Yalancı Aşık

7

Birileri ona dokunuyordu. Birden fazla el vücudunda geziniyordu. Yüzüne ve kollarına dokunuyorlardı. Karanlıktaydı ve hiç bir şey göremiyordu. Ellerin sahiplerinin kim olduğunu bilmiyordu. Birisi başının arkasına dokunduğunda canı yanan genç kız hoşnutsuzlukla kaşlarını çattı.

Olamaz!

Onu yakalamış olmalılardı. Kalbi bir anda korkuyla çarptı. Kaçamamıştı. İşte o anda, yabancı eller elbiselerine uzandığında gözlerini açtı. Tanımadığı insanlar tepesinde dikilmiş endişeyle ona bakıyorlardı.

-"Gözlerini açtı."

-"Lorda haber verin?"

Genç kız konuştuklarını görüyor ama anlamıyordu. Kulakları uğulduyor, gelen sesler boğuklaşıyordu. Üzerine uzanan elleri sertçe iterek yatağın diğer ucuna yuvarlandı. Ama yuvarlanma işini fazla kaçırmış olmalıydı ki kendini bir anda yerde buldu. Düştüğü yerden kalkmaya çalıştı ama ayakları titremiş kalkamamıştı. Yine de burada kalamazdı. Ayağa kalkamıyorsa emeklerdi. Evanlyn de öyle yaptı ve odadakilerin şaşkın bakışları arasında doğru kapıya emekledi. Ne olursa nasıl olursa olsun buradan kaçacaktı. Arkasından gelen konuşmalar muhtemelen onu durdurmak içindi ama çok uzaktan geliyor kulakları onları duymuyordu.

Sesler bir anda kesildiğinde tam önünde bir çift çizme gelip durdu.

-"Bundan vazgeçmelisin."

Evanlyn duyduğu sesle ellerini yerden kaldırdı ve dizlerinin üzerine oturdu. Başını eğmesi saçlarının gözünün önüne gelmesine neden olmuştu. Saçlarının ne zaman tokalardan kurtulduğunu hatırlamıyordu ama dokundukları sırada hissettiği acı hafif sızılarla orada olduğunu hatırlatıyordu.

-"Çizmelerin konuştuğunu söylersem çok mu komik olur?" demiş ve sağ elini kaldırarak gözlerinin üzerine kapatmıştı. Saçma hayaller gördüğüne emindi. Konuşanın Andrew olabileceğini düşünebilecek kadar hem de!

Genç adam odaya girdiğinde herkesin bir telaş içinde olduğunu gördü. Sebebinin Evanlyn olduğunu düşünmüştü ama yatağa baktığında orada olmadığını fark etti. Kaşlarını çatarak kapıdan uzaklaştı fakat yerde emekleye genç kızı gördüğünde olduğu yerde kalmıştı. Ona doğru ilerledi durdurmak amacıyla, bunu başarmıştı da. Evanlyn ellerini yerden çekerek dizlerinin üzerine oturmuş mırıldanarak bir şeyler söylemişti. Andrew gülmemek için kendini zor tutuyordu. Genç kızın arkasında dikilen hizmetkârlara bakarak konuştu;

-"Yataktan nasıl çıktı?"

-"Diğer uca yuvarlandı ve yere düştü." diye cevap verdi kızlardan biri.

-"Anladım. Siz çıkın, bundan sonrasıyla ben ilgilenirim." diyerek Evanlyn'in önüne tek dizi üzerine çöktü.

Hizmetkârlar odayı boşaltınca Andrew eğlendiğini saklayamadan konuştu.

-"Emeklemeyi sevdiğini düşünmeye başlayacağım artık."

Evanlyn elini gözlerinin üzerinden çekerek Andrew'e baktı. Görüşü hafif bulanıktı ama eskisi kadar kötü değildi. Genç adam yakınında olduğu için yüzünü net olarak görebiliyordu. Gözlerini hafif kısarak daha iyi görmeye çalıştı. Konuştuğu zaman eğlendiğini sesinden anlamıştı genç kız fakat buna nedense kızamamıştı.

-"Neden yerde ve emekliyorsun?" diye sordu Andrew merak dolu sesiyle.

-"Ben.. Kaçmaya çalışıyordum."

-"Emekleyerek mi? Hızlı bir kaçış yöntemi olduğu söylenemez."

Evanlyn gözlerini kapatarak güldü.