင္းတယ္သိလား။''