Yalancı Aşık

17

Gressingham

Genç kadın toplayarak sepetin içine koyduğu lavantaları kokladı tekrar. Bundan güzel bir koku daha olabileceğini düşünmüyordu. Yavaş adımlarla eve yaklaşırken evin arka bahçeye açılan mutfak kapısından çıkan kızı görünce boşta olan elini kaldırarak salladı. Genç kız koşturarak yanına geldiğinde yüzünde açıkça görülebilen bir kızgınlık vardı.

-"Size, beni beklemenizi söylemiştim." diye söylendi öfkeyle.

-"Üzgünüm." diyerek gülümseyen genç kadın yanında dikilen kızın koluna girerek sepeti ona uzattı.

-"Uzun zamandan sonra güneş açınca içeride daha fazla duramadım." diyerek devam etti konuşmasına.

-"Evet, eveeet sizi çok iyi anlıyorum hanımım ama lütfen bir daha ki sefer bana haber verin."

-"Elbette." diyen Evanlyn gülümseyerek baktı genç yardımcısının yüzüne.

Eve vardıklarında kısa bir süre soluklanmak için durdular. Bu sırada Evanlyn başını kaldırarak taş duvarlara baktı. 2 yıl önce kaçtığı evin, içindekilerle birlikte yıkılması için dualar ettiğini hatırladı. Küçük bir gülümseme geçerken yüzünden derin bir nefes alarak kapıdan içeri girdi ardında da yardımcısı geliyordu.

-"Lavanta, defne yaprağı ve birazda nane topladım." derken mutfağın ortasında ki masaya ilerledi.

Genç kız hanımının önüne sepeti bırakarak diğer işlerini halletmek için çekildi. Evanlyn bitkileri dikkatli bir şekilde sepetin içinden çıkarırken bunları nasıl değerlendirebileceğini düşünüyordu bir yandan da. Hepsini teker teker ayırdığı sırada içeriden adının seslenilmesiyle elindekileri dağıtmadan ayrı bir yere koydu.

-"Sarah, sen devam eder misin?"

-"Elbette, gidin siz." diyen genç kız elindeki işi bitirerek bitkilerin başına geldi.

Evanlyn sakince kendisine seslenen adamın yanına giderken gülümsüyordu. Önceden kiler gibi kullanılan işlevsiz oda güzelce elden geçirilerek oturma odasına dönüştürülmüştü. Kiler için ise evle bağlantısı olan daha geniş bir oda yapılmıştı. Evanlyn şöminenin önünde oturan adamın yanına giderek elini omzuna koydu.

-"Efendim baba?" diyerek yaşlı adama gülümsedi.

Archer Wright kızının temasını hissedince başını ona doğru çevirdi. Ayağa kalkarak kızının elini tuttu ve arkadaki koltuğa oturmasını sağladı. Kendisi de tekrar yerine oturarak genç kadına doğru döndü.

-"Nasılsın kızım? Kahvaltıda çok konuşamadık."

-"İyiyim baba merak etme. Ama Sarah'ı biraz kızdırmış olabilirim."

-"Galiba birazdan fazla, geldiğimde seni bana şikâyet etti." dedikten sonra karşılıklı kahkaha attılar.

Yaşlı adam gülen gözlerle kızına baktı. Annesine bu kadar çok benzemesi tanrının ona bir hediyesi olmalıydı. Fakat o bu hediyeye uzun yıllar boyunca zarar vermişti. Kızının onu affetmeyeceğini düşünüyordu ama kader ona bir şans daha vermişti. Hatıralarından uzaklaşabilmek için derin bir nefes aldı ve oturduğu yerden kalktı. Şöminenin üzerinde duran tepsinin içinden bir zarf alarak tekrar koltuğuna oturdu.

-"Görmen gereken bir şey var." derken sıkıntılı sesiyle kızına zarfı uzattı.

Evanlyn eline aldığı kaliteli kâğıttan yapılmış zarfa baktı bir süre. Sonra açarak içinde yazan davet notuna baktı. Düzgün bir el yazısıyla yarın yapılacak olan davete çağırılıyorlardı.