SIKINTI YOK (Adamlar-1)

☞ Cemil'den İtiraflar 1

İyi okumalar canlar.

***

Kafeden çıkıp Cemil'i beklemeden eve geldim. Henüz onunla yüzleşecek yüzüm yoktu. Özellikle Perihan teyzeme ve anneme o durumda yakalanmışken kimseye bakacak yüzüm yoktu. Herşeyi başlatan ikizlere beddua okumak istiyordum ama kıyamıyorum veletlere. Pis yakışıklı tatlı mahluklar. Neden amcama benzemediniz ki?

Binaya girmeden önce Cemil'in babası Faik amcaya hoşgeldin demek istiyorum. Adam memleketinden geleli üç gün oldu, ben hâlâ hoşgeldin demedim adama. Ne kadar ayıp ya.

Tam içeriye gireceğim sırada telefonumdan mesaj sesi yükseliverdi. Oflayarak Whatsapp'a girip KUZENLER FOREVER grubuna tıkladım. Cidden bu ismi çok aradınız mı canlarım? Bu sadece kız kuzenlerimle olduğum grup değil. Anne tarafımdaki kuzenlerimle kurduğum bir grup. Zaten bir tek o tarafla çok samimiyim. Baba tarafımı pek fazla tanımam. Tanırım ama samimi değilim. Her neyse işte.

M.OKTAY: LLan nerdesiniz? Özledim buluşalım. Sanki sevgilime yazarmış gibi oldu ln.

YASEMİN: Ay evet buluşalım. Ben de özledim. Özellikle Asucum. Bomba haberlerin vardır inşAllah.

ELİF: Yasemincim buluşsak bile yüzümüze baktığın mı var? Ayrıca benim okulum var biliyorsunuz. Tek boş günüm Cuma günü.

CEREN: Ay kızlar duydunuz mu olanları? Korhan'la Banu boşanmışlar.

TÜMER: Oha yemin et kız.

ÖMER: Tümer, tanımıyorsun bile bu neyin coşkusu.

BEN: Ay üf tamam. Yarın Cuma zaten. Elif öğretmenimizin boş günü olduğu için yarın buluşalım. İşim var şimdi. Görüşürüz.

M.OKTAY: Ömer, Tümer bu akşam maçım var gelsenize lan. Destek olun azcık.

TÜMER: Taam karşim geliriz. Cemil abiye söyleyeyim o da gelsin.

ÖMER: Ben söyledim karşim. Yorma o güzel ağzını.

TÜMER: Yaaaa. Nasıl da dusunur kardeşini. Aşkım benim 😍😍❤❤❤

ÖMER: Düşünürüm tabi. Sen benim gün ışığımsın.

M.OKTAY: Kusacağım galiba. Tamam lan gelmeyin aq. Sizsiz de oynayabilirim.

Gülerek telefonu kapatıp bakkala girdim. Faik amcayı, raflara ürün yerleştirirken görünce hiç düşünmeden yardım etmeye başladım. Bu dükkana bir çırak şart. Cemil de bir iş kurma peşinde olduğu için yardım edemiyor babasına ne yapsın çocuk.

"Kolay gelsin Faik amca. Hoşgeldin."

Gülümseyerek bana baktı. Cemil'in gülüşünü kimden aldığı kaçınılmaz derecede barizdi şimdi.

"Saolasın kızım. Sen de hoşgeldin. Nasılsın?"

"İyim Faik amca. Evden işe, işten eve. Seni sormalı asıl. Sağlığın sıhhatin nasıl iyi mi?"

Faik amcanın yorgun yüzünde bir gülümseme belirdi ama bitik bir gülümsemeydi sanki. Adam yılların birikmişliğiyle ayakta duruyor ne yapsın.

"Allah'a şükür kızım bel ağrısından başka bir şeyim yok. Buna da şükür."

Biraz daha dertleştikten sonra zoraki de olsa onu sandalyeye oturtup ürünleri raflara ben yerleştirdim. Tabi o sırada Cemil sürekli arayıp durdu ama açmadım telefonu. Yerleştirme bittikten sonra helalleşip eve çıktım.