This Is How It Goes

Hoofdstuk 16

POV Krystel

'Krys?' 

'Am?'

'Ja! Ik hoorde dat je gister hier geweest was! Met James?'

'Ja. Hoe is het?' Vroeg ik, terwijl ik de telefoon over nam in mijn andere hand. Ik roerde mijn müsli door de yoghurt en nam een lik van mijn lepel.

'Eh...' begon Amelie, maar ik werd afgeleid door James.

Hij kwam de keuken binnen, zonder shirt.

'Ben je nog steeds hier?' Vroeg ik verbijsterd.

James trok een wenkbrauw op. 'Ja? De voordeur zat op slot toen ik weg wilde. Ik heb op de bank geslapen en daarna heb ik een rondje gewandeld.'

'Hoe kom je dan weer binnen?' Vroeg ik, terwijl ik mijn mobiel tegen mijn schouder laat rusten.

'Met de sleutel die in het bakje ligt.' Zei James simpelweg en hij deed het koffiezetapparaat aan.

'En je hebt die niet vanacht gepakt om de deur te openen en naar huis te gaan?' Zei ik, ook met opgetrokken wenkbrauw.

'Nee. Misschien wilde jij wel niet dat ik wegging. Misschien moest ik wel blijven van jou.' James keek me uitdagend aan.

'Krys - hallo - Krystel? Ben je er nog?'

'Sorry Amelie. James kwam de keuken binnen.'

'James? Waarom James de hele tijd? Waarom was je met James hier gisteren?'

'Hij moest me iets vertellen. En hij was overstuur. Gister is hij niet weggegaan, na ons bezoek aan het ziekenhuis. Nu is hij hier.'

'Jullie hebben toch geen... dingen gedaan he?'

'Ja hallo! Denk jij dat ik dat doe? Denk je dat ik Duke ben of zo? Nee natuurlijk niet!' Snauwde ik.

'Ik schrok al. Ik moet nu ophangen.'

'Later vertel je me alles oké? Alles van voor het ongeluk.'

'Ja Krys. Maar ik moet nu nog eens onderzocht worden. Het komt goed. Doei.'

'Doei.'

Ik hing op. James sloeg zijn armen nonchalant om mijn middel terwijl hij achter me stond.

Dit vond ik nou ongemakkelijk. 'Goed geslapen?'

Ik zuchtte. 'Nou... nu ik besef dat jij al de hele nacht rondhangt: Nee.'

James grijnsde.

Ik draaide me om in zijn armen en sloeg ze van me af.

'James, begrijp in godesnaam dat ik je niet leuk vind.'

James pruilde overdreven. 'Ook niet na onze zoenpartij gister?'

'Dat was een vergissing! Ik was niet stabiel en jij mocht geen misbruik daarvan maken!'

Ik haalde diep adem. 'Ik wil dat je gaat. Verdwijn.'

James keek me verbaasd aan. 'Meen je die?'

'Zie ik eruit alsof ik het niet meen?' Zei ik doodserieus. 'Ik ben echt niet geamuseerd, James! Gister wilde ik je niet wegsturen omdat je iets gedaan had. Maar zo te zien gaat het nu weer prima met je!'

James keek me kwaad aan. 'Oja daar hebben we Krys weer! Ik vertel je mijn geheim en ik geef toe dat ik nog van je hou, en daarna stuur je me weg. Altijd doe je dat!'

'Dat is niet waar! Hoe vaak komt deze situatie voor?'

'Ga nou niet betweterig doen!' Snauwde James.

Tel tot tien... doe kalm... dit slaat helemaal nergens op...

'James, verlaat alsjeblieft mijn appartement.' Smeekte ik.

James snoof. Hij draaide zich om en liep naar de bank. Zijn shirt lag op de leuning en hij trok die aan.

'Je hebt mijn nummer als je me weer wilt zien.' Mompelde hij. Hij liep naar de gang, trok zijn jas aan en vertrok.

Dit is het beste, Krys, dacht ik.

♡

De deur ging open. Verbaasd stond ik op, om te kijken wie het was. James was vanmorgen vertrokken en het was nu avond.

'JORDAN!' Riep ik blij. Jordan glimlachte en zwiepte zijn haar opzij.

Hij zag er moe uit door de wallen onder zijn ogen. Zijn haar zat een beetje door de war en zijn kleding zat slordig.

Hij smeet zijn tas op de grond en liep naar me toe.

'Hoi.' Zei hij. Hij sloeg zijn armen wat vermoeid om me heen en kuste mijn lippen kort.

Zijn handen rustten losjes om mijn middel.

'Ik heb je gemist!'

Jordan grijnsde. 'Ik jou ook.' Hij gaf me nog een kusje en liet me daarna los.

We liepen samen naar de woonkamer en Jordan ging zitten. Ikzelf liep naar de keuken en maakte voor hem koffie.

'Hoe was het?' Vroeg ik, terwijl ik de koffie op de tafel zette.

Jordan haalde zijn hand door zijn haar en glimlachte.

'Leuk.'

'En de bandleden van Max?'

Zijn gezicht vertrok en ik lachte.

'Dat dacht ik al.'

'Die Amy is een beetje... opdringerig.' Zei hij.

'Tsja je bent ook knap he?' Zei ik plagerig. Ik boog naar voren uit mijn stoel en woelde door zijn haar.

Hij zuchtte. 'Ja, dat is waar.' Ik grinnikte.

Hij vertelde van alles over de tour: hoe het allemaal in elkaar stak, hoe iedereen zich gedoeg, de techniek, het decor enzovoorts.

Ik luisterde zonder hem verder te onderbreken. Na een tijdje gepraat te hebben begon hij te gapen. Hij stond.op.

'Ik ben kapot. Ga je mee naar bed?'

Ik knikte en stond ook op.

♡♥♥♡♥♥♡♥♥♡♥♥♡♥♥♡

Jorrie  is back people! Beetje klein hoofdstuk, I know.