Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ενας χρονος αργότερα ...
καθόταν στο σαλονι με την κορη του στα ποδια του και της γαργαλουσε την κοιλιά παρατηρώντας ομως πως δεν γελούσε καθολου,αντιθετα τον κοιτούσε ενοχλημένη με ενα βλεμμα που του φωναζε απο χιλιόμετρα "θα σε δαγκωσω αν συνεχίσεις" το απαλο του γελιο γεμισε ολο τον χώρο,κοιτουσε την ντεμπορα να ειναι προσηλωμένη στο να φτιάξει ένα κεικ με γευση καρότου,πειραματιζοταν καθημερινα προκειμένου να τον ευχαριστήσει ομως δεν ηξερε ότι τον ειχε ευχαριστήσει ειδη επειδή επέλεξε να μεινει στην ζωη του και να την αλλαξει,να την ομορφύνει προς το καλύτερο..
ο τελευταίος χρόνος ήταν ο πιο ευτυχισμένος της ζωης του,μια φορά κοιμοταν και ξυπνούσε δίχως να φοβάται ότι θα τους βρει κάποια δυσάρεστη έκπληξη,απο την ημερα που πέθανε ο μικρός του αδερφός δεν επαψε ποτε να θυμαται πως εκείνος ήταν ο υπεύθυνος, δεν σταματησε να θυμαται πως δεν ηταν ικανος να τον προστατεψει,ειχε αργησει πολυ και τωρα δεν μπορουσε να γυρισει τον χρονο πισω,κανενας εως τοτε δεν ομολογουσε που ειχε θαψει το σωμα του,ηθελε να πηγαινει και να του αφηνει ενα λουλουδι που και που,ηθελε να αναπαυθεί η ψυχη του με καθε τροπο,και αν ολα τα εκανε λαθος,τωρα ηξερε πως έπρεπε να κανει το σωστο,μεχρι το τελος της ζωης του θα αφιερωνε να φροντιζει το μνημα του μικρου του αδερφου..
Σκούπισε τα θολωμενα ματια του και σηκωσε με αγαπη την κορουλα του σκεπαζοντας την καλα μεσα στην ζεστη του αγκαλιά και την τοποθέτησε στο ξυλινο κρεβατακι με τις λευκές κουβερτες να του καλυπτουν το κρεβατάκι σαν κουρτινα,και μια ροζ να την σκεπαζει για ονειρα γλυκά,επισεις ειχε ενα μικρο παιχνιδακι που αναβε το φως παίζοντας μουσική μολις κινούσαν το κρεβατάκι της,υστερα σηκωσε το κορμι του παιρνοντας μια βαθια αναπνοη και εκλεισε τις γροθιες του πλησιαζοντας το βρεγμενο παραθυρο,εξω τα υγρασιασμενα πεζοδρομια και οι δρομοι ειχαν γεμισει τοσο πολύ νερο απ'την καταρρακτώδεις βροχη που ειχε μετατραπει σε μια λιμνη,ηθελε πολύ να ξεδιψασει το ζεστο του σωμα με την παγωμενη βροχη,ετσι διχως δευτερη σκεψη βγηκε εξω απ’την πορτα απολαμβανοντας τις πρωτες σταγονες να προσγειωνονται σαν σταλαχτιτες στο αξυριστο προσωπο του,και μετέπειτα στις τουφες του που επεσαν υγρες στο μετωπο του,τιναξε τα μαλλια του και εριξε το σκοτεινο του βλεμμα στο παγκάκι απέναντι του ,ηθελε να το πλησιασει και να καθισει σε αυτο ομως ενιωσε ενα βλεμμα να καίει την πλάτη του και καθως γυρισε προσεξε την ντεμπορα να τον παρατηρει στο κατωφλι της πορτας τους, με μια ροζ κουβερτουλα στα χερια της οπου μεσα υπηρχε η μικρη του κορη τυλιγμενη στα ζεστα ,τα ματια του γεμισαν με αγαπη...
