This Is How It Goes

Hoofdstuk 3

Krystel

We kwamen aan bij het hotel. Het was echt even zoeken geweest naar het hotel. Weet je hoeveel straatjes Venetië heeft! Bovendien is het poepdruk en snikheet.

Overal zijn toeristen en het is minstens 35°c. Gelukkig had ik met de warmte rekening gehouden en een spijker shortje aangedaan met een topje (uiteraard van Nirvana XD). Jordan leek sowieso nooit last van warmte of kou te hebben. Toch had hij een korte broek aangedaan, omdat ik anders dacht dat hij het misschien benauwd zou krijgen (nog nooit gebeurd, maar ja stel dat het nu wel opeens gebeurt). Jordan leek zo onverschillig vaak, terwijl het hem juist vaak uitmaaktte.

Hij checkte ons in. Ik keek wat om me heen in het hotel. Tot nu toe zag het er schoon uit. Gelige tegels, gelig behang, hier en daar een pot met een plant... je kent die hotels wel. Mozes wat haat ik die gelige kleur. Zo viesig...

Nou ja, daar gaat het niet om.

Jordan kwam terug met de sleutels en we gingen met de lift naar de vierde verdieping. De gang was weer van die gele tegels en dat gele behang.

'Jor, als we ooit in een groter huis aan wonen, of gewoon moeten verven en behangen...' '...niet in deze kleur.' Maakte hij mijn zin af. 'Ik haat deze kleur ook.'

We liepen samen naar de juiste kamer (405) en Jordan opende deur.

Van binnen was het iets anders.

De muren waren oranje de kamer had een rood tapijt. Het had zo'n heerlijk groot bed met rode lakens. De gordijnen waren ook rood, en er was ook nog een klein bijzet tafeltje met een grite fauteuil.

Ik zag ook nog een deur. Natuurlijk moest ik de badkamer meteen checken.

Tsja de badkamer was niet zo bijzonder. Een grote badkuip, wc, spiegel en een wastafel. Het was schoon, dat was het belangrijkste.

Toen ik terug kwam, zat Jordan op het bed met zijn mobiel. Zucht.

'Interessant?' Zei ik met opgetrokken wenkbrauw. Het was helemaal geen vraag.

Jordan haalde zijn schouders op. Hij keek niet eens op.

'Aaaw man.' Mompelde ik. Ik ging naast hem zitten en legde mijn hand op zijn arm. 'Laten we gaan. Gewoon een rondje lopen. Even een lekkere bakker gaan zoeken en daar wat lekkers halen.'

Ik glimlachte, toen hij zijn mobiel in zijn zak deed en naar me grijnsde.

'Jij hebt altijd zin in lekker eten he?'

Ik keek hem aan met een grote lach. 'Ga niet beweren dat jij dat niet hebt!'

Hij bleef grijnzen en trok me wat naar zich toe. Hij gaf me een kus op mijn wang.

'Daarna terug naar de kamer? En vanavond gaan we pizza eten.'

Ik knikte instemmend. Hij aaide kort door mijn blonde haren. Zijn vingers gleden de hele weg naar beneden vanaf mijn haarwortels. Toen ik dacht dat hij mijn hals ging strelen, schudde hij mijn hele haar door de war. Hij lachte en ik ook. Hoe dom kon ik zijn... Jordan was nou eenmaal niet zo klef. En dat was oké.

We stonden op van het bed, en verlieten de kamer (nee we vergaten de sleutels niet)(dat soort dingen vergeten we geen van beide).

We liepen naar buiten. Het was al iets minder warm, omdat het al drie uur in de middag was geweest.

We zaten vlakbij het San Marco plein. Dat is een groot plein, dat best wel centraal ligt in Venetië. Daarbij zit een kerk, alleen wist ik niet meer hoe die heette. Er waren volgens mij twee kerken in Venetië.

We liepen door de straatjes. Die gekleurde huisjes waren echt heel erg leuk, en dan met dat licht blauwe water met die gondels...

Ik had mijn fotocamera natuurlijk mee, dus ik maakte heel veel foto's, ook van Jordan. Hij bleef me heel droog aankijken, maar ik kreeg het ook voor elkaar om een foto te maken waarop hij grijnsde en eentje waarop hij zo'n raar gezicht trok, dat je sowieso in de lach schoot. Jordan pakte mijn rode camera af, en maakte foto's van mij. Wat een feest. Ik stond ALTIJD en op ELKE foto echt heel raar. Ik keek gewoon heel raar, of hield mijn handen vreemd... nou ja, foto's waren niet zo mijn ding.

Maar ik liet Jordan zijn gang gaan. Ik ging zelfs ervoor staan, bij een brug met de huisjes, het water en de gondel als achtergrond.

Ik deed mijn zonnebril op. Ik kon ookal niet op commando lachen, dus als je mijn ogen niet zag, zag je ook niet zo goed dat het een neppe lach was.

Jordan grinnikte. Hij gebaarde dat ik de bril af moest doen. Ik schudde mijn hoofd. Hij kwam naar me toe lopen en deed de zonnebril af. Hij drukte een kus op mijn neus en maakte een foto.

Toen we weer verder liepen, kwamen we bij een bakker. De gebakjes zag er nogal vreemd uit, maar misschien waren ze lekker.

Ik deed niet eens de moeite meer om te kijken wat Jordan ervan vond. Hij wilde het vast wel proberen.

'Kies jij maar.' Zei ik.

Tsja, ik kon gewoon nooit kiezen. En het interesseerde me toch niet. Ik at het waarschijnlijk toch wel op.

Jordan bestelde in het Engels een paar verschillende mini-gebakjes.

Lopend, lachend om zijn slechte Engels (Jor werd nogal verlegen als we met iemand moesten praten) (net als ik trouwens) en etend gingen we verder. We keken natuurlijk niet uit en Jordan knalde tegen iemand aan. Geen wonder natuurlijk, want het was super druk.

'Sorry.' Zei hij op z'n Nederlands. De jongen waar hij tegen aan gebotst was, keek op.

'Jordan? En... Ben jij dat Krystel?'

-------------------------♡♥---------------------
Even een korte note aan jullie:

Misschien zijn mijn verhalen niet de beste. Nee wacht, dat weet ik wel zeker. Maar ik geniet van het schrijven, dus ik ga gewoon door, hoe stom de verhalen ook zijn XD

Ik herschrijf mijn verhalen ook niet. Ik zie zelf nu ook de hele tijd: "oh dat had ik anders moeten doen" of "dit had ik er nog in willen doen!"
Maar ik vind dat je gewoon met je eerste verhaal ervaring opdoet. Als ik naar mijn eerste verhaal kijk (een Harry Potter fan fiction) en dan naar dit, zie ik gewoon dat het verbetert is. Toch vind ik het grappig om terug te lezen, maar vooral beschamend :")
En ik ben te lui om iets te herschrijven. Ik kijk het na, weet dat ik er iets bij wil doen, maar dat zijn uiteindelijk maar twee zinnetjes of zo.

SUPER BEDANKT VOOR DE COMMENTS EN VOTES EN READS!!!! YOU'RE THE BEST XXX

Apollo-Girl-Skye