Gülce

Dokuzuncu bölüm "Seninle bir yolculuğa çıkıyoruz"

Keyifli okumalar kiraz çiçeklerim sizleri seviyorum.

🌹

Bekir tek başıma gitmeme izin vermemişti ama onunla da gitmeyeceğim için en azından taksi gelesiye kadar benimle beklemesine sesimi çıkarmamış anın tadını çıkarıyordum. Kafeden çıktıktan sonra çok konuşmamıştık aslında aklımda olan sorulardan başlamak istiyordum. Fark etmemiş olacağız ki ikimizde aynı anda birbirimize hitap edince ardından hafif gülüyorum.

"Bekir bey"

"Gülce" dediğinde ona bakarak bir mırıltı bile çıkarabilirdim ki kendimi zor tutuyorum dostlar. Gülerek önce sen söyle dedi. Gözlerimden kalpler çıkıyorsa ve sen bunu görüyorsan Bekir lütfen bana aşık ol. Eğer ki görmüyorsan yazıklar olsun. Yüsra bile gördü yani. Gör. Görmelisin...

"Bekleyenin varsa gidebilirsin diyecektim." dedim. Hadi ama bu kadar zor olmamalıydı kiraz çiçeklerim. Elinde olmayan yüzük kalbine de vurulmamış olsun. Evli, nişanlı, sözlü olma. Benim ol Bekiro. Beynim sakin kalmalı tamam sakinim.

"Yok, tek yaşıyorum." dedi sakince ardından hiç beklemediğim bir şey yaptı. Cebimden sigara çıkartarak bana baktı. "Sıkıntı olur mu?" dediğinde oldukça şaşkındım. Beklemiyordum. Daha nelere şaşıracaksın dedi içimde ki çürük bir vişne.

"Yok sadece şaşırdım." dediğimde çakmağını çıkartarak sigarasını ateşlemesini izledim. Yandı. Yandım.
Şaşırdım demem ile kaşlarını hafif yukarı kaldırarak havasını soludu.

"Kötü bir çocuk mu oldum gözünde?" dediğinde hemen yok dedim. Bilmiyordum sonucunda.

"Çok sebep vardı" dedi durarak. O sigarasını içti bense onu izledim. Bir sey sormadım. O da bir şey demedi. Demesini beklemedim zaten taksi gelesiye kadar öylece durduk. Taksiye el attığında taksi yaklaşasıya kadar söyleyip söylememe arasında kaldığım şeyi bir çırpıda deyiverdim.

"Bırakmak için sebebin olur inşallah" dediğimde hafif bir tebessümle kafasını sallayarak elini kaldırdı.

"Allah'a emanet" dediğinde bir fısıltı olarak sende çıktı. Eve gidesiye kadar bugün yaşadıklarımı düşünüp durdum. Büyük babaannemin yaşadıkları ayrı bir muammaydı. Çok merak ediyordum sonrasında neler olduğunu ama biraz bekleyecektim galiba çünkü yarın dersim yoktu bense yayınevine gidecektim.

🌹

Taksinin verdiğim adreste durmasıyla ücreti ödeyerek aşağıya iniyorum. Merdivenleri teker teker çıkarken Bekir'le zaman geçirmenin verdiği sakin bir huzur damarlarımda dolaşırken onun ve babaannemin yaşadıkları biraz üzülmeme sebep oldu. Bekir bir şey anlatmadı ki diyeceksiniz şimdi dostlar ama görmediniz mi çocuğun bakışlarını. Doğru görmediniz.

Eve geldigimde anahtarım ile kapıyı açarak içeriye giriyorum. Selamun aleyküm diye bağırdığımda arkamdan aleykum selam sesi geliyor. Gülerek arkamı döndüğümde göz altları morarmış bir adet Seren ben yorgunum diye bağırıyor. "Anca mı geldin?" diyorum. O ise yoldayım diyerek benimle kafa buluyor. Birlikte içeriye geçerek odalarımıza giriyor ve pijamalarımızı giymiş şekilde geri dönüyoruz. Mutfaktan sesleniyor. "Çay, kahve" diye seslendiğinde tam tersi bağırıyorum.
"Pizza"

Pizza yapmak ilk kez zor geliyor ama kafa dağıtmam gerektiği için birer kahve içtikten sonra başlıyorum. Hamurunu yoğurarak beklemeye bırakıyorum ve içlerini teker teker doğrayarak tabaklara bırakıyorum. Seren kafasını masaya yaslamış beni izliyor. "İyi ki varsın he" diyor mırıltı ile. "Sende yavrum" diyerek havadan bir öpücük atıyorum.

Bütün doğrama işlemleri bitince hamuru tepsiye yayıyor ve üzerini çatalla deliyorum. Aklınızda bulunsun dostlar yoksa hamur kabarır. Neyse sonra o biraz kızarıyor ve üzerine salçalı sos sürüp bütün malzemeleri yerleştiriyorum. Fırına vererek etrafı toplamaya başlıyorum.