SIKINTI YOK (Adamlar-1)

☞ Rezil Olduk Cafer Bez Getir

Merhabalar güzel kalpli insan evlatları.

Buraya yazı yazmayı hiç beceremem. Ama boş kalmasın diye bir kaç şey zırvalıyorum işte. Okumadan geçebilirsiniz yani.

Bu arada yukarıya da Cemil abimizi bırakıyorum. (Bu adama bayılıyorum. Tam benim tarzım.)

***

Hani bazı zamanlar olur, böyle dünyadan soyutlandığınız zamanlar. Hani kulağınızın hiçbir şeyi duymadığı, gözlerinizin hiçbir şeyi görmediği zamanlar. Sanki bulunduğum ortamda, ben ve o varmış gibi hissediyordum. O, gülümseyerek ikizlere ve Metin Oktay'a birşeyler anlatıyordu. Bense onu izliyordum her zamanki gibi. Ama bir şey oldu ve ben o hayal dünyasından sıyrılmak zorunda kaldım.

"Birazdan adamın üzerinden alevler yükselmeye başlayacak. Asuman, kendine gel canım."

Elif'in sözleri üzerine gözlerimi devirip ikizlerin getirdiği ama benim ruhumun bile duymadığı çekirdek paketine uzanıp bir avuç çekirdek aldım ve çitlemeye başladım.

"Senin gözlerin kör Ceren. Ne Kenan'ı be. Bu adam resmen Burak Özçivit ya da Johnny Deep. Bence göz doktoruna gitmelisin tatlım,"diyerek Ceren'e kınayıcı bakışlar atan Yasemin'in yüzüne, dudağıma yapışan çekirdek kabuğunu fırlatıp Cemil'e döndüm. Ah benim Tony Stark'a Benzeyen yârim. Ne olurdu göz göze geldiğimiz an bana aşık olsaydın. Böyle, gelseydin yanıma ve sana aşığım, evlen benimle deseydin. Ben de kabul etseydim.

"Ne buluyorsunuz şöyle adamlarda anlamıyorum ki. Kaba herifin tekiler."

Ceren'in söylediklerine aldırmadan Cemil'i dikizlemeye devam ettiğim sırada göz göze geldik. Biz Cemil'le göz göze geldik. Allah'ım biri bana atom bombası atsın. Ya da gidip uçurmdan da atlayabilirim. Resmen adama rezil olmuştum. Onu dikizlerken beni yakalamaştı. Belki anlamamıştır diyerekten bakışlarımı ikizlere çevirdim. Heyecanla Cemil'i dinliyorlardı. Ne anlatıyorsa artık?

"Asuman, geldiğimizden beri adamı dikizliyorsun. Yeter artık. Psikopat gibi bakmayı bırak."

Yasemin o kadar haklıydı ki, bazen kendimi bile tanıyamaz olmuştum şu sıralar. Mesela canım sürekli dışarıya çıkmak istiyordu. Ya da laptop başında film izleyerek geçirmiyordum zamanımı. Onun yerine yatağıma uzanıp Cemil'le olan hayallerimi tazeliyordum. Cidden, aşk beni koca bir lağımın içine sokmuştu.

"Sana Türkan Şoray makyajı yapalım Asuman. Belki o zaman seni fark eder. Ne de olsa adam Yeşilçam aşığıymış."

Anlamaz gözlerle Yasemine bakıp avucumdan bir çekirdek alıp ona attım.

"Yasemin, sen telefonu bir kenara bırak bence. Makyaj videoları izlemekten beynin sulanmış."

Yasemin homurdanarak telefonuna geri dönerken elimdeki çekirdekleri paketin içine koyup ayağa kalktım. Çekirdek çitlemekten ağzım uyuşmuş, dudaklarım büzüşmüştü. Dünyanın yedi harikalarından biri olabilir çekirdek. Arkadaşlarla otururken, sinirliyken, mutluyken...her zaman yenebilen bir mahluktu bu çekirdek.

"Kızlar ben eve gidiyorum, gelecek misiniz?"

Üçü de kafalarını olumsuz anlamda sallayıp çekirdeklere geri döndüler. E ben de el mecbur Cemil'e son bir bakış atıp binaya girdim.

***

"Bu, dünyada bir ilk!!" diye kulağımın dibinde hönkürerek konuşan ikizler, kulağımın zarını patlatmadan önce onlara dönüp elimdeki terliği popolarına nişan alarak fırlattım.