Gülce

Devam etseydi... " Ne yaparsan yap Aşk ile yap"

Keyifli okumalar kiraz çiçeklerim sizleri seviyorum.

🌹

Hiçbir zaman sıradan bir insan olmak istememiştim. Normal bir çocuk olmadım mesela hep bir yerlerden kendimi attım, zıpladım, koştum.

Sıradan bir öğrencilik hayatım olmadı. Belaya bulaşmadım belki ama kendimce bir çizgim vardı. Okul, ev, okul, ev karmaşası içinde bunalmıyordum.

Üniversite yılları da aynı şekilde geçmişti.

Ben hayattan yaşamayı öğrenmiştim belki de bana verilen en güzel nimet buydu. Günün kıymetini biliyordum. Güneşin ilk ışıklarını evin içine sızmasına izin veriyor ve güzelce esneyip ayaklarımın üzerinde zıplıyordum. Size göre çocukça olabilirdi. Bu benim enerjimi yükseltiyordu. Hafif bir müzik dinlemek, Kuran dinleyerek kahvaltı hazırlamayı seviyordum. Temizlik yaparak kafamı dağıtmayı. Kitapların arasında kaybolmayı, kahve kokusu ile kendime gelmeyi seviyordum. Yoğunlukla boğuşuyor ve durup gülümsüyordum. Yaşıyordum ben ya. Hayattaydım, sağlıklıydım. Sevdiklerin yanımdaydı. Şükür etmeyip ne yapacaktım. Evleneli epey zaman geçmedi hatta üçüncü ayın içerisindeyiz diyebilirim. Ona olan aşkım size göre şu an cicim ayı evresinde olduğu için böyleydi. Ama ben öyle değildim. Sevdiğim benim bir ömür yanımda oldukça kıymetliydi. Iki gün sonra sıradan olmayacaktı. Ben ona bir ömür aşkla bakacak ve sonsuza dek ona sığınacaktım. Birbirimizin limanı olmanın yanı sıra güvendiği birer dağdık. Koşturma içinde yorulup, bitap düşünce birlikte ayağa kalkmak birbirinde dinlenmek güzel şeydi. En güzeli ettiğin duaların karşılık bulmasıydı.

Dernekte dersim bittikten sonra öğretmenler odasında onu bekliyordum. Birkaç hoca ile havadan sudan muhabbet ettiğimizin ardından lavaboya giderek şalımı düzelttim. Üzerimde siyah bir ferace üstünde ise acı yeşil bir şal vardı. Ellerimi yıkayarak aynada ki yansımama gülümsedim. Çantamı alarak bahçeye çıktım ve bankta oturan Bekir'e doğru yürüdüm.

"Selamun aleykum" dediğimde gülerek sevdiği kediden ellerini çekerek bana baktı. Aleyküm selam hoş geldin, diyerek yerinden kalktı. Birlikte el ele yürümeye başladığımızda ona biraz daha yaklaşarak kafamı omzuna koydum.

"Nasıl geçti günün?" diye sordum.

"Çocuklarla güzeldi tabiki senin?" diye sordu. Ona benimde iyi olduğumu söyledim. Öğrencilere esktra bilgiler vermek bizi mutlu ediyordu.

"Ablam bizi bir akşam yemeğe çağırıyor" dedi. Kafam anca omzuna denk düşüyordu. Aşağıdan onun güzel kirpiklerini kıvrımlarını görüyordum. Tebessüm ederek onu izledim. "Önüne baksana düşeceksin" dediğinde aklıma gelen şeyle elini bırakarak yola arkamı çevirdim ve yüzümü ona döndüm.

"Düşersem düşerim. Bayadan beri düşmemiştim" dedim. İçimde ki çürük vişne fısıldadı. Her gün sana düşüyor Bekir çaktırma!

Tebessüm ederek bana baktı. Bense onu izliyordum. Bugün o da yeşil gömleğini giymişti. Krem renk pantolon vardı ayağında her zamanki gibi saati yine zarif bileğinde hoş duruyordu. Sakalları uzamıştı. Saçları yine önüne doğru düşmüştü. Sokak sessizdi. Tam ayağım kayacağı anda güçlü kollar beni tutunca başım yine geriye gitti ve gülmeye başladım. Beni kendine çekerek gözlerini kıstı.
"Bilerek mi yaptın?"

"Belki" diye fısıldayarak ayaklarımı yukarıya kaldırdım ve sakallarını severek önüme döndüm. Her zaman gittiğimiz kafeye geldiğimizde Bekir iki çay söylerken ben defteri çıkartarak ona uzattım.

"Hayranım sana evde beraberken ne kadar merak etsen bile bu defteri sadece burada okumak istiyorsun ya"

"Öncelikle hayran olduğunu biliyorum sevgilim ama bu kitaba burada başladık o yüzden burada devam etmek istiyorum hem bizede iyi geliyor." Kafa sallayarak çayların gelmesini bekledi ve ardından başladı.