İnsanlardan alamadığım şeyleri hep başka şeylerde aramak her defasında yalnız olduğumu altını kazıya kazıya soktu zihnime. Babamın vermediği gücü müziklerde, annemin başımı okşamayan elini oyuncaklarda, abimin vermediği "Ben arkandayım!"ları soğuk duvarlarda, ablamın göstermediği yolları arkadaş kazıklarında buldum tesadüf eseri. İçler acısı bu durumu düzeltecek bir beyaz atlı bekledim, bekledim, bekledim...
Geldi gelmesine de hayatımın bozuk kavşakları yüzünden yanıma ulaşamadan öldüler. Kendi umudumun katiliyim, kendi hayalimin realistiyim.
