By Michael Juha
getmybox@hotmail.com
-----------------------------------
Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa kanyang iniutos. Ikaw ba naman ang nasa loob ng isang kulungan at uutusan ng isang presong siga at nakapatay na ng ilang tao, walang ibang taong mahingan mo ng tulong at kung mayroon man, baka lalo mo pang ikapahamak. Wala ka talagang choice. Wala akong chice. Unless gusto kong masktan o di kaya ay madedo.
"D-di po ba ay dapat nakataob muna kayo? S-sa likod muna kita masahehin?" ang sambit ko na ang boses ay halatang nanginig. Nagawa ko na kasi ang pagmamasahe kay James, noong nasa kasagsagan pa kami ng aming patagong gawain sa kubo niya sa likod ng bodega.
"Mabuti naman. Marunog ka pala." ang sagot niya.
"K-kaunti po."
At minasahe ko siya. Bagamat naalipin ako ng takot, ipinagpatuloy ko lang ang aking ginagawa. At sa totoo lang, may naramdaman din akong kakaibang kiliti at paghanga sa nakitang bato-batong muscles niya. At kahit isang preso siya, malinis ang kanyang katawan, malinis siyang tingnan.
At lalo na noong tumihaya. Bagamat may tuwalyang nakatakip sa kanyang harapan, halata ko ang malaking bukol sa ilalim nito. Alam ko, tinigasan siya.
Mas lalo pa itong nagpaigting sa naramdamang init ng aking katawan. Malalaki ang kanyang dibdib, may mga balahibong bagong sibol galing sa ilang araw na hindi pag-ahit dito.
Muling nanariwa ang mga eksenang ginagawa namin ni James sa kubo niya sa burol. Pati ang ang eksena namin ni Badong noong mga panahon na wala na si James at naghanap ako ng kaligayahan.
Wala akong imik. Hindi rin siya nagsasalita. Nabalot ng nakabibinging katahimikan ang kuwarto habang sa labas naman ay nariringi namin ang tawanan, kantyawan ng mga presong nag-uumpukan na sa pakiwari ko lang ay naglalaro ng baraha.
At noong ang aking mga kamay ay nasa kanyang pusod na at tinanggal ko na ang tuwalya, bumulaga sa aking mga mata ang mataba at mahabang tayong-tayo niyang pagkalalaki.
Pinilit kong dedmahin iyon; isiniksik sa isip na nasa loob ako ng bilangguan at may mga naghintay na responsibilidad sa akin sa labas, lalao na ang eskuwelahan na may pasulit pa man din. Mistulang may naghilahan sa loob ng aking isip; ang isang parte ay nakikiliti, nag-iinit habang ang isang parte naman ay natatakot, kinakabahan, at pilit na nilabanan ang aking sarili.
Nasa ganoon akong sitwasyon noong binasag niya ang katahimikan, "Laruin mo sya..." nguso niya sa kanyang harapan.
"P-Po???"
"Laruin mo siya. Himasin mo."
"Eh..." ang pag-aalangan ko.
"Huwag ka nang matakot. Hindi ka masasaktan."
At sa utos niyang iyon, dagdagan pa malakas na udyok ng pagnanasa, ginawa ko ang gusto niya. Hanggang sa ang paghihimas ko ay umabot sa pagsubo. Hanggang sa inutusan na niya akong tumuwad...
Tumalima ako nang maluwag sa aking kalooban. Hindi niya ako pinilit. Kusa kong ibinigay ang aking sarili hinid lang dahil wala kaong choice kundi dahil na rin sa nag-umapaw na tawag ng aking laman.
Hanggang sa sabay naming narating ang rurok ng kaligayahan...
"Mamayang hating gabi ay makakalabas ka na..." sambit niya noong natapos na kami, nakahiga kaming magkatabi sa kama, nanatili sinyang nakahubad, maliban sa tuwalayang nakatakip sa kanyang harapan.
"T-talaga po???" ang bulalas ko.
"Oo... makakalabas ka. May sikretong lagusan ang bilangguang ito at doon ka dadaan."
