Hayat felsefesi rahatlık olan ve her cümleye olmasa da çoğu olaya "Sıkıntı yok. Hallederiz." diye cevap veren, mahallenin maçosu bir adam.
Sürekli evde takılan ve zorunda olmadıkça dışarıya adımını atmayan, Avengers hastası bir kız.
---
"Uzaylılar g...
Koskoca Asuman Ulutaş'ın düştüğü hallere bakar mısınız? Ben ki, odasındaki yatağa kamp kurmuş laptobundan hunharca dizi izleyen kız. Ben ki, evden ekmek almak haricinde dışarıya adım atmayan kız. Ben ki, çamaşır asmayı seven kız.
Peki şimdiki kız nereden göç etmişti de benim vücudumu ve organlarımı satın almıştı acaba. Aşık olmuştum ben. Hem de ağa çakması bir maçoya. Avengers sevmeyen, hatta hayatı boyunca hiç Avengers izlemeyen bir adama aşık olmuştum. Lise zamanlarında Batman izlese de bir Avengers etmezdi asla.
Şimdi ise annesinin aracılığı ile benim ona olan aşkımı öğrenmişti belki de. Kim bilir ne tepki vermişti. Asla olmaz bu iş veya Asuman mı? Peh, güldürme anne beni. Bu cümlelerden birini kurmuş muydu acaba? Belkide direk lavaboya gidip kusmuştur. Ya da belikde benden hoşlanıyordur. Son günlerdeki davranışların sebebi de budur belki.
İzin günümün çoğusunu dizi izleyerek geçirmiştim. Ta ki, annem çamaşırları asmamı söyleyene kadar. Laptobu kapatıp pijamalarımı günlük kıyafetlerle değiştirdim. Ne giyindiğimi merak ediyor musunuz? Hadi hadi, ediyorsunuzdur. İyi bari. Aşağıya bir yere koyayım o zaman.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çamaşır sepetini alıp balkona çıktım. Çamaşırları asarken bizim mahallenin çocuklarını kaldırım kenarına oturmuş ellerinde telefonlarla görünce gözlerimi devirdim. Bizim zamanımızda böyle miydi. Mahalleye çıkar ip falan atlardık. Seksek oynardık. Hey gidi günler hey. Tabi ben durur muyum? Laf atacağım illaki.
"Murat!! Ne yapıyorsunuz oğlum onlarla? Top oynasanıza."
Hepsi birden kafasını bana doğru kaldırıp dik dik bakmaya başladılar. Aha işte, zombi oldu çocuklar iyi mi.
"Asuman abla, hangi devirde yaşıyorsun ya. Top değil o futbol. Tabletten de oynanabilinen bir şey. Hem ayrıca onun modası geçti. Biz Pubg oynuyoruz."
Bak hele hergeleye. Dil olmuş pabuç mübarek. Yemin ediyorum şu devrin çocuklarına laf yetişmiyor. Her söylenene bir cevapları var bacaksızların.
"Aman iyi be. Demedik bişey. Oynayın onlarla da beyniniz aksın."
Aslında benim de onlardan aşşağı kalır yanım yok. Ben de saatlerce dizi izliyorum. Ama ben ingilizcemi de geliştiriyorum. O da var yani.
Çamaşırların sonuna gelmiştim neredeyse. Tam sondan ikinci çamaşırı asarken o mükemmel ses kulaklarımı halaya kaldırdı.
"O zaman şöyle yapalım kardeşim. Sen çocuklarla ilgilenmeye devam edersin aynı zamanda da bizle ortak olursun."
Allah'ım sen iç organlarıma mukayyet ol. Balkondan düşecekler diye çok korkuyorum. Cidden, Cemil'le karşı karşıya gelmek isteyebileceğim en son şeydi şu an için. Umarım göz göze gelmeyiz.
