ELİMİ BIRAKMA

4.Bölüm

MELİS'TEN

 Bu kadın sahilde beni ölümün eşiğinden çeviren kadındı.

"Hanımefendi... Hanımefendi" diye seslendim uyanmasını umut ederek.

Burnu kanıyordu, elini tuttum; buz kesmişti.

Panik olmuştum, ellerim yaprak gibi titriyordu. Hızla telefonu çıkarıp ambulansı aradım.

...

Sandalyede otururken çalan telefonun sesine kendime geldim, kim olduğuna bakmadan açtım.

"A-Alo"

"Melis, neredesin kızım ya?"

"Elif sen misin?"

"Kızım kendi numaramdan arıyorum, sesin neden böyle bir şey mi oldu? Nerdesin hem sen?"

"Ha-hastanedeyim ben"

"Ne! Neden?"

"Bir kadını getirdim, yolda markete giderken baygın buldum"

"Kızım sana mı kaldı? Ambulansı arayıp gerisine karışmasaydın"

"Ama o kadın oydu"

"Kimdi?"

"Beni çaresizlikten çekip çıkaran, intihar etmemi engelleyen kadın"

"İnanamıyorum! Tamam, sen bekle ben geliyorum. Hangi hastanedesiniz?"

"Hayır, hayır. Kızlara bahsetme, gelmene gerek yok"

O sırada doktor çıktı.

"Elif ben şimdi kapatıyorum, doktor çıktı merak etme" dedim ve kapattım.

"Doktor bey?"

"Hastamız kendine geldi ama geçici hafıza kaybı yaşıyor, taburcu edebilirsiniz"

"İyi, bu arada-" o sırada hemşire hızla geldi.

"Hocam ameliyathaneden acil sizi bekliyorlar" demesiyle doktor hızla gitti.

Ben minik adımlarla içeri girdim. Kadın yatağın üzerinde oturuyordu. Kadının geçen ki sıcaklığına karşılık olarak samimi bir şekilde yanına gittim.

"Teyzeciğim, nasılsınız? Doktor iyi olduğunuzu söyledi ama..."

"Allah senden razı olsun kızım sağ ol, iyiyim"

"Ne demek önemli değil. Şimdi siz hiçbir şey hatırlamıyorsunuz değil mi?"

"Kafamı içinde koca bir boşluk var, ne oldu ne bitti toparlayamıyorum"

"Doktor sizi taburcu etti, ailenize bir şekilde ulaşmamız gerek, çanta falan da yok üzerinizde değimli?"

"Y-yok. Şu düştüğüm duruma bak" dedi üzgün bir şekilde.

"Üzmeyin kendinizi, bakın şöyle yapalım; ben hastane idaresine bildireyim durumu, onlar ailenize ulaşmaya çalışsınlar hem beklide aileniz de sizi arıyordur, bulurlar benim gitmem gerek" dedim tam çıkacaktım ki elimden kavradı, o gün sahilde tuttuğu gibi sıkıca tuttu ve,

"Beni bırakma" dedi. Şaşkınca kadının yüzüne bakarken,

"Ne olur beni burada tek başıma bırakma" diyince hafifçe gülümsedim.

AZRA' dan;

...

Akşam yemeğine indiğimde sadece annem ve Arda vardı. Geçip yerime oturdum. Annem,

"Belkıs servise başla" dedi.

Ben,

"Babaannem?" diye sordum çünkü yemeklerde olmazsa anlayın ki ciddi bir problem vardır. Gerçi problem yok sayılmaz ya...