This Is How It Goes

Hoofdstuk 1

Haaaai! Deel twee!

Tsja ik had echt heel veel reads (1.7K) op deel 1, dus dacht ik: laat ik een deel twee schrijven! Bovendien vind ik schrijven erg leuk, en ik wil best beter worden; dus ik schrijf dit verhaal ook om beter te worden ;)

Oh en dit verhaal is grotendeels NIET op mijn leven gebaseerd, in tegenstelling tot deel 1. Sommige dingen zullen wel herkenbaar zijn, maar ik heb bijvoorbeeld geen vriendje :| :(

Thanks voor als je het vorige verhaal gelezen hebt, en ook als je gecommend hebt. Door die comments ga ik door.

Hoop dat jullie het leuk vinden!

POV Krystel

'Jor, waar zullen we op vakantie gaan.'

Jordan zuchtte. Hij haalde zijn schouders op, en speelde weer een rifje op zijn gitaar. Hij had een bruine Fender met een houtmotief.

'Ik zei toch al dat dat me niet uitmaaktte, Krys. Zolang het niet al te duur is.' Zei hij. Ik kon er zo niet tegen als hij dat zei. Hij meende het de helft van de tijd ook nog eens.

'Ja maar daar kan ik toch niets mee?' Drong ik aan.

'Goed. Barcelona.' Besloot hij. Ik zuchtte diep. 'En dan zeker naar het stadion?' Mompelde ik.

Jordan zuchtte weer, maar dit keer was hij geïrriteerd.

Hij schudde zijn halflange bruine haar uit zijn gezicht, hing zijn gitaar aan de standaard aan de muur en keek me met zijn donkere bruine ogen aan.

'Lieve Krystel, we gaan heen, waar jij heen wilt.' Hij pakte mijn hand. Ik zat schuin tegenover hem, dus hij moest zijn arm wat verder strekken.

'Jij wilt naar een grote stad. Dan gaan we toch naar een grote stad?'

'Hebben we daar het geld voor?' Vroeg ik, half mompelend. Hij grijnsde.

'Tuurlijk. We hebben beide gespaard.'

Dat was waar. Elke dag na het studeren gingen we beide naar ons werk. Ik werkte in een museum vlakbij en Jordan in een restaurant in de stad naast dit dorp. Ik studeerde nu niet meer, en ik werkte parttime in het museum.

Trouwens, mijn naam was Krystel. Inmiddels vierentwintig jaar, ex-gitariste van The Creeps en net klaar met mijn studie. Wat ik studeerde zegt je toch niets, dus ik zal

Jordan was mijn vriendje. Al een hele lange tijd. We woonden samen, onze hele studie lang.

Ik wilde naar een grote stad, vanwege de geschiedenis.

'Ik wil naar Parijs, denk ik. Ik ben al in Londen, in Barcelona, in Berlijn en in Rome geweest.'

Jordan schoot in de lach.

'Verwend nest.' Zei hij lachend. 'Moet jij zeggen met je vier gitaren.' Zei ik. Jordan was ook gitarist, in een andere band, waardoor ik hem ontmoette.

Hij haalde zijn schouders op. 'Jij had eerder drie gitaren dan ik.'

'Weet ik, hou maar weer op. Maar wat vind je er van?'

'Stiekem wil je gewoon weer naar Disneyland, Krys.'

Ik bloosde en lachte. Ik was als kind minstens tien keer er heen geweest.

'Verwend nest.' Herhaalde Jordan.

Ik pakte de kussen achter me vandaan en gooide die tegen zijn hoofd. Hij ving hem op, nog grijnzend.

'Oké dan. Laten we kijken voor Parijs. Ik ben er ook nog niet geweest.'

'Het zal wel niet heel bijzonder zijn.' Zei ik schouderophalend. 'Ik hoor vaak dat het saai is.'