This Is How It Goes

Hoofdstuk 18: James

JAMESERZZZZZ DEZE IS VOOR JULLIEEEEEE ♡

POV Krys

'Jordan - waarom doe je zo?' Ik keek hem gepijnigd aan.
'Hoe Krystal?'
'Je doet raar en snauwt me af.'
'Maak even wat te drinken.' Zei hij tegen me zonder mijn vraag te beantwoorden.
'Nee.'
Geïrriteerd keek hij me aan. 'Hoezo niet?'
Ik keek verbaasd terug. Wat was mis met hem? 'Omdat ik een gesprek wil voeren. Kan je alsjeblieft die confrontatie aangaan?'
'Ik heb geen zin in een confrontatie!' Snauwde Jordan. 'Laat mij gewoon die voetbalwedstrijd kijken?!'
'Is die wedstrijd opeens belangrijker dan ik? Je kijkt dit maar op uitzending gemist.' Ik pakte de afstandsbediening van tafel en zette de tv.
Kwaad stond Jordan op. 'Hallo! Dit is ook mijn huis!'
'Praat gewoon met me!' Zei ik gefrustreerd. Ik hield de afstandsbediening in mijn hand, en ik zag Jordan er naar kijken. 'Waarom kan dit niet wachten?' Vroeg hij.
'OMDAT IK HET ZAT BEN OM BEHANDELD TE WORDEN ALS OUD VUIL!' Gilde ik.'Ik had je nooit zo behandeld, als jij niet achter mijn rug om met James had lopen flikflooien!' Zei Jordan op een waarschuwende toon. Ik klapte mijn mond open en dicht, zo verbaasd was ik.
'Ik-' kreeg ik er met moeite uit.
Jordan gaf me een klap op mijn wang. Het deed geen pijn, alleen schrok ik wel. Het voelde alsof mijn hart even stopte en de wereld leek stil te staan.

Het was doodstil in de woonkamer.

Ik tilde langzaam mijn hand op en voelde aan mijn wang. Het tintelde een beetje.

Ik opende mijn mond om wat te zeggen, maar ik was té verbaasd, dus klapte ik hem weer dicht.

Jordan staarde mij aan alsof hij een plens ijskoud water in zijn gezicht had gekregen. Hij draaide zich om, liep naar de deur van ons appartement en deed hem open. Daarna gooide hij hem met een klap dicht, waardoor ik in elkaar kromp. Ik zakte in een op de grond en begon te huilen.

Het was al twee weken geleden. Jordan had zijn spullen opghaald toen ik moest werken en er was geen spoor meer van hem te bekennen. Behalve een paar cd's die hij had achtergelaten, waarschijnlijk omdat hij er niet meer naar zou kunnen luisteren. Dat zou hem teveel aan mij moeten laten denken.

En zo zou het omgekeerd ook zijn. De Red Hot Chili Peppers zou ik nooit meer kunnen luisteren, zonder aan hem te denken.

Maar nu sliep ik een paar dagen bij Amelie. We sliepen in haar slaapkamer in haar appartementje en Lise zou ook later komen.

Het bed was opzij geschoven en de matrassen op de grond gelegd. We hadden het gezellig gemaakt met led lichtjes in verschillende kleuren.

We lagen op bed met een zak chips, een bak met chocolade brokken, een fles Sprite en een bak popcorn. We hadden genoeg voedsel dus en een kleine stapel films, waaronder Harry Potter en Lord of the Rings. Daar zat tenminste geen diep liefdesverhaal in.

We waren net halverwege het laatste Harry Potter deel, toen de deurbel ging. Ik stond op, omdat dat veel handiger was dan als ik Amelie in de rolstoel moest tillen en bla bla bla. Het was wel handig dat ik hier was, zodat ik haar kon helpen.

Ik liep naar de deur en opende die. 'Hey Am-' De jongen voor de deur zweeg abrupt. Mijn ogen vergrootten zich en mijn mond ging open. 'James...' stamelde ik. Dit was mijn kans om het goed te maken. Mijn laatste kans. James was al even verbaasd als ik, alleen herstelde hij zich.

'Is Amelie er?' Vroeg hij direct. Nu moest ik een keuze maken: zijn vraag negeren of Amelie halen of hem binnen laten.

'Ja. Maar luister eerst naar mij.'