Dark Phoenix : Η Ιστορία Ενός Δολοφόνου

Το πρώτο μας φιλί

Περπατούσαμε εδώ και ώρες μέσα στο δάσος πλέον στον ουρανό δεν ήταν ο ήλιος αλλά το φεγγάρι. Πώς βρεθήκαμε στο δάσος να σας πω λοιπόν εγώ είχα πάει να σώσω τον Nicholas από την παλιά αποθήκη. Τελικά καταφέραμε να βγούμε σώοι και αβλαβείς από την αποθήκη. Αλλά επειδή η αποθήκη μέσα είχε αποθηκευμένη εκρηκτική ύλη έκανε "Μπαμ". Δεν καταστράφηκε μόνο η αποθήκη αλλά κατέστρεψε και το αυτοκίνητο του πατέρα μου. Εμείς με όλων αυτών των καπνό που υπήρχε πού φαίνονταν λες και ήταν ομίχλη χάσαμε τον δρόμο. Έτσι βρεθήκαμε στο δάσος και το μόνο καλό δεν είναι αυτό αλλά έχω και τον άλλο να με ρωτάει συνέχεια αν είμαι καλά .

« Είσαι σίγουρα καλά ; ». Με ρώτησε για χιλιοστή φορά.

Τώρα μπορείτε να καταλάβετε ότι τα νεύρα μου δεν ήταν καλά και όσο περπατούσαμε άρχισα να σκέφτομαι πως να τον σκοτώσω για να τον ξεφορτωθώ μια και καλή. Αλλά είχα ένα οργανωμένο σχέδιο και αν το σκότωνα από τώρα το σχέδιο θα καταστρέφονταν.

« Μια χαρά είμαι και μην με ξανά ρωτήσεις γιατί στα αλήθεια θα σε σκοτώσω και θα σε δώσω να σε φάνε οι λύκοι ». Του είπα και εκείνος σώπασε.

Επιτέλους ησυχία !!!! Το πρόβλημα μου δεν ήταν μόνο ο ηλίθιος Nicholas αλλά ότι ήμασταν μαύροι και μοιάζαμε παρά πολύ με αράπηδες. Εγώ σκεφτόμουν πως θα καθαρίσω όλην αυτήν την στάχτη από τα ρούχα μου όταν θα γύριζα σπίτι .

« Δεν σταματάμε για λίγο ». Μου είπε εκείνος.

« Καλά ». Του απάντησα.

Ο Nicholas έκατσε κάτω από μερικά δέντρα και εγώ μάζεψα μερικά ξύλα για να ανάψουμε φωτιά. Είναι πολύ παράξενος τύπος αντί να τρέξει να φύγει μακριά από εμένα αυτός κάθονταν και με περίμενε κάτω από τα δέντρα. Εγώ πήγα κοντά του και ανάψαμε την φωτιά. Έκατσα στο χώμα στο σκληρό χώμα και αντίκρισα τα μπλέ μάτια του. Το φως του φεγγαριού που έπεφτε πάνω του έκανα τα μπλέ μάτια του να λάμπουν.

" Είναι τόσο όμορφος "

" Ξύπνα Eliza μην λες βλακείες έχω γνωρίσει και καλύτερου από αυτόν "

« Λοιπόν..... ». Ξεκίνησε να λέει ο Nicholas.

« Τι θες ; ». Τον ρώτησα.

« Γιατί με έσωσες και δεν με άφησες να πεθάνω ; ». Με ρώτησε εκείνος.

« Σε έσωσα για τι σε χρειάζομαι ». Του απάντησα.

« Με χρειάζεσαι ; ». Είπε ο Nicholas.

« Δεν εννοώ αυτό που μάλλον σού πέρασε από το μυαλό αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι είσαι το τέλειο δόλωμα για να καταστρέψω κάποιους ». Του απάντησα.