She Came Back

Chapter 10

Yna

The next thing I knew. I was riding an airplane,and I don't know where to.

“What?! Wait! Miss!”

I freaked out ofcourse. How did I get into this thing?! And I was supposed to be meeting Lem.

“Yes Ma'am?” the flight attendant came to me with a smile. I roamed my eyes around and see, that I'm the only passenger in a FIRST CLASS!

“H-how.. Where is this going?”

“To Finland Madame.”

And I froze in my spot. The flight attendant noticed I'm not well as she kept asking me my condition.

And I totally freaked out as I wanted to get off.

“Ma'am! We can't just stop, we're 2 hours away to Finland by now.”

By hearing that, I collapsed.

Why am I in a plane?! To Finland? Saan naman ako pupunta?

Baka kung ano na ang nangyari kay Lemuel. Wait, what day is it? I remembered I was unconscious.

“Miss. Anong araw na?”

The flight attendant stared with worries in her eyes at me as she answered.

“It's September 15th. Ma'am, hindi naman sa nanghihimasok po ako ah. Pero, wala ba talaga kayo'ng naalala?”

I starred at her again as I checked myself and lucky I still have my pouch bag. I rummage through it and I only found my make-up kit, passport and an envelope.

Nakasunod lang sa akin ang babae at halatang halata na ang pag-aalala niya.

‘Well, dear sister. I warned you didn't I, enjoy Finland. And don't worry about Lemuel, wala ka nang babalikan. Oh, I told Mom and Tito that you just decided to leave the nest. And don't worry about what they'll think. ;) Happy Trip. ’

I gripped to the letter and even saw a credit card with my name on it.

‘I'm kind enough atleast to have you something to use in your trip!’

Nabali ko ang card sa galit ko at napasuntok sa upuan ko. I'm trembling with anger when a hand carresed my back and saw the flight attendant with a warm smile and even handing me tissues.

“I'm sorry. Kailangan ko muna ng kausap, pwede ba'ng samahan mo muna ako?” Saad ko. Ngumiti lang siya at tumango.

Nagpakilala pa siya sa akin, her name is Michelle Pemilla.  May bahay siya sa Finland at Pilipinas, walang asawa at matagal ng nagtatrabaho sa airline na pinagtatrabahuhan niya.

“That's awful. Talaga'ng hindi mo talaga alam na pinasakay ka ng eroplano'ng to? Ang sabi lang kasi, you're on sleeping pills kaya may nag assist sayo paakyat dito. If I should knew, pero paano ka na niyan? What will you do when we reach Finland?”

Napakagat ako sa labi ko at napahilamos sa mukha ko. I'm devastated and helpless.

“H-hindi ko alam. I'm pennyless, I broke my card in anger and my phone is not with me.” Sabi ko at napatitig sa kanya na nag-iisip rin.

Michelle is a nice lady, maganda at may balingkinita'ng katawan. Maputi at makinis ang kutis. Her bun hair is beautiful.

“I'll help you, After this flight I'll have my vacation leave. Pwede tayong pumunta ng Philippine Embassy para matulungan ka na makabalik kaagad sa Pilipinas, pero mahabang proseso pa yan. At hindi basta basta ang kaso mo, pwedeng makulong ang kapatid mo sa ginawa niya..”

Napatigil ako sa sinabi ni Michelle. Kahit naman galit ako kay Olivia, hindi ko naman gugustuhin na masaktan ang damdamin ni Tita na makukulong ang nag iisa niyang anak.

“A-ayoko, gagawa nalang ako ng ibang paraan. M-maghahanap ako ng pwede'ng pagkakitaan para makabili ng ticket pabalik.”

Nag aalangan pa si Michelle pero napabuga pa ito ng hangin sa sinabi ko.

“Alam mo'ng pwede ka'ng makulong dyan. Ang visa mo ay tourist lang, once na malaman ng embahada ang ginagawa mo pwede ka'ng makulong.” Napatanga nalang ako.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Alam ko'ng mali, pero gusto ko'ng makaganti sa ginawa ni Olivia. Napakababaw naman ng rason niya na eto pa ang ginawa niya sa akin.

“Alam mo, sumama ka naang sa akin. Ako ang magbibigay ng trabaho sa'yo. Besides, mag-isa lang naman ako sa bahay eh. At mas gugustuhin ko'ng may kasama ako habang naka leave ako sa trabaho. Pero kapag may magtanong sa'yo, sabihin mo lang na turista ka. Ayaw mo naman siguro'ng masabit diba?”

Tila nakakita ako ng liwanag sa likuran ng ulo ni Michelle at hindi ko napigilang mapayakap sa kanya at napaiyak narin ako.

Wala na siya'ng ibang sinabi kundi hinagod niya lang ang likuran ko habang nilalabas ko ang nga kinikimkim ko'ng sama ng loob.

***

Lemuel

I almost wrecked every thing I see.

Galit ang nararamdaman ko at Sakit. I can't believe she just left me because she wanted to be free and seek her true self. Ha! What a reason, kung hindi dahil pa kay Olivia hindi ko malalaman ang totoong ginawa niya.

She left with a guy. I saw it in the photo Olivia showed me.

Napaka traidor mo Yna. Akala ko..

Akala ko ako lang. Mahal naman kita ah? Saan ako nagkulang?

Sht.

“K-kuya, okay ka lang ba?” Napaangat ako ng tingin at namataan si Ben kasama ang kambal na umiiyak narin.

I'm at the Gazebo. Lumayo muna ako sa mansyon, dahil sigurado ako'ng mahahalata ng mga kapatid ko ang nangyayari. But here they are.

“Kuya, bakit mo sira robot Kief? Kuya galit ka ba Kief at Kieth?” Kief asked while teary eyed.

Ngumiti ako ng mapakla at hinila sila'ng dalawa para yakapin.

It still hurts knowing the real reason why she left. Masakit, pinagalit niya ako basta-basta.

Pinaniwala niya ako na walang iba. Pinaniwala niya ako na, mahal niya talaga ako.

Akala ko. Totoo rin kaya ang pinakita niya noon? Akala ko magkaibigan kami, akala ko kilala ko na talaga siya ng tuluyan.

Ha! Who am I kidding. It's been years before we meet again. Malay ko ba nag-iba na sya at sa umpisa ng pagkikita namin muli pinagtatawanan na pala niya ako.

Ang tanga ko lang kasi nagtiwala ako ng lubusan. Nagtiwala ako ng buo, kasi akala ko magkaibigan talaga kami. Akala ko mahal niya talaga ako ng totoo.

“K-Kuya, sorry na. Galit ka ba samin? Okay lang sira mo toys namin, stop ka na cry.” Kieth and Kief mumbled as they hugged me whilr they're crying out loud.

Dahil narin siguro sa bigat na nararamdaman ko, ay nakisabay na ako sa pagiyak. Ben also came to us and hugged us as well.

I feel so weak and helpless, I was betrayed. Hindi ko na alam kung ano pa ang susunod.

*****

TBC.