Gülce

Birinci bölüm" Gizli kaçamaklar"

🎵Eda Baba: Ellerimde çiçekler

Keyifle okuyun tamam mı kiraz çiçeklerim? Sizleri seviyorum.

Aa, birde şey vardı. Kendi isminizi kullanmamı istediğiniz ya beğendiğiniz başka isimleri yazarsanız arasından iki tanesini seçeceğim. 🎈

Bölüm ithaflarını yorumlardan seçeceğim.🤗

🌹

Adım atmaya başlayalı çok olmadı. Ayaklarım hareket etmeyi unutmuş gibi mıhlanmıştı. Ama beynimin uyuşmasına izin vermeden yola koyuluyorum. Sevinçli ve neşe dolu geldiğim yolu daha sakin ve düşünceli bir şekilde tamamlamaya çalışıyor ve tevafuk hayatımın merkezinde olduğunu idrak ediyorum. Annem herzaman "Hiçbir olay boşuna değildir kızım. Hayrın içinde ki şerri şerrin içinde ki hayrı göremiyoruz. Bekle," der şu an onu dinliyorum ve bir an önce eve gidip uyumayı düşünüyorum. Eve gelmeden önce telefonuma gelen mesaj ile telefonuma bakıyorum.

S'erennn:
İki ekmek alsana.

Siz:
Hm.ok.

Yazıp gönderiyorum. Seren üstüne hemen arıyor çünkü benim az konuşmam dünyadaki nadir şeylerden birisidir. Lafı dolaştırmak, bir söze başlayıp alakasız şeylerden bahsetmek favorim mesela şu anki gibi neyse bunu fark edince arıyor ama onu cevaplamıyorum. Bu sizin için gayet normal olabilir ama benim için değil. Çünkü ben yatıp kalkıp Bekir derken ve üstüne üstlük bir aydır aynı gün hoşlandığım çocuğu kenardan köşeden görmeye giderken adını hayalimde ki isim olmasına şaşırıyorum. O yüzden bu durgun halim. Abime gidecek havamda olmayınca ona mesaj atmayı aklımın bir köşesine yazarak eve giderken ekmek almayı unutmuyorum. Eve girmek istemesem bile uyumak ve sindirmek istiyorum. Ve bir karar vermem gerekiyor yani hayalimde ki adamın peşinden koşup koşmama kararı. Merdivenleri kullanmayıp bu sefer asansör ile çıkarak zile basıyorum. Seren kapıyı açarak beni inceliyor ona kısaca selam verip ayakkabılarımdan kurtuluyorum. Direkt kendi odama geçerken Seren konuşmak isteyip istemediğimi soruyor ona minnettar kalarak kafamı iki yana sallıyorum. Yanlız kalmak gerek çiçeklerim.

Seren harika bir arkadaş çünkü bana ısrar etmiyor hatta arkamdan gelip beni izliyor ben pijamalarımı üzerime geçirerek yatağa giriyorum. Seren pikeyi üzerime çekiyor ve başıma öpücük konduruyor. Ardından dinlen bakalim diye mırıldanarak odadan uzaklaşıyor. Önce gözlerim kapalı bekliyorum.
Bir. İki. Üç.
Ardından gözlerimi açıyorum.
Dört. Beş. Altı.

Bir şey değişmiyor ve gözlerimi tekrar kapatarak uyumaya çalışıyorum. Beyin yorgunluğunun çok zor olduğunu bir kez daha inanıyorum. Kendimi daha hafif hissederek uykudan uyanıyorum normal insanlar yeni uyuyor olabilir ama uykumu aldığım için yataktan ayaklarımı sallandırıp penceremde ki perdeden biraz açıyorum. Şehrin ışıklarını apartmanlar izin verdiği kadar izliyorum. Besmele çekerek yataktan kalkıyorum ve abdest alarak geri dönüyorum. Bizde ailemizden bir şeyler öğrendik tontiklerim bakmayın asi mor saçlarıma. Mor saçlarım demişken onları bir güzel toplayarak topuz yapıyorum ve üzerine birinci çekmeden namaz kıyafetlerini çıkartıyor ve giyiniyorum. Yatsı namazını kılarak dua ediyorum. Devamlı olarak namazlarımı kılamıyorum ama vakit buldukça kılıyorum. Haklısınız insan vakit ayırmalı ama inşallah o vakit bana ders olur da hepsini kılarım diyorum. İşim bitince telefonumu elime alıyorum ve bayadır konuşmadığım dostumu saati umursamadan arıyorum. Ümmü gülsüm aynı zamanda kuzenim, Ömer dayımın kızı ve canım ciğerim. Aramızda bir ya da iki yaş var ama sorun etmiyoruz o benim aksime akıllı uslu kız. Daha fazla uzatmadan onun telefonu açmasıyla konuşmaya başlıyorum.