This Is How It Goes

Hoofdstuk 17: James

Hoofdstuk voor de James-liefhebbers en voor degene die willen dat ze eindigd met James.

DIT IS DE JAMES-VERSIE
Vorige hoofdstuk was Jordan!!!!

Hoofdstuk 17

POV Krystel

James: ik heb geen zin meer op te komen bij de repetitie. Ik stop

'WAT!' riep ik. 'Ja, weet ik.' Zuchtte Lise aan de telefoon. 'Maar ik vroeg me af, heeft het iets met jou te maken?'

'Wat? Hoezo?'
'James deed dit alleen maar om weer bij jou te kunnen komen.'

'Nou... James was hier wel geweest. Ik heb hem afgewezen. Opnieuw.'
'Dan heb je het deze keer goed gedaan, denk ik. Hij heeft opgegeven.'

'Ik denk het ook.' Ik zuchtte. Dit was niet mijn bedoeling geweest. Sinds Jordan naar die tour was geweest, deed hij afstandelijker dan anders. Met James... Het was anders. Hij betrok mij meer. Hij praatte meer.

'Krys? Krys?' Lise's stem klonk vragend door de telefoon heen.

'Ja. Sorry.' Zei ik. Ik zwaaide mijn benen op de bank en hoorde gerommel in de gang. Ik keek naar achter om de gang binnen te kijken. Ik zag dat Jordan zijn jas aantrok.

'Wat ga je doen?' Vroeg ik.
'Huh?' Vroeg Lise verbaasd. 'Jor?!'

Jordan mompelde iets van 'frisse lucht' en sloot de deur dicht. Ik beet op mijn lip. Wat was er met hem?

'Nee ik had het niet tegen jou, Lies. Jor ging zomaar weg.' Mompelde ik.
'Hoezo dat?' 'Geen idee. Er is iets denk ik.' Zei ik bezorgd. Ik schudde die gedachten van mij af en ging terug naar het eerste onderwerp. 'Ik ga wel achter James aan. Ik praat wel met hem.'

'Oké. Laat maar horen als je nieuw hebt.'

'Doe ik.' Zei ik knikkend, maar mijn gedachten waren nog steeds bij Jordan. 'Doei.'

Ik hing op en belde James.

Hij ging een keer over.

Twee keer.

Drie keer.

'Met James.'

'James het spi-'

Piep... piep... piep...

Ik zuchtte wat wanhopig en probeerde het opnieuw.

'James, niet ophangen!' Smeekte ik.
'Wat?' Snauwde James. 'Ga je me weer afkraken? Ik heb daar geen zin in.'

'Neen, neen! Dat wil ik niet. Het spijt me. Ik vond het nogal vreemd en het was...'

James wachtte op een antwoord. Ik hoorde zijn ademhaling, maar meer niet. Hij zou geen antwoord krijgen. Want ik wist het niet. Ik wist niet wat ik er van vond.

'Krys ik heb geen tijd voor onzin.' Snoof James. 'Ik heb betere dingen te doen dan met jou te praten.'

Ik knipperde met mijn ogen om mijn tranen te stoppen. 'James...' fluisterde ik.

Ik wilde niet dat hij me in de steek liet. Al helemaal niet omdat Jordan me ookal liet vallen.

'Krys. Ik moet ophangen.' Hij klonk minder afgezaagd dan eerst. Hij klonk wat meelevend, maar nog steeds hard. 'Ik heb afgesproken met wat vrienden. Bel later nog maar eens.' Hij hing opnieuw op.

'Grrrr. Waarom luistert hij niet gewoon even!' Ik smeet mijn mobiel zowat op tafel en pakte een gitaar van de muur af. Ik ging opnieuw zitten en begon er hardhandig op te spelen.