The tint of my pen starter to create numerous points, lines, and words as I began my investigation about the death of someone that happened recently. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko na gawin ang bagay na ito. What I know is, there is something unknown pushing me to do this-something mysterious.
I created sketches that will lead me to answers. Dinikit ko ito sa aking dart board gamit ang pins at pagkatapos nito ay nagtungo muna ako sa terrace ng aming bahay para magpahangin. In there, I saw my mom doing something I am not interested in.
Minute passed, my body and mind can't be settle for unknown reason. Kaya ang ginawa ko ay muli akong tumingin sa aking ginawang sketches na hindi naman kalayuan at nakikita pa ito ng malinaw at maayos mula sa parteng kinalulugaran ko ngayon.
Kakaibang inerhiya ang dumaloy at naramdaman ko sa aking buong katawan sa oras na makita ko ulit ang larawang ginuhit ko-pakiramdam ko tuwing makakaramdam ako ng takot at kaba.
The pieces of papers where it was drawn are moving unconsciously. Sa bawat paggalaw nito sa magkabilang direksyon, isang hindi mapaliwanag na larawan ang nabubuo rito-bagay na nagpatayo sa aking balahibo.
"Mom, look at the p-picture," I murmured, trying to be calm and stable. Tumingin naman si mama sa bagay na tinuro ko. "It's m-me."
My breath began to shallow. Hindi ko alam kung ilusyon ko lang ang mga nakikita ko dahil ang imaheng nabubuo rito ay imahe ng pamilyar na tao sa aking paningin dahil ang taong ito ay . . . ang aking sarili.
"You're seeing what I'm seeing, right Mom? Gumagalaw 'yung picture at bumubuo ng isang imahe ng tao."
My mom stares at me with meaning. Hindi siya agad nakasagot sa tanong ko.
"Stop it. Nababaliw ka na. H-Hindi ko nakikita ang sinasabi mo," sagot niya na med'yo naiinis.
"Tingnan n'yo po ng maayos! T-This might be the clue-"
"Stop it Heidyll!" sigaw niya sa akin. "Itigil mo na ang ginagawa mo dahil hindi na maganda at trabaho 'yan ng mga pulis! Mapapahamak ka lang! Tapos na 'yan!"
I chuckled. Pinigilan kong tumulo ang mga luha sa aking mata. Hindi ko rin alam kung bakit ko nga ba ito ginagawa. I started doing this after nang pagkakawala ko. Nawala ako ng ilang araw at hindi ko alam kung paano ako nakabalik dito sa 'min. Pakiramdam ko'y nabura lahat ng ala-ala ko noong gabing iyon.
"Nung araw na nawala ako," paninimula ko ulit. "Paano ako nakabalik dito?"
The case I am investigating right now is about the death of a man who is responsible for my lost.
Nagsampa ng kaso ang aking magulang at hinanap ang salarin ngunit natagpuan na lamang nila itong patay ilang araw na ang nakakalipas-araw kung saan nakabalik ako ng bahay namin.
Nakakapagtaka lamang, paanong nangyaring namatay siya no'ng araw na nakatakas ako sa kaniya? Ayon sa report ng mga pulis, nagpakamatay ito. Still, I can't find a justifiable reason kung paano nangyari 'to. I have this feeling. . . a feeling like he got killed by. . . someone.
"Tell me. . . Please. . ."
Mom sighed. "Nakita ka na lang naming nakahandusay sa labas ng bahay at. . ."
"At?" puno ng kuryosidad kong tanong.
"D-duguan."
The small presence of wind touched my skin as if it was a human. Nagsitayuan ang aking balahibo. My heart is beating out of control.
Kung ang lalaking kumuha sa akin ay namatay no'ng araw din nang makatakas ako. . .at ang mga dugong bumabalot sa akin ay nangangahulugang. . .
"I killed him."
- xx -
