Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ειχε κλειστει στο δωμάτιο της πανω απο μια εβδομάδα, ο κριστοφερ φροντιζε να της παρέχει κάθε μέρα την φροντιδα που του ειχε αναθεσει ο καλύτερος του φιλος, αλλα δεν ηταν αρκετο για εκείνη,ειχε να βάλει κατι στο στόμα της αρκετές ημερες,αρνιόταν κατηγορηματικά να συνεργαστεί με τις συνθήκες στις οποίες επρεπε να ζησει πως θα μπορούσε να τα βγαλει περα τωρα; γεμάτη θλίψη σηκωσε βαρια τα ποδια της και κατευθύνθηκε έως τη ντουλαπα του όπου και κρατησε το καφετί παλτο του,το μυρισε νοσταλγικά και γυρισε ξανα πισω στα παπλώματα σκεπαζοντας τον εαυτο της με αυτο,ενιωθε πολυ καλύτερα όταν το άρωμα του την περιτριγυρίζε , ένιωθε ασφαλής όταν τον ενιωθε γυρω της...
θυμόταν ακομα όταν την είχε σκεπασει με αυτο την ημερα που εκανε κατακλισμο,όταν της είχε δείξει εκείνο το δεντροσπιτο που εκείνος συχναζε; τα πουλάκια που τάιζε τώρα δεν θα ηταν νηστικα που εφυγε; τα ματια της ανοιξαν διαπλατα ,φόρεσε αμεσως το παλτο επανω της και ξεκλειδωσε την πορτα κατευθυνόμενη έως την κουζίνα, προσπερασε τον Κρίστοφερ ακούγοντας την φωνή του να χάνεται πισω της..
<<επιτέλους αποφάσισες να βγεις έξω απο αυτο το δωματιο,μα καλα γιατι φορας το παλτό του μπραιαν επάνω σου; που πηγαίνεις ντεμπορα; >>
ξεφυσωντας περπατησε εως και την εξοδο οπου και βγηκε έξω παίρνοντας μια βαθια αναπνοή,δεν ηταν κακο παιδί ο Κρίστοφερ αλλα μισούσε τον τροπο που αντιμετώπιζε τον θάνατο του καλύτερου του φιλου,πως μπορούσε να ειναι τοσο ψύχραιμος; εκεινη ειχε χάσει την γη κατω απ'τα πόδια της,ομως εκείνος φαινόταν περισσοτερο σκεπτικός παρά θλιμμένος...
τράβηξε περισσότερες αναπνοές αλλα δεν είχαν κανενα απολύτως αποτελεσμα,ηταν αναμενόμενο...κρατησε στα χερια της το σακουλακι με το λιγοστό ψωμακι το οποιο πιθανός ειχε κρύψει ο μπραιαν μερικές μερες πριν μεσα στο ντουλάπι και τράβηξε τον δρόμο για εκεινο το δεντροσπιτο,σε καθε της βημα ενιωθε τη γη να την τραβαει κατω σαν βάλτος και χωρις να ξέρει το που θα πάει,ολοι οι δρομοι την άφησαν εκει να κοιταζει εμβρόντητη το αδειανό μερος,δεν άκουγε κανένα πουλάκι να κελαηδα πια...
