Dark Phoenix : Η Ιστορία Ενός Δολοφόνου

Γειά σου , αστυνομικέ !

Άκουσα τον ήχο βημάτων οποίο ερχόταν από το διάδρομο. Ήταν ο ήχος των τακούνια που φόρεσε .

« Έχουμε να τα πούμε πολλά χρόνια Nicholas ». Μου είπε εκείνην.

« Ποια είσαι Dark Phoenix και πως γνωρίζεις το όνομα μου; ». Την ρώτησα.

Εγώ με τον φακό του κινητού μου έριχνα φως στο διάδρομο. Μήπως και καταφέρω να δω το πρόσωπο της. Αλλά τίποτα συνέχιζε να υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι.

« Νόμιζες ότι τόσο εύκολα θα σου έδειχνα ποια είμαι ». Μου απάντησε εκείνη.

« Τότε γιατί με κάλεσες να έρθω εδώ μέσ' την νύχτα ; ». Την ρώτησα.

« Σε κάλεσα εδώ για να βοηθήσω την μνήμη σου ». Μου απάντησε εκείνη.

« Τι εννοείς ; ». Την ξανά ρώτησα.

« Σε αυτό το ορφανοτροφείο συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Ήμασταν παιδιά και λίγο άμυαλα δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν γύρο μας ». Μου είπε ξανά εκείνη.

« Τι ανοησίες είναι αυτά που λες εγώ δεν θυμάμαι κανένα ορφανοτροφείο !!! Δεν σε ξέρω μάλλον νομίζεις ότι είμαι το άτομο που γνωρίζεις αλλά πρέπει να με έχεις μπερδέψει με εκείνον ». Της είπα και πήγα να φύγω από αυτό το μέρος.

« Νομίζεις ότι κάνω λάθος . Τότε θα σου πω αυτό όταν ήσουν 5 χρόνον έπαθες ένα αυτοκινητιστικό ατυχήμα. Είχες φύγει από το σπίτι με την γιαγιά για να πάτε να ψωνίσετε. Καθώς στο δρόμο που πηγαίνατε χτυπηθήκατε με μια νταλίκα. Η γιαγιά σου σε προστάτεψε και έχασε την ζωή της και εσύ από εκείνην την μέρα απέκτησες μια ουλή στην πλάτη σου. Από εκείνη την μέρα έβαλες στόχο στην ζωή σου να γίνεις αστυνομικός. Γιατί ήθελες να πιάσεις τον άντρα που σας χτύπησε και μετά εξαφανίστηκε ». Μου είπε εκείνη ήρεμα.

« Πως το γνωρίζεις αυτό δεν το έχω πει σε κανέναν ; ». Της είπα με απορία.

« Εσύ μου το είπες γιατί εγώ ήμουν το άτομο που εμπιστευόσουνα περισσότερο από τον καθέναν. Συνεχίζεις να μην με θυμάσαι ; ». Μου είπε εκείνη.

« Δεν θυμάμαι τίποτα δεν σε γνωρίζω. Δεν ξέρω πως γνωρίζεις όλα αυτά για εμένα αλλά εγώ δεν σε θυμάμαι ». Της απάντησα με ειλικρίνεια.

« Συνεχίζει να μην θυμάσαι ποια είμαι. Δεν θυμάσαι τι πέρασα εξαιτίας σου !!! ». Μου είπε εκείνη.