This Is How It Goes

Hoofdstuk 4

Jordan

*Jordan? Ben jij dat, Krystel?*

Nee. Serieus? Dat kon gewoon niet. Na al die jaren, waar we hem niet zagen, komen we hem tegen in f*king Venetië.

Bruin haar met veel gel, leren jack (wat een uitslover zelfs ik weet dat het snikheet is) en een spijkerbroek. Ik snoof.

Krystel, die mijn hand had gepakt vanwege de drukte zodat we elkaar niet verloren, was verstijfd. Ik kneep ik haar hand.

'Krystel wat heb ik jou al lang niet gezien!' Zei hij enthousiast.

'James.' Bracht ze uit. Hij wilde haar omhelzen, dus liet ik haar maar los.

Ze liet zich omhelzen, maar cobain-zij-dank was ze niet enthousiast of opgewonden ofzo. De aarzeling was zichbaar.

'Hoe is het, Kryssie Bissie?'

Ik kuchte overdreven. We waren geen tieners meer oké? En mijn meisje mag jij niet zo noemen.

'Eh, goed denk ik. Met jou?' Grr dat beleeft zijn altijd. Krystel was er net zo mee gezegend als ik. Ik moest ook altijd beleeft zijn. Alleen tegen James hoefte ik niet beleeft te zijn.

'Prima! Wat doen jullie in Venetië? Zijn jullie getrouwd?'

Hij klonk niet eens zo verdrietig of zo. Zou hij Krys hebben opgegeven?

Ik vergat niet hoeveel Krys een zwak voor hem had gehad, en al helemaal niet hoe hij haar had gedumpt toen hij ging verhuizen.

'Nee joh.' Krystel bloosde. 'Gewoon op vakantie.'

'Leuk?' Ze knikte. 'En jij? Hoe gaat het met je zusje?'

Arg! Stop met dat geklets. Ik heb hier geen zin in! Ik wil gewoon met Krystel zijn!

De twee hadden lekker rustig een gesprekje. Met zijn zusje ging alles goed, zijn vader had een nieuwe vrouw (ik weet nog goed dat die vader kinderen sloeg)(Krys zegt dat zij nooit is aangeraakt, maar wie weet) en Overijssel was wel oké. Hij woonde nu in Haarlem, maar was hier voor een fotocursus.

Bla bla bla dus.

Krystel leek er wel geïnteresseerd in te zijn...

POV Krystel

Ik had zeker niet verwacht om hier James aan te treffen.

Ik wist niet of ik nu blij, of geïrriteerd moest zijn. Ik had hem wel duizenden keren mailtjes gestuurd! En GEEN ANTWOORD. NOOIT!

Jordan zei dat ik hem maar beter kon vergeten. En dat had ik min of meer gedaan.

'Waarom heb je nooit meer geantwoord?' Vroeg ik. Jordan zuchtte.

Hij vond dit niet zo leuk...

'Eh...' James krapte achter zijn nek. 'Ik eh... ben gewoon een enorme klootzak.'

'Inderdaad.' Hoorde ik Jordan heel zacht zeggen, zodat alleen ik het hoorde. Ik had de neiging om hem te porren, maar ik wist niet zeker of James het gehoord had dus ik deed niets.

James glimlachte weer, toen hij zag dat ik niet boos was.

'Ik moet weer gaan. De groep is al weer veel verder dan ik. Doei Krys!' Hij zwaaide en keek toen naar Jordan. 'Jordan.' Hij knikte.

James verdween in de mensen massa.

Jordan en ik waren stil, terwijl we terug richting het hotel liepen.

Hij sloeg een arm om me heen.

'Volgende keer kies ik de vakantie.' Mompelde hij in mijn oor. Ik grinnikte en keek hem quasi-verontwaardigd aan. 'Alsof jij niet mocht kiezen.' Ik trok een pruillip.

Hij trok me even dicht tegen zich aan en gaf me een vluchtige kus op mijn wang. Hij rook naar zweet. Nou ja, zo zou ik ook wel ruiken op het moment. Het was ook zo snikheet.

Ik zweer het je, vorig jaar regende het heel hard in Venetië.

'Wat zullen we nu doen?' Vroeg ik. Ja ik kon niet tegen doelloos ronddwalen. Soms wel. Maar nu niet. Ik wilde even een doel hebben.

James spookte best wel in mijn hoofd rond.

Al die tijd. Helemaal niets van hem gehoord. En opeens, nu ik hem iets van zeven jaar later zag, doet hij alsof we beste vrienden zijn. Hij was een vreemde voor me.

Ik was daardoor wel een beetje in de war. Wat moest ik hiermee?

Jordan drukte me weer tegen zich aan. 'Geen zorgen. Die gast zie je waarschijnlijk maar één keer.' Ik keek in zijn donkerbruine ogen. Hij maakte zich evenveel zorgen als ik. Maar hij was eerder geïrriteerd, wat ik snapte.

We haalden wat lekkere gebakjes bij een of andere bakker die we op de terugweg tegen kwamen, en liepen terug naar het hotel.

We gingen met de lift naar boven en sjokten naar onze kamer. Daar gingen we op bed zitten.

Jordan ging liggen en ik ging naast hem zitten. We aten pratend de gebakjes op.

Ik deed het raam van de kamer open, en die had uitzicht op het water.

Je denkt natuurlijk; het stinkt er vast verschrikkelijk. Nou, dat valt wel mee. Of ik was er nu al aangewend. Dat kan natuurlijk ook.

Ik keek naar beneden, omdat er net een gondeltje langs kwam.

Verrek.

---------------------------------------------------------

Haaaai lezertjeees
Bedankt voor t lezen!
Ik weet niet wat ik opeens met cliffhangers heb :")
Dank je voor alle votes en vooral de comments. Ik heb er echt super veel :)

Groetjes
Apollo-Girl-Skyeee