ELİMİ BIRAKMA

1.Bölüm ("Ukala")

AZRA' dan;

Valizlerim hazırdı. İki tane valizi odanın kenarına koyup salona geçip kendimi koltuğa attım. Yarın saat 8'de uçağım vardı, Türkiye'ye döneceğim.

Ayağı kalkıp mutfağa geçtim. Kahve alıp balkona çıktım.

Şu son günümü sessiz ve sakin geçirmek istiyordum. Kahvemi yavaş yavaş yudumlarken evdekilerin vereceği tepkiyi düşünüyordum. Kahvem bitince içeri geçtim. Bardağı yıkayıp yerine koydum.

Yatak odasına geçip üzerimi değiştirdim ve yatağıma uzandım. Kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.

Sabah erkenden uyanıp hemen hazırlandım. Taksiyle havaalanına gidip valizleri bagaja verdikten sonra yerime geçtim, kemerimi bağlayıp uçağın kalkmasını beklemeye başladım. Uçak kalkmıştı, 12 saat sonra İstanbul'a inecektim...

Uçak kalkalı 4 saat olmuştu, gözlerim kapandı. Yolculuk beni çok sıkardı.

Gözlerimi açtım kulağıma gelen müzikle. Yanımda ki beyefendi kulaklıkla ama yüksek sesle müzik dinliyordu.

"Beyefendi"

"..."

*Koluna dokunarak*

"Beyefendi"

*Kulaklığını indirip Azra' ya döndü.*

"Buyrun"

"Müziğin sesini biraz kısar mısınız? Uykudan uyandım sesine"

"2 saattir uyuyorsunuz, bence uykunuzu aldığınız için uyandınız"

*Azra sinirlendiğini gösteren bir bakış atıp önüne döner*

Sonunda yolculuk bitmişti. Valizlerimi almayı beklerken yanımda uçaktaki 'ukala' vardı. Hızla sarı ve kahverengi valizimi alıp taksiye bindim.

"...... otele lütfen" dedim. İstanbul'un havasını çok özlemiştim. Otele geldiğimde tek kişilik oda ayarlayıp, odaya çıktım.

Şu anda eve gidecek cesaretim yoktu.

MELİS' ten;

... 3 Gün önce...

Ev yine savaş alanıydı. Babamla, Sumru abla yani üvey annem tartıiıyorlardı.

Ben kulaklarımı elimle kapatıp yatağımın üstünde oturuyordum. O anda nefesim daraldı. Hızla evden çıktım.

Sokakta yürürken canımın çok yandığını, artık dayanamadığımı hissettim. Yolun az ilerisindeki eczaneye girip iki tane etkili ağrı kesici alıp çıktım.

Sahile doğru küçük adımlarla yürüdüm bir banka oturdum.

Abimi ve annemi çok özlemiştim... Aslında güçlü bir insandım ama artık dayanacak gücüm yoktu.

Gözyaşlarım yanaklarıma süzüldü, hıçkırmalarımda karışınca...

Yavaşça elimdeki çantadan aldığım ilaçları çıkarıp avucuma doldurdum.

O sırada birisi yanıma oturdu.

"Ne yapıyorsun?"

BÖLÜM SONU...