Dark Phoenix : Η Ιστορία Ενός Δολοφόνου

Οι αναμνήσεις μπορεί να ξεχνιούνται αλλά η καρδιά δεν ξέχνα ποτέ

Σε ένα μικρό τραπεζάκι έξω στην αυλή του ορφανοτροφείου καθόταν ένα καστανομάλλικο αγοράκι και απέναντι του καθόταν ένα μαυρομάλλικο κορίτσακι. Το αγοράκι παρά όλο την μικρή του ηλικία καταλάβαινε τι σημασία της λέξης " αγάπης". Ήταν ερωτευμένο και ζούσε στον δικό του κόσμο που τον έκανε ακόμα πιο ευτυχισμένο.

Από την άλλη το κοριτσάκι δεν καταλάβαινε τι σημαίνει "αγάπη ". Το μόνο που ήξερε ηταν ότι ζήλευε αυτήν την "αγάπη "που αισθανόταν το αγόρακι. Ήθελε να καταστρέψει την αγάπη που αισθανόταν το αγόρακι και να τον κάνει υποχείριο της .

« Πάλι εκείνη σκέφτεσαι ; ». Ρώτησε το κορίτσι.

« Μα και βέβαια αυτήν σκέφτομαι. Πάντα αυτή σκέφτομαι γιατί την αγαπώ ». Είπε το αγόρι στο κορίτσι.

« Μα αυτή δεν σε αγαπάει . Δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό ». Είπε το κοριτσάκι.

« Θα με αγαπήσει απλός θέλει λίγο χρόνο όμως ». Της απάντησε.

« Έχω μια ιδέα για το πώς να την κάνεις να σε ερωτευτεί ». Είπε το κοριτσάκι.

« Τι σκέφτηκες ; ». Ρώτησε το αγόρι.

Το κοριτσάκι πλησίασε το αγόρι και άρχισε να του ψιθυρίζει στο αυτί το σχέδιο που είχε σκεφτεί.