This Is How It Goes

Hoofdstuk 10

POV Krystel

Iemand klopte aan de deur van ons appartementje. Ik droogde mijn haar nog snel even met een van de witte handdoeken van het hotel.

Ik gooide de handdoek even over een stoel en deed de deur open.

'Hey Krystel.'

Zijn stem klonk koel en rustig. Bijna flirterig.

'James.' Zei ik, een beetje verbaasd.

James grijnsde. Ooit had ik die grijns van zijn gezicht willen meppen. Daarna wilde ik als ik die grijns zag hem kussen. Nu kon ik alleen maar denken:  o god wat moet hij van me.

'Yep, Krys. Ik dacht ik kom even langs.'

'Hoe kom je aan het kamernummer?' Vroeg ik wantrouwig. Ik keek hem scherp aan.

James bleef grijnzen. 'Via Amelie.'

Jezus Am! Doos dat je bent!

'Wat is er?' Vroeg ik. Ik had geen zin om er omheen te draaien. Ik vond het leuk om hem te zien, maar hij moest weten dat ik nu eenmaal met Jordan was. Ik had gekozen voor Jordan.

'Ik wil bijpraten. Ga je mee een kopje koffie drinken?'

Tsja, nu moet ik een keus maken. Éen: ga ik mee of blijf ik bij Jor vandaag. Twee: Vertel ik het tegen Jor, of zeg ik dat het Amelie is.

'Ik weet niet hoor.' Zei ik aarzelend. Ik keek hem aan in zijn blauwe ogen. James the badboy. Zo gedroeg hij zich vroeger.

En eerlijk gezegd had ik dat best aantrekkelijk gevonden.

Maar deze James leek nogal... anders. Hij was niet meer zo. Hij was niet die jongen die tegen iedereen een obsceen handgebaar maake, en zei dat ze maar beter konden opflikkeren. Hij was niet meer de jongen met z'n motor en z'n ruwe zangstem.

Hij leek me eerder een jongen die lief was geworden en nu oude dames hielp oversteken of zo.

'Ik ben verandert, Krystel.' Zijn ogen leken me te smeken.

'Goed.' Zei ik met een diepe zucht. 'Wacht hier.'

Grrrr waarom kan ik geen "nee" zeggen!

Ik smeet de deur dicht en klopte op de badkamerdeur. 'Jor?'

'Ja.' Jordans stem echode in de betegelde ruimte.

'Ik ga even een kopje koffie met James drinken. Oké?' Ik wist zeker dat mijn stem twijfel verried.

Ik wist dat hij het niets vond. Ik vond het evenmin iets.

Het was stil aan de andere kant van de deur. Maar toen ging de deur open.

'Nee niet oké.' Zei hij met een zucht. Hij had zich niet eens aangekleed en alleen even een handdoek om zijn middel gebonden. 'Je kan ook nooit "nee" zeggen he?'

'Volgens mij, Jordan Stroom kan jij dat ook niet.' Ik prikte beschuldigend in zijn buik en keek hem speels aan.

Hij kreeg een glimlach voor elkaar. 'Je hebt gelijk. Maar het ging hier ook niet om mij.'

Jordan zette zijn bezorgde gezicht op en sloeg zijn armen om mijn middel.

'Doe alsjeblieft geen domme dingen en denk aan mij.' Hij kuste mijn wang.

'Ja ja ja. Ik ben niet dom.' Zei ik en ik gaf hem een kus op zijn lippen.

Hij liet me los en ging weer de badkamer binnen. Ik pakte mijn handtas en liep naar James.