This Is How It Goes

Hoofdstuk 11

POV Krystel

'Hey Krys. Vanavond treed er een bandje op.' Zei Jordan, die het affiche van dichtbij bekeek.

'Hm?' Vroeg ik. Ik liep naar hem tie en gaf hem zijn ijsje die ik had gehaald voor ons.

Hij pakte het aan en knikte er naar. 'Kijk.'

Ik keek er naar. 'Wacht eens, dat is het bandje van Max.' Zei ik. Jordan knikte. 'Weet ik.'

'Shit ik heb hem nog niets gestuurd.'

Ik haalde snel mijn mobiel uit mijn broekzak en tikte Max in bij mijn contacten. Ik drukte op bericht en stuurde:

Hey Max, groetjes Krystel

Heel droog, maar wat moest ik anders sturen?

Jordan keek mee over mijn schouder. 'Aha.' Zei hij en hij grinnikte.

Hij keek weer naar het affiche. 'Laten we gaan.'

'Oké is goed.' Stemde ik in. 'Hoe laat?' 'Ooh vanavond om zeven uur.'

'Hm oké.' Zei ik.

♥

's Avonds

'Kom je nou Krys?' Zei Jordan met een diepe zucht. Hij keek op zijn horloge.

'Ja ja. Rustig. Tijd zat.' Mompelde ik, terwijl ik de badkamer uitliep. Ik haalde even mijn hand door mijn haar en keek Jor aan.

'Zo?'

'Fantastisch.' Mompelde hij en hij stond op van de stoel waar hij op me had zitten wachten.

We liepen naar beneden en het hotel uit, naar de boot toe die ons weer terug naar het vasteland zou brengen.

Na de boot gingen we met de bus naar de stop die vlakbij de plaats van het concert was.

We hadden kaartjes kunnen regelen via de receptie en dat was maar goed ook. Het was nogal druk.

Ik kon me nog herinneren dat Jor en ik als tweede date naar een optreden waren geweest. Hij moest zelf ook optreden, dus hij moest er toch heen.

Ik was later gekomen en omdat het zo druk was liep ik bijna tegen hem aan. Ik was me half dood geschroken.

Een half uur na onze aankomst was de zaal al voor meer dan de helft gevuld. Nog geen vijf minuten daarna kwam de band op.

Jordan en ik zwaaiden lachend naar Max, die met een grijns opkwam en naar ons bleef glimlachen.

Ik zweer het je, als hij optrad bleef hij altijd grijnzen. Hij gluderde dan altijd helemaal, wat leuk was om te zien.

We deden mee met het juichende publiek en genoten van de muziek.

Dit was mijn favoriete manier van uitgaan met Jordan: naar een optreden of concert gaan.

Na anderhalf uur was het optreden afgelopen en liep Max met zijn band het podium af.

Jor en ik bleven staan, terwijl sommige mensen vertrokken. Het liefst wilden we beiden Max nog even spreken. Hij was bij ons beide in een bandje de bassist geweest.

Gelukkig kwam Max ook naar ons toe, nadat hij zijn bass had weggelegd en wat gedronken had. Hij zweette helemaal van de hitte die de lampen boven het podium uitstraalde.

'Hey gasten!' Max wrong zich door het publiek dat er nog was en duwde zich naar ons toe.

'Hai Max.' Zei ik. 'Hey.' Zei Jordan.

Max hield vlak voor ons halt en keek ons grijnzend aan.

'Hoe is het Jordan?' 'Gaat wel lekker hoor.' Antwoordde hij. 'Met jou?'