Herkes susmuş,bütün şehir uyuyor. Bir kalp paramparça hıçkırıklara boğulmuş birşeylerin düzelmesine ihtiyacı var. Canı hiç olmadığı kadar çok yanıyor bazı olaylar düzelmiyor. Kaçıncı gece bu uyuyamadığı? Herşeye rağmen umutlu , hiç bitmiyor umudu. Gündüz yüzünde gülücükler ile etrafına neşe saçarken gece sancılar ile uğraşıyor. Başı o kadar çok ağrıyor ki duvarlara vurmak istiyor. Öyle acı ki düşünceler sabaha dek uyutmuyor. Ne kadar bağırmak istese o kadar içine atıyor çığlıklarını. Biliyor bağırsa kimse duymayacak,haykırsa kimse anlamayacak.
