This Is How It Goes

Hoofdstuk 18: JORDANS

VOOR DE JORDANS!!!!
------------------

POV Amelie

Iemand klopte aan mijn deur.

'Ik ga wel.' Zei mijn broertje. Hij sliep bij me (omdat dat van mijn ouders moest) zodat hij me kon helpen. Je kon erg weinig doen in een rolstoel als je anders gewend bent en alles ging ook vrij langzaam.

Ik zuchtte geërgerd, maar liet hem zijn gang gaan. De hele dag rollen met de rolstoel was heel vermoeiend.

De deur ging open en weer dicht. Ik hoorde gedempte stemmen en even later kwam een jongen binnen.

'James? Wat doe jij hier?' Vroeg ik verbaasd, terwijl hij nog een paar stappen naar binnen zette en zijn hand door zijn haar haalde.

James deed de deur naar de gang dicht en ging op de bank zitten

'Heeft Krystel het vertelt?'

Ik knikte.

'Hoeveel ben ik je schuldig?' Vroeg hij. Zijn stem klonk zakelijk en afstandelijk.

'Veel. Ik stuur je de rekening door.' Ik had geen zin om te liegen. Ik mocht James niet.

James gaf een stijf knikje. Hij schreef zijn email address en bankrekening op. 'Mail maar.'

Ik trok een wenkbrauw op. 'Waarom doe je zo vreemd? Is er wat tussen jou en Krys?'

James bleef me afstandelijk aankijken. 'Nee. Ze wil me niet. Ik heb ook geen zin meer in haar spelletjes. Als dit afgehandeld is, ben ik er klaar mee. Ik ga verhuizen naar Engeland. Mijn zusje heeft daar haar geluk gevonden en ik hoop het daar ook te vinden.'

Ik keek hem verbaasd aan. 'Eh oké. Neem wel afscheid van Krys. Ze vind het vreselijk als je dat niet doet. Ze gaat zich dagen lang lamlendig voelen. Waag het niet.'

James knikte kort, en bleef afstandelijk kijken.

'Je ziet het geld nog wel verschijnen op je rekening. Doei Amelie. Ik hoop dat je beter word. Het was niet mijn bedoeling.'

Het klonk er afgezaagd, maar dat besloot ik te negeren.

Ik knikte. James verliet de kamer en mijn broertje liet hem uit.

'Lars, ik moet naar het ziekenhuis. Ga je mee?'

Hij knikte en reed me naar de hal van het flatje.

♣

POV Krystel

Beste Krystel,
Ik ga weg uit Nederland. Ik verhuis naar Zuid-Engeland. Mijn zusje woont daar ook. Ik vond dat je het moest weten. Ik ga je missen, maar het is beter zo.
Veel plezier met Jordan. Ik hoop dat jullie gelukkig worden.
James

Ik staarde naar de brief in mijn handen. James' slordige handschrift was er duidelijk op te herkennen.

'Wat is er?' Vroeg Jordan. Hij keek op van zijn gitaar waar hij op speelde.

'James gaat naar Engeland. Hij gaat daar wonen.'

'Oh. Beter.' Mompelde hij. Jordan keek chagrijnig, wat hij wel vaker deed als het over James ging.

Ik pakte mijn mobiel en tikte James aan in contacten.

Hi James,
Veel plezier in Engeland. Ik hoop dat je gelukkig daar wordt. Als ik nieuws heb, zal ik je het vertellen.
Blijven we in contact?
Groetjes Krystel

Ik zuchtte en zette de tv aan. Ik ging op de bank liggen.

Na een half uur legde Jordan zijn gitaar weg en keek me aan.

'Ik heb het gevoel dat je wat voor me verzwijgt. Je kijkt de hele tijd zo zenuwachtig als ik iets vraag, en af en toe bel je clandestien met Amelie. Wat is er?'

Ik keek weg.

'Krys?' Zei hij scherp.

'Beloof je me, dat je niet meteen weg gaat als ik het je vertel?'

'Hoezo zou ik?' Jordan trok een wenkbrauw op en dacht na.

'Ik - we krijgen een baby.'

Jordan trok wit weg. Hij staarde me aan.

'Shit. Meen je -?'

Ik knikte en begon bijna te huilen om zijn reactie.

Jordan stond langzaam op. O god nu kwam het. Hij zou me verlaten.

Ik uitte een snik, omdat ik dacht dat hij weg zou lopen.

Maar dat deed hij niet. Hij ging naast me zitten op de bank en sloeg zijn arm om mijn schouders heen.

'Ssst. Stil maar. Ik ben niet boos.' Suste hij op een half trillende toon.

Ik keek op.

Hij glimlachte wat waterig en veegde met zijn duim een traan weg. Zo leek het net alsof ik klein was.

'Dus... je vindt het niet erg?' Aarzelde ik.

'Ho, dat heb ik niet gezegd. Krys, ik wil geen vader zijn.' Hij werd weer afstandelijk. Je zag in zijn ogen dat hij het echt niet wilde, maar meer kon ik niet uit zijn blik halen. Hij kon zo onleesbaar zijn en een masker opzetten.

Ik nam een besluit. Ik herstelde me, rechtte mijn rug en keek hem standvastig aan.

'En ik ga het niet weghalen.' Mijn stem trilde misschien een klein beetje, maar toch vond ik dat het goed klonk.

Hij glimlachte. 'Snap ik.'

'Help je me, of ben je er klaar mee?' Het kwam er zo koelbloedig uit dat het onverschillig overkwam.

Jordan lachte. 'Is het van mij?'

'Tuurlijk, gek.' Ik stompte hem tegen zijn schouder en knuffelde hem daarna.

Ik voelde me opgelucht. Zo kwam ik ontspannen over.

'Dan "ja".' Hij kuste me op de lippen. 'Maar ik ga geen gitaren wegdoen of cd's.'

Ik lachte.

Jep. Zo was alles goed.

~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

Laatste hoofdstuk!

Ik had het wel een beetje gehad met James XD. Nee hoor, hij is een schat ;) (Zie het James hoofdstuk maar XP)

Volgende keer een epiloog denk ik :)

Xxxx